"ద్రౌపదిలా అయిదుగురు అన్నదమ్ములను కాక పోయినా మీ ఇద్దరన్నదమ్ముల్ని భరిస్తానయ్యా.."
"ఊ .. కొట్టూ. కుత్త పగిలేలా కొట్టు.. ఈ రోజు నుంచి నా మీద నీకు సర్వాధికారాలూ ఇస్తున్నా! మీ అన్నయ్య లేనప్పుడల్లా వచ్చి నా పంబ వాయిస్తూ ఉండాలి, వస్తావా నా రాజా..! "
"అంతకంటేనా వదినా! నువ్వు ఇవ్వాలే గాని రాత్రి పగలూ నీ బొక్కలోనే కాపురం పెట్టనూ" అన్నాడు లోకనాధం వదిన తొడల మధ్య ఊగిపోతూ...
రాత్రి పగలూ వాళ్ళ వదిన బొక్కలోనే కాపురం పెట్టడానికి లోకనాధంగాడు సిధమే! పెట్టించుకుందుకు వాళ్ళ వదినకూ ఇష్టమే కాని ఎటొచ్చి పరిస్థితులు వాళ్ళకు అనుకూలించలేదు పాపం.
ఆండాళమ్మతో తొడ సంబంధం ఎక్కువయ్యే కొద్దీ లోకనాధం గాడి ఆగడాలు కూడా నానాటికీ పెరిగిపోసాగాయి. తన వాక్చాతుర్యంతో ఇరుగు పొరుగూ పిల్లల్ని ఆకట్టుకోడం వాళ్ళని పెడ దారి పట్టించడం తీసుకొచ్చి లోకనాధం గాడి చేత దరువేయించడం తద్వారా వాడిని మెప్పించి తన ముదురు బొక్కలో కూడా పోటు పొడిపించుకుంటూండడం.. ఇదీ ఆండాళమ్మ పని.
లోకనాధం చేసే పాడు పనుల గురించి ఆ నోటా ఈ నోటా విన్న అన్నగారు అనేకసార్లు తిట్టి కొట్టి భయపెట్టి చూశాడు. కాని ప్రయోజనం లేదు. ఓ రోజు మధ్యాహ్నం..
పక్కింటి పంతులు గారి కూతురు గిరిజను వాళ్ళింట్లో దూళ్ళ పాకలో నిలబెట్టి పని జరుపుతున్నాడు లోకనాధం. అప్పటికి వాడికి పద్దెనిమిదేళ్ళు. ఆ పిల్లకి పదమూడో, పద్నాలుగో ఉంటాయి. ఇటీవలే పెద్ద మనిషైంది. దాన్ని బుట్టలో వేసుకున్న లోకనాధం ఆ మధ్యాహ్నం అందరు నిద్రపోతుండగా గోడ దూకి పంతులు గారింట్లో దూరాడు.
ఇద్దరూ వాళ్ళ దూళ్ళపాకలో దూరి రంగంలోకి దిగారు. లోకనాధం ఆ పిల్ల మొలిచీ మొలవని జామకాయల్లాంటి చళ్ళు నలుపుతూ ముద్దెట్టుకున్నాడు. నోట్లో నోరు పెట్టి లేత పెదాల్ని చీకుతూ నాలుక ఆడిస్తూ ఆ పిల్ల చెయ్యి అందుకుని తన బిరుసెక్కిన కడ్డీ మీద వేసుకుని దాని గుప్పిట బిగించేలా చేశాడు. ఆ పిల్ల లేత శరీరాన్ని నలిపేస్తూ తన చేత మోకాళ్లేయించి నిక్క బిగుసుకున్న కడ్డీని ఆ పిల్ల నోట్లో పెట్టాడు. అయిస్ కాండీల చీకాక తను కూడా ఆ పిల్ల తొడలు పట్టుకుని ఉపస్తుని నాకేశాడు. ఇద్దరూ అలా చీక్కుంటూ నాక్కుంటూ మాంచి రసపట్టులో ఉండగా వాళ్ళ కర్మ కాలింది.
నిద్ర లేచిన గిరిజ తండ్రి దొడ్డిలోకొచ్చి వీళ్ళిద్దరి బాగోతం చూసి కొయ్య బారిపోయాడు. ఆయన చూసేసరికి...
గిరిజ తన పరికిణీ పైకి లేపి పట్టుకుని నిలబడి ఉంది. లోకనాధం మోకాళ్ళ మీద నిలబడి దాని పిర్రల్ని పిసుకుతూ ఆల్చిప్పలా ఉన్న గిరిజ పప్పని నాకుతున్నాడు.
"గాడిద కొడకా! అంటూ అక్కడినుంచే ఓ పొలి కేక పెట్టిన గిరిజ తండ్రి పంతులు గారు ఆవేశం కొద్దీ పక్కనే ఉన్న ఓ కొయ్య మొద్దును తీసి లోకనాధం మీదకి విసిరి కొట్టి పరుగెత్తాడు.
గిరిజ బిక్క చచ్చిపోయి పరికిణీ కిందకి జార్చేసింది. లోకనాధం గాడు కంగారు పడి పోయి గోడ దూకపోయేలోపు పంతులుగారొచ్చి పట్టుకున్నారు. ఆ తర్వాత వాణ్ణి ఈడ్చుకెళ్ళి దొడ్లో ఉన్న కొబ్బరి చెట్టుకి కట్టేసి చచ్చేలా చావబాది అక్కడికీ ఉక్రోషం తీరక పక్కింటికెళ్ళి లోకనాధం గాడి అన్నయిన శంకర్రావుని తీసుకొచ్చి జరిగిందంతా చెప్పేశాడు.
శంకర్రావు అసలే ముక్కోపి. జరిగింది విని అపర దుర్వాసుడైపోయి లోకనాధం గాడి జుట్టు పట్టుకుని ఇంటికి బరబరా ఈడ్చుకెళ్ళి కనకం ఎంత వారించినా వినకుండా చావ బాదాడు.
సవతి తమ్ముడని నెత్తిన పెట్టుకున్నందుకు నా పరువు ప్రతిష్టలు నాశనం చేసావు ఇక నా ఇల్లు వదిలి పెట్టిపో! ఇక నా కళ్ళ ముందు ఉంటే చంపేస్తా అంటూ కనకం చెప్పినా వినకుండా లోకనాధాన్ని ఇంట్లోంచి వెళ్లగొట్టాడు.ఆనాటి నుంచి లోకం మీద పడ్డాడు మన లోకనాధం.
*******
రంగమ్మ లోకనాధానికి దూరపు బంధువు. వరసకు పిన్ని అవుతుంది. పెద్దగా రాకపోకలు లేవు. ఏదో పెళ్ళిళ్ళ సందర్భాలలో చూడ్డమే. గుర్తుపెట్టుకోగల శాల్తీ గనక మన లోకనాధానికి ఆవిడ బాగా గుర్తే.
రంగమ్మ లోకనాధానికి తిరుపతి లో తగిలింది. తన ఏకైక కూతురైన దమయంతిని ఇల్లరికపుటల్లుడైన వైకుంఠాన్నీ వెంటబెట్టుకుని మొక్కు బడి తీర్చుకోడానికి ఏడుకొండల వాడి సన్నిధికి వెళ్ళి అక్కడ ఆ ధర్మ దర్శనం క్యూ లో లోకనాధం గాడికి తగిలింది.
అప్పటికి లోకనాధం ఇల్లు వదిలి లోకం మీద పడి అయిదేళ్ళు గడిచాయి. ఈ అయిదేళ్ళలోనూ లోకనాధం చాలా లోకనుభవం గడించేశాడు. అన్నయ్య వెళ్ళగొట్టగానే తిన్నగా రైలెక్కి మద్రాసు చేరుకున్నాడు. ఇల్లు వదిలి పెట్టి వచ్చే జీవులందరికీ ఓ కల్పతరువు సినీఫీల్డు. అక్కడ చిన్నా చితకా పనులు చేస్తూ తనదైన శైలిలో బతుకు వెళ్ళదీస్తున్నాడు. ఆ ఫీల్డులో అమ్మాయిలకీ కొదవలేదు. అమ్మాయిలను కోరుకునే వాళ్ళకీ కొదవలేదు. దాదాపు బ్రోకరుగా స్థిరపడిపోయాడు. మంచి ఇల్లు .. డబ్బుకి కొదవలేదు.. చెయ్యలనుకుంటే పని.. లేకుంటే అదీ లేదు. ఏదో సినిమా పని మీద తిరుపతికి వచ్చిన లోకనాధం కళ్ళకి దైవదర్శనం క్యూ లో కనిపించింది రంగమ్మ కూతురు.. అల్లుడితో సహా. రంగమ్మ లోకనాధాన్ని గుర్తించలేదు కాని లోకనాధం మాత్రం రంగమ్మని తేలిగ్గానే గుర్తుపట్టేసాడు. ఆమె ఎవరో, ఆమె తాలూకు ఎవరెవరున్నారో, ఆమెకు ఎంత ఉందో ఇత్యాది విషయాలన్ని క్షణాల్లో నెమరేసుకున్న లోకనాధం చక చకా నడిచి వాళ్ళ వెనక క్యూ లో చేరి..
"ఏం రంగమ్మ పిన్నీ, బావున్నావా?" అంటూ అతి కలుపుగోలుతనంగా పలకరించాడు.
"ఎవరది?" అంటూ వెనక్కి తిరిగి చూసింది రంగమ్మ . ఆమెతో బాటే ఆమె కూతురు దమయంతి, ఆమె భర్త వైకుంఠం కూడా వెనక్కి తిరిగి చూశారు.
ఖరీదైన టెర్లిన్ పాంట్, టెర్లిన్ షర్టు,మెడలో బంగారు చైను, కాళ్లకు బూట్లు కళ్ళకి నల్ల కళ్ళద్దాలు.. ఎండలో పచ్చగా ధగ ధగా మెరిసిపోతూ కనిపించాడు లోకనాధం.
"నేను పిన్నీ, లోకనాధాన్ని, సుశీల కొడుకుని, గుర్తుపట్టలేదూ"? అన్నాడు లోకనాధం నవ్వుతూ.
"సుశీల కొడుకువా, ఓరి.. ఓరీ.. లోకీ నువ్వట్రా.. చిన్నప్పుడు ఆ చెవి కింద తగిలిన గాయం అలాగే ఉంది. ఎంత పెద్దయ్యావురా నువ్వూ!"అంటూ కళ్ళు పెద్దవి చేసుకుని నిలువెల్లా పరీక్షగా చూసింది రంగమ్మ.
"ఎవరే అమ్మా ఆయన?" అంటూ ఉండ బట్టాలేక అడిగేసింది దమయంతి.
"నువ్వు చిన్నప్పుడు చూసి ఉంటావులే.. మర్చిపోయి ఉంటావు.. మన సుశీల పెద్దమ్మ ఉండేది కదా .. నీకు గుర్తుందా.. దాని కొడుకు వీడు. నీకు తమ్ముడి వరసవుతాడు "అంది రంగమ్మ.
లోకనాధం మనసు చివుక్కుమంది ఆ మాటలు వినేసరికి. ఏపుగా చిక్కటి కండల్తో పొడుచుకొచ్చినట్లున్న చనుగుబ్బల్తో, గుండ్రటి భుజాల్తో, చెంపల మీద పడుతున్న ముంగురులతో, జడనిండా పెట్టుకున్న పువ్వులతో తెల్లటి పట్టుచీర తెల్లటి జాకెట్టు తొడుక్కుని ఎండలో ధగధగా మెరిసిపోతూ .. భువికి దిగివచ్చిన దేవకాంతలా.. వైజయంతిమాల ఫేస్ కట్ తో ఉన్న దమయంతిని ఆకలిగా చూస్తున్న లోకనాధం రంగమ్మ చెప్పిన వరస సంగతి వినడంతో గతుక్కుమన్నాడు.
"నమస్కారం బావగారూ! నేను వైకుంఠాణ్ణి దమయంతి మొగుణ్ణి. నన్నెప్పుడూ చూడలేదేమో మీరు అంటూ డబ్బాలా వాగేసాడు దమయంతి భర్త వైకుంఠం.
ఆ నాలుగు మాటల్లోనే దమయంతి భర్త ఎంత వెర్రిబాగుల వాడో నిమిషాల మీద అంచనా కట్టేసాడు లోకనాధం.
నమస్కారం.. పిల్లలెంతమంది అక్కయ్యా అనడిగాడు లోకనాధం దమయంతిని పట్టి పట్టి చూస్తూ.
లోకనాధం చూసిన చూపులకు దమయంతి గుండెలు జల్లుమన్నాయి ఒక్కసారిగా..
"ఒక్కత్తే అమ్మాయి" అంది దమయంతి ముక్తసరిగా
"అవున్రా నాయనా ఇప్పటికి నాలుగు తరాలుగా మా ఇంట్లో మగ పురుగు పుట్టలేదురా నాయనా . ఈ పిచ్చి ముండ కదుపునైనా ఓ మగ పురుగు పుడుతుందేమో అని తెగ ఆశపడుతున్నా . పిల్ల పుట్టి ఇప్పటికి పదకొండేళ్ళయింది . మళ్ళీ కడుపు లేదు. స్వామి దర్శనం చేసుకుంటేనైనా ఏదేని కనికరం పుడుతుందేమో అని ఇలా బయలుదేరి వచ్చాము" అంతూ తన గోడు అంతా వినిపించుకుంది రంగమ్మ.
దమయంతికి పదకొండేళ్ళ పిల్ల ఉందా మైగాడ్ ... ఈమె చూస్తే పాతికేళ్ళ దానిలా కూడా కనిపించడం లేదు. ఏం వొళ్ళు, ఏం అందం.
"ఇప్పుడే వస్తా పిన్ని.. బూట్లు విడిచిపెట్టి వస్తా.. చోటు చూస్తూ ఉండు.. అంటూ క్యూ వదలి పెట్టి బయటకు వెళ్ళాడు లోకనాధం.
బూట్లు షాపులో వదిలిపెట్టి అక్కడే నిలబడి చూశాడు. జనం మధ్య నుంచి తన వంకే చూస్తూ నిలబడి ఉంది దమయంతి. కాస్త మనసుకు ఉపశమనం కలిగినట్లయ్యింది. అక్కడే నిలబడి ఆలోచిస్తూ ఆమె వంకే చూస్తున్నాడు.
దమయంతి కూడా చూపులు మరల్చకుండా జనం మధ్య నుంచి లోకనాధాన్ని చూస్తోంది.
"నాన్సెన్స్.. అక్కా లేదు, తమ్ముడూ లేదు ఎప్పుడో తాతల నాటి సంబంధాలు.. వెధవ వరసలు.. వెధవ సంబంధాలు.. అనుకుంటూ కోపంగా వెళ్ళాడు క్యూ దగ్గరికి.
ఏం చేస్తున్నావురా ఇప్పుడు? ఎక్కడుంటున్నావురా? అంటూ రంగమ్మ అడిగే ప్రశ్నలన్నింటికీ ఓపిగ్గా కధలల్లి చెపుతూ తననో పెద్ద బిజినస్ మాన్ గా చిత్రీకరించుకున్నాడు లోకనాధం.
క్యూ కదులుతోంది. జనం తోసుకుంటున్నారు. చెట్టుకొకడూ, పుట్టకొకడూ కిందులేర్పడిపోతున్నారు. రంగమ్మని తప్పించి దమయంతి వెనక్కి చేరాడు లోకనాధం. వెనక్కి తిరిగి చూసింది దమయంతి. గుండెలు దడదడా కొట్టుకున్నాయి.
"నీకు పదకొండేళ్ళ అమ్మాయుందంటే నేను నమ్మలేకపోతున్నాను" అన్నాడు లోకనాధం.
"ఏం?" అని మాత్రం అంది దమయంతి.
"నీ కెన్నేళ్ళు?"
"యిరవై తొమ్మిది"
"చిన్నప్పుడే చేసేసిందా మీ అమ్మ నీకు పెళ్ళి"
"ఆ"
"వెంటనే పుట్టిందేమో"
"ఊ"
"మరి దాన్ని తీసుకురాలేదేం?"
"పరీక్షల రోజులు , చదువుకుంటోంది"
భుజం మీద చెయ్యి వేశాడు లోకనాధం
"అబ్బబ్బ జనం తెగ తోసేస్తున్నారు" అన్నాడు.
మొదట్లో దమయంతి ఏమీ అనలేదు. లోకనాధం చెయ్యి తీయ్యనూ లేదు. కాని ఓ నిమిషం అయ్యింతర్వాత..
"అమ్మ చూస్తుంది చెయ్యి తీయ్" అంది దమయంతి మెల్లిగా
లోకనాధం గుండెల్లో వెయ్యి గంటలు ఒక్కసారిగా గణగణ మోగాయి.
"అమ్మ చూడకపోతే పరవాలేదా"
దమయంతి మాట్లాడలేదు సరిగ్గా ఆ సమయంలో దూరంగా ఎక్కడి నుంచో జనం మధ్య నుంచి...
"అమ్మాయ్ దమయంతీ జాగ్రత్త.. జనంలో తప్పిపోయేవ్, దర్శనం అయిపోగానే తిన్నగా మనం పొద్దున కాఫీ తాగిన హోటేల్ దగ్గరకి వచ్చేసి నిలబడండి, మీ ఆయనతో కూడా గట్టిగా చెప్పు అసలే వెర్రి మాలోకం" అంటూ అరిచిన రంగమ్మ అరుపులు అందరి చెవుల్లోనూ పడ్డాయి.
"మీ అమ్మ ఏమిటో అరుస్తోంది" అన్నాడు వైకుంఠం.
అంతవరకూ గుడ్డెద్దు చేలో పడ్డట్టు ముక్కుకి సూటిగా పోతున్న వైకుంఠానికి రంగమ్మ అరుపులు లీలగా వినిపించాయి.
"మీ ఆయనకి చెవుడు కూడా వుందా?" అనడిగాడు లోకనాధం చటుక్కున ఆమె భుజం మీద నుంచి తన చేతిని తీసేసుకుంటూ.
"ఆ కాస్తా కూస్తా కాదు. కావాల్సినంత ఉంది. నా ఖర్మ" అని గొణుక్కుంటూ భర్తని చూసి..రంగమ్మ అన్న మాటలు తనకు పెద్దగా చెప్పింది.
"అలాగా అయితే నీ చెయ్యి ఇలా ఇయ్యి తప్పిపోకుండా పట్టుకుంటా" అన్నాడు వైకుంఠం.
"ఏమీ అక్కర్లేదు మీరు పదండి" విసుక్కుంది దమయంతి.
"మీకేం భయం లేదు బావగారూ, నేనున్నానుగా.. అక్కయ్యని జాగ్రత్తా చూస్తా మీరు నడవండి" అన్నాడు లోకనాధం.
జనం పడి తోసుకుంటూ వస్తున్నారు. దమయంతిని లోకనాధం పూర్తిగా ఆనుకుని నడుస్తున్నాడు. పాంటులోపల అలజడి ప్రారంభమయ్యింది. దమయంతి పిర్రల తాకిడికి ఎప్పుడో ద్వజస్తంభం లా తన్నుకొస్తుంది. తుళ్ళి తుళ్ళి పడుతోంది లోకనాధం గాడి మగతనం. ఒక పక్క చేత్తో పాంటు మీదే నొక్కేసుకుంటూ ఆపుకోలేని తమకంతో మళ్ళీ చెయ్యి తీసుకు వెళ్ళి దమయంతి భుజం మీద వేశాడు.
దమయంతి లోకనాధాన్ని ఓరగా చూసి సిగ్గు పడింది. గుండ్రంగా ఉన్న ఆ భుజాన్ని గట్టిగా పట్టుకుని నొక్కాడు.
"మా ఆయన చూస్తాడేమో బావుండదు" అంది మెల్లగా
"అయితే కాసేపాగు! ముందు వెళ్ళిపోతాడు మీ ఆయన. తరువాత మనం వెళదాం."
దమయంతి టక్కున ఆగిపోయింది. జనం వాళ్ళిద్దరిని తోసుకుంటూ వెళ్ళిపోతున్నారు. దమయంతి వీపు లోకనాధం వక్షస్థలానికి ఆనుకుంది. దమయంతి తల లోకనాధం గడ్డం దగ్గర తగుల్తోంది. దమయంతి పిర్రలు లోకనాధం పాంటు గుండీల దగ్గర తగుల్తున్నయి.
తన భుజాన్ని పట్టుకుని నొక్కుతున్న లోకనాధం చేతి మీద తన చెయ్యి వేసి గట్టిగా నొక్కి వెనక్కి తిరిగి లోకనాధం కళ్ళల్లోకి చూసి మళ్ళీ అంతలోనే చూపుల్ని కిందకి దింపేసుకుంది దమయంతి.
"నీ అంత అందమయిన ఆడదాన్ని చూడ్డం ఇదే మొదటిసారి దమయంతీ!" అన్నాడు లోకనాధం
"కానీ...."
"ఊ.. ఏమిటి చెప్పు"
"మనం.. మనం చేస్తున్నది తప్పేమో!" అంది దమయంతి తడబడుతున్న మాటల్తో.
"ఎన్నో తప్పులు చేస్తున్నాం! వాటిల్లో ఇదొకటి అంతే! అయినా ముక్కూ మొహం తెలియని మనకు తాతల నాటి సంబంధాలు అడ్డేమిటి" అంటూ చేతి ని కింది జార్చి ఎత్తైన దమయంతి పిర్రలని ఒక్కసారిగా పిసికి వదిలాడు లోకనాధం.
"ఊమ్మ్... ఇష్.. అంటూ పెదాల మీద చూపుడు వేలు ఆనించి కళ్ళు ఆర్పుతూ ముందుకు నడిచింది దమయంతి హంసలా..
కాస్త ఇసింట రారా నాయనా అంటే, ఇల్లంతా నాదేననే రకం లోకనాధంగాడు. అందిస్తే చాలు అల్లుకుపోతాడు. రంగమ్మనీ, దమయంతినీ, వైకుంఠాన్నీ తన సొంత ఖర్చులతో తిరుపతి నుంచి మద్రాసు తీసుకెళ్ళాడు. నాలుగు రోజులు అట్టే పెట్టుకుని అక్కడి విశేషాలన్నీ దగ్గిరుండి చూపెట్టాడు. కాని దమయంతితో ఏకాంతం గా గడపడానికి మాత్రం లోకనాధానికి అవకాశం దొరకలేదు. ఒక్క సారి మాత్రం తలుపు చాటున నిలబెట్టి ముద్దుపెట్టుకున్నాడు. అంతే. ఆ నాలుగు రోజుల్లోనూ తన బడాయి మాటల్తో రంగమ్మను ఆకట్టుకున్నాడు లోకనాధం.
"నువ్వేమీ అనుకోనంటే ఒక్క మాట అడుగుతాన్రా లోకా!" అంది రంగమ్మ ఊరికి బయల్దేరి పోయే ముందు.
"ఏమిటి పిన్నీ"
"దాని మొగుడున్నాడే వైకుంఠం.. ఒట్టి వెర్రిబాగుల వాడు! తనకు తోచదు. ఒకళ్ళు చెబితే వినడు!. వ్యాపారాల పేరుతో ఇల్లు గుల్ల చేసి పారేస్తున్నాడురా నాయనా! ఇప్పుడు మళ్ళీ ఏదో ఫాన్సీ కొట్టు పెడతానంటున్నాడు! వద్దంటే వినిపించుకోడు.ఆ పెట్టేదేదో పెట్టక మానడు దివాళా తియ్యకామానడు. పోనీ ... నువ్వు ఓ రెండు నెలలు పాటు వచ్చి మా ఇంట్లో ఉండి ఆ వ్యాపారం ఏమిటో ఎలా చెయ్యాలో దగ్గిరుండి వాడికి కాస్త సుళువులు నేర్పించి పోరా నాయనా!" అంది రంగమ్మ.
లోకనాధం రొట్టె విరిగి నేతిలో పడ్డట్టు ఫీలయ్యాడు. కాని ముందు బెట్టు చేసాడు. రెండు నెలలు అక్కడుంటే, ఇక్కడ తన వ్యాపారం దెబ్బ తిని బాగా నష్ట పోతానన్నాడు.
"నీ రుణం అట్టే పెట్టుకోనులేరా లోకా! నాకున్నదాంట్లో ఎంతో కొంత ముట్ట జెబుతాలేరా" అంది రంగమ్మ.
"అదేమిటి పిన్నీ డబ్బుకోసమా నా బెంగ! పెద్ద దానివి అంతగా అడుగుతున్నావు గనక కాదనలేక పోతున్నా.. ఓ నాలుగు రోజుల పాటు ఇక్కడి వ్యవహారల్ని చక్క బెట్టుకుని వస్తా" అన్నాడు లోకనాధం.
ఆ విధం గా రంగమ్మ కొంపలో అడుగుపెట్టిన లోకనాధం నెల తిరక్క ముందే, ఏకు మేకయి కూర్చున్నాడు. దమయంతి ఆసరాతో రంగమ్మకే ఎదురు తిరిగాడు.
ఇంకావుంది ....
"ఊ .. కొట్టూ. కుత్త పగిలేలా కొట్టు.. ఈ రోజు నుంచి నా మీద నీకు సర్వాధికారాలూ ఇస్తున్నా! మీ అన్నయ్య లేనప్పుడల్లా వచ్చి నా పంబ వాయిస్తూ ఉండాలి, వస్తావా నా రాజా..! "
"అంతకంటేనా వదినా! నువ్వు ఇవ్వాలే గాని రాత్రి పగలూ నీ బొక్కలోనే కాపురం పెట్టనూ" అన్నాడు లోకనాధం వదిన తొడల మధ్య ఊగిపోతూ...
రాత్రి పగలూ వాళ్ళ వదిన బొక్కలోనే కాపురం పెట్టడానికి లోకనాధంగాడు సిధమే! పెట్టించుకుందుకు వాళ్ళ వదినకూ ఇష్టమే కాని ఎటొచ్చి పరిస్థితులు వాళ్ళకు అనుకూలించలేదు పాపం.
ఆండాళమ్మతో తొడ సంబంధం ఎక్కువయ్యే కొద్దీ లోకనాధం గాడి ఆగడాలు కూడా నానాటికీ పెరిగిపోసాగాయి. తన వాక్చాతుర్యంతో ఇరుగు పొరుగూ పిల్లల్ని ఆకట్టుకోడం వాళ్ళని పెడ దారి పట్టించడం తీసుకొచ్చి లోకనాధం గాడి చేత దరువేయించడం తద్వారా వాడిని మెప్పించి తన ముదురు బొక్కలో కూడా పోటు పొడిపించుకుంటూండడం.. ఇదీ ఆండాళమ్మ పని.
లోకనాధం చేసే పాడు పనుల గురించి ఆ నోటా ఈ నోటా విన్న అన్నగారు అనేకసార్లు తిట్టి కొట్టి భయపెట్టి చూశాడు. కాని ప్రయోజనం లేదు. ఓ రోజు మధ్యాహ్నం..
పక్కింటి పంతులు గారి కూతురు గిరిజను వాళ్ళింట్లో దూళ్ళ పాకలో నిలబెట్టి పని జరుపుతున్నాడు లోకనాధం. అప్పటికి వాడికి పద్దెనిమిదేళ్ళు. ఆ పిల్లకి పదమూడో, పద్నాలుగో ఉంటాయి. ఇటీవలే పెద్ద మనిషైంది. దాన్ని బుట్టలో వేసుకున్న లోకనాధం ఆ మధ్యాహ్నం అందరు నిద్రపోతుండగా గోడ దూకి పంతులు గారింట్లో దూరాడు.
ఇద్దరూ వాళ్ళ దూళ్ళపాకలో దూరి రంగంలోకి దిగారు. లోకనాధం ఆ పిల్ల మొలిచీ మొలవని జామకాయల్లాంటి చళ్ళు నలుపుతూ ముద్దెట్టుకున్నాడు. నోట్లో నోరు పెట్టి లేత పెదాల్ని చీకుతూ నాలుక ఆడిస్తూ ఆ పిల్ల చెయ్యి అందుకుని తన బిరుసెక్కిన కడ్డీ మీద వేసుకుని దాని గుప్పిట బిగించేలా చేశాడు. ఆ పిల్ల లేత శరీరాన్ని నలిపేస్తూ తన చేత మోకాళ్లేయించి నిక్క బిగుసుకున్న కడ్డీని ఆ పిల్ల నోట్లో పెట్టాడు. అయిస్ కాండీల చీకాక తను కూడా ఆ పిల్ల తొడలు పట్టుకుని ఉపస్తుని నాకేశాడు. ఇద్దరూ అలా చీక్కుంటూ నాక్కుంటూ మాంచి రసపట్టులో ఉండగా వాళ్ళ కర్మ కాలింది.
నిద్ర లేచిన గిరిజ తండ్రి దొడ్డిలోకొచ్చి వీళ్ళిద్దరి బాగోతం చూసి కొయ్య బారిపోయాడు. ఆయన చూసేసరికి...
గిరిజ తన పరికిణీ పైకి లేపి పట్టుకుని నిలబడి ఉంది. లోకనాధం మోకాళ్ళ మీద నిలబడి దాని పిర్రల్ని పిసుకుతూ ఆల్చిప్పలా ఉన్న గిరిజ పప్పని నాకుతున్నాడు.
"గాడిద కొడకా! అంటూ అక్కడినుంచే ఓ పొలి కేక పెట్టిన గిరిజ తండ్రి పంతులు గారు ఆవేశం కొద్దీ పక్కనే ఉన్న ఓ కొయ్య మొద్దును తీసి లోకనాధం మీదకి విసిరి కొట్టి పరుగెత్తాడు.
గిరిజ బిక్క చచ్చిపోయి పరికిణీ కిందకి జార్చేసింది. లోకనాధం గాడు కంగారు పడి పోయి గోడ దూకపోయేలోపు పంతులుగారొచ్చి పట్టుకున్నారు. ఆ తర్వాత వాణ్ణి ఈడ్చుకెళ్ళి దొడ్లో ఉన్న కొబ్బరి చెట్టుకి కట్టేసి చచ్చేలా చావబాది అక్కడికీ ఉక్రోషం తీరక పక్కింటికెళ్ళి లోకనాధం గాడి అన్నయిన శంకర్రావుని తీసుకొచ్చి జరిగిందంతా చెప్పేశాడు.
శంకర్రావు అసలే ముక్కోపి. జరిగింది విని అపర దుర్వాసుడైపోయి లోకనాధం గాడి జుట్టు పట్టుకుని ఇంటికి బరబరా ఈడ్చుకెళ్ళి కనకం ఎంత వారించినా వినకుండా చావ బాదాడు.
సవతి తమ్ముడని నెత్తిన పెట్టుకున్నందుకు నా పరువు ప్రతిష్టలు నాశనం చేసావు ఇక నా ఇల్లు వదిలి పెట్టిపో! ఇక నా కళ్ళ ముందు ఉంటే చంపేస్తా అంటూ కనకం చెప్పినా వినకుండా లోకనాధాన్ని ఇంట్లోంచి వెళ్లగొట్టాడు.ఆనాటి నుంచి లోకం మీద పడ్డాడు మన లోకనాధం.
*******
రంగమ్మ లోకనాధానికి దూరపు బంధువు. వరసకు పిన్ని అవుతుంది. పెద్దగా రాకపోకలు లేవు. ఏదో పెళ్ళిళ్ళ సందర్భాలలో చూడ్డమే. గుర్తుపెట్టుకోగల శాల్తీ గనక మన లోకనాధానికి ఆవిడ బాగా గుర్తే.
రంగమ్మ లోకనాధానికి తిరుపతి లో తగిలింది. తన ఏకైక కూతురైన దమయంతిని ఇల్లరికపుటల్లుడైన వైకుంఠాన్నీ వెంటబెట్టుకుని మొక్కు బడి తీర్చుకోడానికి ఏడుకొండల వాడి సన్నిధికి వెళ్ళి అక్కడ ఆ ధర్మ దర్శనం క్యూ లో లోకనాధం గాడికి తగిలింది.
అప్పటికి లోకనాధం ఇల్లు వదిలి లోకం మీద పడి అయిదేళ్ళు గడిచాయి. ఈ అయిదేళ్ళలోనూ లోకనాధం చాలా లోకనుభవం గడించేశాడు. అన్నయ్య వెళ్ళగొట్టగానే తిన్నగా రైలెక్కి మద్రాసు చేరుకున్నాడు. ఇల్లు వదిలి పెట్టి వచ్చే జీవులందరికీ ఓ కల్పతరువు సినీఫీల్డు. అక్కడ చిన్నా చితకా పనులు చేస్తూ తనదైన శైలిలో బతుకు వెళ్ళదీస్తున్నాడు. ఆ ఫీల్డులో అమ్మాయిలకీ కొదవలేదు. అమ్మాయిలను కోరుకునే వాళ్ళకీ కొదవలేదు. దాదాపు బ్రోకరుగా స్థిరపడిపోయాడు. మంచి ఇల్లు .. డబ్బుకి కొదవలేదు.. చెయ్యలనుకుంటే పని.. లేకుంటే అదీ లేదు. ఏదో సినిమా పని మీద తిరుపతికి వచ్చిన లోకనాధం కళ్ళకి దైవదర్శనం క్యూ లో కనిపించింది రంగమ్మ కూతురు.. అల్లుడితో సహా. రంగమ్మ లోకనాధాన్ని గుర్తించలేదు కాని లోకనాధం మాత్రం రంగమ్మని తేలిగ్గానే గుర్తుపట్టేసాడు. ఆమె ఎవరో, ఆమె తాలూకు ఎవరెవరున్నారో, ఆమెకు ఎంత ఉందో ఇత్యాది విషయాలన్ని క్షణాల్లో నెమరేసుకున్న లోకనాధం చక చకా నడిచి వాళ్ళ వెనక క్యూ లో చేరి..
"ఏం రంగమ్మ పిన్నీ, బావున్నావా?" అంటూ అతి కలుపుగోలుతనంగా పలకరించాడు.
"ఎవరది?" అంటూ వెనక్కి తిరిగి చూసింది రంగమ్మ . ఆమెతో బాటే ఆమె కూతురు దమయంతి, ఆమె భర్త వైకుంఠం కూడా వెనక్కి తిరిగి చూశారు.
ఖరీదైన టెర్లిన్ పాంట్, టెర్లిన్ షర్టు,మెడలో బంగారు చైను, కాళ్లకు బూట్లు కళ్ళకి నల్ల కళ్ళద్దాలు.. ఎండలో పచ్చగా ధగ ధగా మెరిసిపోతూ కనిపించాడు లోకనాధం.
"నేను పిన్నీ, లోకనాధాన్ని, సుశీల కొడుకుని, గుర్తుపట్టలేదూ"? అన్నాడు లోకనాధం నవ్వుతూ.
"సుశీల కొడుకువా, ఓరి.. ఓరీ.. లోకీ నువ్వట్రా.. చిన్నప్పుడు ఆ చెవి కింద తగిలిన గాయం అలాగే ఉంది. ఎంత పెద్దయ్యావురా నువ్వూ!"అంటూ కళ్ళు పెద్దవి చేసుకుని నిలువెల్లా పరీక్షగా చూసింది రంగమ్మ.
"ఎవరే అమ్మా ఆయన?" అంటూ ఉండ బట్టాలేక అడిగేసింది దమయంతి.
"నువ్వు చిన్నప్పుడు చూసి ఉంటావులే.. మర్చిపోయి ఉంటావు.. మన సుశీల పెద్దమ్మ ఉండేది కదా .. నీకు గుర్తుందా.. దాని కొడుకు వీడు. నీకు తమ్ముడి వరసవుతాడు "అంది రంగమ్మ.
లోకనాధం మనసు చివుక్కుమంది ఆ మాటలు వినేసరికి. ఏపుగా చిక్కటి కండల్తో పొడుచుకొచ్చినట్లున్న చనుగుబ్బల్తో, గుండ్రటి భుజాల్తో, చెంపల మీద పడుతున్న ముంగురులతో, జడనిండా పెట్టుకున్న పువ్వులతో తెల్లటి పట్టుచీర తెల్లటి జాకెట్టు తొడుక్కుని ఎండలో ధగధగా మెరిసిపోతూ .. భువికి దిగివచ్చిన దేవకాంతలా.. వైజయంతిమాల ఫేస్ కట్ తో ఉన్న దమయంతిని ఆకలిగా చూస్తున్న లోకనాధం రంగమ్మ చెప్పిన వరస సంగతి వినడంతో గతుక్కుమన్నాడు.
"నమస్కారం బావగారూ! నేను వైకుంఠాణ్ణి దమయంతి మొగుణ్ణి. నన్నెప్పుడూ చూడలేదేమో మీరు అంటూ డబ్బాలా వాగేసాడు దమయంతి భర్త వైకుంఠం.
ఆ నాలుగు మాటల్లోనే దమయంతి భర్త ఎంత వెర్రిబాగుల వాడో నిమిషాల మీద అంచనా కట్టేసాడు లోకనాధం.
నమస్కారం.. పిల్లలెంతమంది అక్కయ్యా అనడిగాడు లోకనాధం దమయంతిని పట్టి పట్టి చూస్తూ.
లోకనాధం చూసిన చూపులకు దమయంతి గుండెలు జల్లుమన్నాయి ఒక్కసారిగా..
"ఒక్కత్తే అమ్మాయి" అంది దమయంతి ముక్తసరిగా
"అవున్రా నాయనా ఇప్పటికి నాలుగు తరాలుగా మా ఇంట్లో మగ పురుగు పుట్టలేదురా నాయనా . ఈ పిచ్చి ముండ కదుపునైనా ఓ మగ పురుగు పుడుతుందేమో అని తెగ ఆశపడుతున్నా . పిల్ల పుట్టి ఇప్పటికి పదకొండేళ్ళయింది . మళ్ళీ కడుపు లేదు. స్వామి దర్శనం చేసుకుంటేనైనా ఏదేని కనికరం పుడుతుందేమో అని ఇలా బయలుదేరి వచ్చాము" అంతూ తన గోడు అంతా వినిపించుకుంది రంగమ్మ.
దమయంతికి పదకొండేళ్ళ పిల్ల ఉందా మైగాడ్ ... ఈమె చూస్తే పాతికేళ్ళ దానిలా కూడా కనిపించడం లేదు. ఏం వొళ్ళు, ఏం అందం.
"ఇప్పుడే వస్తా పిన్ని.. బూట్లు విడిచిపెట్టి వస్తా.. చోటు చూస్తూ ఉండు.. అంటూ క్యూ వదలి పెట్టి బయటకు వెళ్ళాడు లోకనాధం.
బూట్లు షాపులో వదిలిపెట్టి అక్కడే నిలబడి చూశాడు. జనం మధ్య నుంచి తన వంకే చూస్తూ నిలబడి ఉంది దమయంతి. కాస్త మనసుకు ఉపశమనం కలిగినట్లయ్యింది. అక్కడే నిలబడి ఆలోచిస్తూ ఆమె వంకే చూస్తున్నాడు.
దమయంతి కూడా చూపులు మరల్చకుండా జనం మధ్య నుంచి లోకనాధాన్ని చూస్తోంది.
"నాన్సెన్స్.. అక్కా లేదు, తమ్ముడూ లేదు ఎప్పుడో తాతల నాటి సంబంధాలు.. వెధవ వరసలు.. వెధవ సంబంధాలు.. అనుకుంటూ కోపంగా వెళ్ళాడు క్యూ దగ్గరికి.
ఏం చేస్తున్నావురా ఇప్పుడు? ఎక్కడుంటున్నావురా? అంటూ రంగమ్మ అడిగే ప్రశ్నలన్నింటికీ ఓపిగ్గా కధలల్లి చెపుతూ తననో పెద్ద బిజినస్ మాన్ గా చిత్రీకరించుకున్నాడు లోకనాధం.
క్యూ కదులుతోంది. జనం తోసుకుంటున్నారు. చెట్టుకొకడూ, పుట్టకొకడూ కిందులేర్పడిపోతున్నారు. రంగమ్మని తప్పించి దమయంతి వెనక్కి చేరాడు లోకనాధం. వెనక్కి తిరిగి చూసింది దమయంతి. గుండెలు దడదడా కొట్టుకున్నాయి.
"నీకు పదకొండేళ్ళ అమ్మాయుందంటే నేను నమ్మలేకపోతున్నాను" అన్నాడు లోకనాధం.
"ఏం?" అని మాత్రం అంది దమయంతి.
"నీ కెన్నేళ్ళు?"
"యిరవై తొమ్మిది"
"చిన్నప్పుడే చేసేసిందా మీ అమ్మ నీకు పెళ్ళి"
"ఆ"
"వెంటనే పుట్టిందేమో"
"ఊ"
"పరీక్షల రోజులు , చదువుకుంటోంది"
భుజం మీద చెయ్యి వేశాడు లోకనాధం
"అబ్బబ్బ జనం తెగ తోసేస్తున్నారు" అన్నాడు.
మొదట్లో దమయంతి ఏమీ అనలేదు. లోకనాధం చెయ్యి తీయ్యనూ లేదు. కాని ఓ నిమిషం అయ్యింతర్వాత..
"అమ్మ చూస్తుంది చెయ్యి తీయ్" అంది దమయంతి మెల్లిగా
లోకనాధం గుండెల్లో వెయ్యి గంటలు ఒక్కసారిగా గణగణ మోగాయి.
"అమ్మ చూడకపోతే పరవాలేదా"
దమయంతి మాట్లాడలేదు సరిగ్గా ఆ సమయంలో దూరంగా ఎక్కడి నుంచో జనం మధ్య నుంచి...
"అమ్మాయ్ దమయంతీ జాగ్రత్త.. జనంలో తప్పిపోయేవ్, దర్శనం అయిపోగానే తిన్నగా మనం పొద్దున కాఫీ తాగిన హోటేల్ దగ్గరకి వచ్చేసి నిలబడండి, మీ ఆయనతో కూడా గట్టిగా చెప్పు అసలే వెర్రి మాలోకం" అంటూ అరిచిన రంగమ్మ అరుపులు అందరి చెవుల్లోనూ పడ్డాయి.
"మీ అమ్మ ఏమిటో అరుస్తోంది" అన్నాడు వైకుంఠం.
అంతవరకూ గుడ్డెద్దు చేలో పడ్డట్టు ముక్కుకి సూటిగా పోతున్న వైకుంఠానికి రంగమ్మ అరుపులు లీలగా వినిపించాయి.
"మీ ఆయనకి చెవుడు కూడా వుందా?" అనడిగాడు లోకనాధం చటుక్కున ఆమె భుజం మీద నుంచి తన చేతిని తీసేసుకుంటూ.
"ఆ కాస్తా కూస్తా కాదు. కావాల్సినంత ఉంది. నా ఖర్మ" అని గొణుక్కుంటూ భర్తని చూసి..రంగమ్మ అన్న మాటలు తనకు పెద్దగా చెప్పింది.
"అలాగా అయితే నీ చెయ్యి ఇలా ఇయ్యి తప్పిపోకుండా పట్టుకుంటా" అన్నాడు వైకుంఠం.
"ఏమీ అక్కర్లేదు మీరు పదండి" విసుక్కుంది దమయంతి.
"మీకేం భయం లేదు బావగారూ, నేనున్నానుగా.. అక్కయ్యని జాగ్రత్తా చూస్తా మీరు నడవండి" అన్నాడు లోకనాధం.
జనం పడి తోసుకుంటూ వస్తున్నారు. దమయంతిని లోకనాధం పూర్తిగా ఆనుకుని నడుస్తున్నాడు. పాంటులోపల అలజడి ప్రారంభమయ్యింది. దమయంతి పిర్రల తాకిడికి ఎప్పుడో ద్వజస్తంభం లా తన్నుకొస్తుంది. తుళ్ళి తుళ్ళి పడుతోంది లోకనాధం గాడి మగతనం. ఒక పక్క చేత్తో పాంటు మీదే నొక్కేసుకుంటూ ఆపుకోలేని తమకంతో మళ్ళీ చెయ్యి తీసుకు వెళ్ళి దమయంతి భుజం మీద వేశాడు.
దమయంతి లోకనాధాన్ని ఓరగా చూసి సిగ్గు పడింది. గుండ్రంగా ఉన్న ఆ భుజాన్ని గట్టిగా పట్టుకుని నొక్కాడు.
"మా ఆయన చూస్తాడేమో బావుండదు" అంది మెల్లగా
"అయితే కాసేపాగు! ముందు వెళ్ళిపోతాడు మీ ఆయన. తరువాత మనం వెళదాం."
దమయంతి టక్కున ఆగిపోయింది. జనం వాళ్ళిద్దరిని తోసుకుంటూ వెళ్ళిపోతున్నారు. దమయంతి వీపు లోకనాధం వక్షస్థలానికి ఆనుకుంది. దమయంతి తల లోకనాధం గడ్డం దగ్గర తగుల్తోంది. దమయంతి పిర్రలు లోకనాధం పాంటు గుండీల దగ్గర తగుల్తున్నయి.
తన భుజాన్ని పట్టుకుని నొక్కుతున్న లోకనాధం చేతి మీద తన చెయ్యి వేసి గట్టిగా నొక్కి వెనక్కి తిరిగి లోకనాధం కళ్ళల్లోకి చూసి మళ్ళీ అంతలోనే చూపుల్ని కిందకి దింపేసుకుంది దమయంతి.
"నీ అంత అందమయిన ఆడదాన్ని చూడ్డం ఇదే మొదటిసారి దమయంతీ!" అన్నాడు లోకనాధం
"కానీ...."
"ఊ.. ఏమిటి చెప్పు"
"మనం.. మనం చేస్తున్నది తప్పేమో!" అంది దమయంతి తడబడుతున్న మాటల్తో.
"ఎన్నో తప్పులు చేస్తున్నాం! వాటిల్లో ఇదొకటి అంతే! అయినా ముక్కూ మొహం తెలియని మనకు తాతల నాటి సంబంధాలు అడ్డేమిటి" అంటూ చేతి ని కింది జార్చి ఎత్తైన దమయంతి పిర్రలని ఒక్కసారిగా పిసికి వదిలాడు లోకనాధం.
"ఊమ్మ్... ఇష్.. అంటూ పెదాల మీద చూపుడు వేలు ఆనించి కళ్ళు ఆర్పుతూ ముందుకు నడిచింది దమయంతి హంసలా..
కాస్త ఇసింట రారా నాయనా అంటే, ఇల్లంతా నాదేననే రకం లోకనాధంగాడు. అందిస్తే చాలు అల్లుకుపోతాడు. రంగమ్మనీ, దమయంతినీ, వైకుంఠాన్నీ తన సొంత ఖర్చులతో తిరుపతి నుంచి మద్రాసు తీసుకెళ్ళాడు. నాలుగు రోజులు అట్టే పెట్టుకుని అక్కడి విశేషాలన్నీ దగ్గిరుండి చూపెట్టాడు. కాని దమయంతితో ఏకాంతం గా గడపడానికి మాత్రం లోకనాధానికి అవకాశం దొరకలేదు. ఒక్క సారి మాత్రం తలుపు చాటున నిలబెట్టి ముద్దుపెట్టుకున్నాడు. అంతే. ఆ నాలుగు రోజుల్లోనూ తన బడాయి మాటల్తో రంగమ్మను ఆకట్టుకున్నాడు లోకనాధం.
"నువ్వేమీ అనుకోనంటే ఒక్క మాట అడుగుతాన్రా లోకా!" అంది రంగమ్మ ఊరికి బయల్దేరి పోయే ముందు.
"ఏమిటి పిన్నీ"
"దాని మొగుడున్నాడే వైకుంఠం.. ఒట్టి వెర్రిబాగుల వాడు! తనకు తోచదు. ఒకళ్ళు చెబితే వినడు!. వ్యాపారాల పేరుతో ఇల్లు గుల్ల చేసి పారేస్తున్నాడురా నాయనా! ఇప్పుడు మళ్ళీ ఏదో ఫాన్సీ కొట్టు పెడతానంటున్నాడు! వద్దంటే వినిపించుకోడు.ఆ పెట్టేదేదో పెట్టక మానడు దివాళా తియ్యకామానడు. పోనీ ... నువ్వు ఓ రెండు నెలలు పాటు వచ్చి మా ఇంట్లో ఉండి ఆ వ్యాపారం ఏమిటో ఎలా చెయ్యాలో దగ్గిరుండి వాడికి కాస్త సుళువులు నేర్పించి పోరా నాయనా!" అంది రంగమ్మ.
లోకనాధం రొట్టె విరిగి నేతిలో పడ్డట్టు ఫీలయ్యాడు. కాని ముందు బెట్టు చేసాడు. రెండు నెలలు అక్కడుంటే, ఇక్కడ తన వ్యాపారం దెబ్బ తిని బాగా నష్ట పోతానన్నాడు.
"నీ రుణం అట్టే పెట్టుకోనులేరా లోకా! నాకున్నదాంట్లో ఎంతో కొంత ముట్ట జెబుతాలేరా" అంది రంగమ్మ.
"అదేమిటి పిన్నీ డబ్బుకోసమా నా బెంగ! పెద్ద దానివి అంతగా అడుగుతున్నావు గనక కాదనలేక పోతున్నా.. ఓ నాలుగు రోజుల పాటు ఇక్కడి వ్యవహారల్ని చక్క బెట్టుకుని వస్తా" అన్నాడు లోకనాధం.
ఆ విధం గా రంగమ్మ కొంపలో అడుగుపెట్టిన లోకనాధం నెల తిరక్క ముందే, ఏకు మేకయి కూర్చున్నాడు. దమయంతి ఆసరాతో రంగమ్మకే ఎదురు తిరిగాడు.
**************
అవ్వా!.. మీ కేమయినా బుద్దుందా? అంటూ
తలుపులు దబ దబా బాదింది రంగమ్మ. వైకుంఠన్ని కొట్లో కూర్చోబెట్టి మధ్యాహ్నం
భోజనానికి ఇంటికి వచ్చిన లోకనాధం భోజనం కావడంతోటే కిళ్ళీ బిగించి, దమయంతి
గదిలోకెళ్ళి తలుపులు బిడాయించాడు. గదిలో కూర్చుని తలుపులు మూసుకుని
వీళ్ళిద్దరూ ఏం చేస్తున్నారా అనుకుంటూ రంగమ్మ తలుపుల సందులోంచి తొంగి
చూసింది.గదిలో మంచం మీద కూచ్చున్న లోకనాధం వొళ్ళో తల పెట్టుకుని పడుకుని
ఉంది దమయంతి. దాని చీర పమిట పక్కన పడేసి ఉంది. జాకెట్ లో కొబ్బరి కాయల్లా
ఉన్న దమయంతి చళ్ళని వడేసి పిసుకుతున్నాడు లోకనాధం. దమయంతి లోకనాధం దడ్డుని
చెంపలకు రాసుకుంటూ లోకనాధాన్ని అరమోడ్పు కళ్ళతో చూస్తుంది. లోకనాధం గాడి
మరో చెయ్యి దమయంతి చీర కుచ్చిళ్ళలో దూరి దాని దిమ్మ మీద ఉంది. లోపల
జరుగుతున్న భాగోతం చూసేసరికి రంగమ్మ కళ్ళు బైర్లు కమ్మాయి ఒక్క సారిగా
అదిరిపడి తలుపును దబ దబా బాదింది.
"ఏం చేద్దం ఇప్పుడు?" అంది దమయంతి, తన రొమ్ముల పైకెత్తేసి ఉన్న జాకెట్టును కిందికి దించి హూక్ పెట్టుకుంటూ..
"భయపడుతూ ఇలా ఎంత కాలం ఉండగలం దమయంతీ! అన్నాడు లోకనాధం తన లుంగీని సర్దుకుంటూ.
"మరి"
"నిన్న మనం అనుకున్నట్టు చేద్దం"
"నాకు భయంగా ఉంది"
"నీకేం భయం లేదు. మాట్లాడవలసిందంతా నేను మాట్లాడుతాను, నువ్వు నా మాటాకి వంత పాడు! అంతే" అంటూ దమయంతిని వదిలిపెట్టి వెళ్ళి తలుపు తీసాడు.
"అవ్వ! అవ్వ! ఏమిటే ఈ పని దమయంతీ" ఇది నా కంట పడింది కనక సరిపోయింది కాని నీ మొగుడికి తెలిస్తే నీ గతి ఏమౌతుందో తెల్సా" అంటూ అరిచింది రంగమ్మ
"నువ్వు నోరు మూసుకుని కూచ్చుంటే ఎవరికీ తెలియదు. అలా గొంతు చించుకుని అరిచావంటే అందరికీ తెల్సిపోతుంది! నీ పరువు పోతుంది" అన్నాడు లోకనాధం
"ఏదో మమ్మల్ని ఉద్దరిస్తావని తెచ్చి ఇంట్లో పెట్టుకుంటే, ఇదట్రా నువ్వు మాకు చేసే ఉపకారం? పైగా నీ కంటే పెద్దదీ, వరసకి నీకు అక్కయ్య ... దాంతోనా నువ్వు సంబంధం పెట్టుకునేది? నువ్వు తినేది అన్నమా? గడ్డా?"
"పిన్నీ" అరిచాడు లోకనాధం ఊరికే నోరు పారేసుకోకు. ఈడూ జోడూ అందం చందం లేని వెధవని దీనికి కట్ట బెట్టి గొంతు కోసావు. పెళ్ళంటే ఏమీ తెలియని వయసులో దానికి పెళ్ళి చేసి దాని గొంతు కోసావు. దాని జీవితం నాశనం చేసింది కాక ఇంకా అరుస్తున్నావు"
"ఏమే నీ గొంతు కోశానా?"
"అంతకంటే ఎక్కువే చేశావు! ముద్దూ ముచ్చట్లు తెలియని ఆ వెర్రి బాగుల వాడికీఅస్తి కోసం నాకు కట్టబెట్టావు. నా బాధ నేను ఎవరితో చెప్పుకోవాలి." అంది దమయంతి నదురు బెదురూ లేకుండా.
రంగమ్మ ఆ మాటలకు అవాక్కై పోయింది.
"విన్నావుగా దాని మాటాలు ఇక నోరు మూసుకుని బయటకు నడు! అనవసరంగా మమ్మల్ని అల్లరి పెట్టావంటే.. నీ కూతురు కాపురం నాశనం చేసిన దానివి అవుతావు పయి గా పోయెది మీ పరువే.. నాకేం నేను పట్నం వెళ్ళిపోతాను. ఏ గొడవా లేకుండా ఉండాలంటే మా దారిన మమ్మల్ని వదిలిపెట్టి నోరు మూసుకుని కూర్చో! లేదంటావా..."
"ఏం చేస్తావేం?" రంగమ్మ అరిచింది మరేమీ చేయలేక
"దమయంతిని లేవదీసుకు పోతా"
"ఏమే ఏమిటే వాడు కూసే కూతలు?"
"అవునమ్మా ఆయనెక్కడుంటే నేనూ అక్కడే ఉంటా!"
ఆయన లేందే నేను బ్రతక లేను! తరవాత నీ ఇష్టం" అంది దమయంతి నిర్మొహమాటంగా
రంగమ్మ నెత్తీ నోరూ బాదుకుంటూ బయటకొచ్చేసింది మరేమీ చెయ్యలేక.
రంగమ్మ వెళ్ళిపోయాక తలుపులు మూసి లోకనాధం ధైర్యంగా వెళ్ళి మంచం మీద కూర్చుని సిగరెట్టు వెలిగించాడు.
అతడి ఒళ్ళో వచ్చి కూర్చుంది దమయంతి. ప్రేమగా అతడి కళ్ళల్లోకి చూస్తూ అతడి మెడ చుట్టూ చేతులు బిగించి పెదాల మీద ముద్దెట్టుకుంది.
"మీ అమ్మ నోరు ఎలా మూయించానో చూసావుగా.. నువ్వు మాత్రం కాస్తా మొండిగా ఉండు. మెత్తగా ఉంటే నీ మనసు విరిచేస్తుంది. అన్నాడు దమయంతి జాకెట్టు విప్పుతూ.
బయటకు ఉరికిన బలమైన రొమ్ములను తన చేతుల్తో పిసుకుతూ ఓ రొమ్మును నోటి నిండుగా కుక్కేసుకున్నాడు. ఎన్నాళ్ళకు మనం ఇలా ఫ్రీ గా చేసుకో గలుగుతున్నాము. ఇవ్వాళ నీ అందాలన్ని బోసిగా చూడనీ అంటూ దమయంతి చీర కుచ్చిళ్ళు లాగేసి లంగా బొందు తెంపేసాడు లోకనాధం.
లంగా కిందికి జారిపోవడంతో సిగ్గు పడుతూ అర చేతిని సిగ్గు బిళ్లకు అడ్డంగా ఉంచుకుంది దమయంతి. చెయ్యి తీ అన్నాడు తన చేతిని ఆమె పొత్తి కడుపు కిందుగా పాకిస్తూ. ఒక బిడ్డ పుట్టినా నీ ఒంట్లో ఎక్కడా ఆ చాయలేవీ కనపడ్డం లేదు అన్నాడు దమయంతి నున్నటి పొత్తి కడుపును నిమురుతూ. దమయంతి లోకనాధం మెడ మీద చేతులేసి లాక్కుంటూ .. "నువ్వు కూడా విప్పేసుకో" అంది.
"ఏం నాది చూడాలని ఉందా" అంటూ లుంగీని వదిలించుకున్నాడు లోకనాధం.
అప్పటికే లోకనాధం దడ్డు పురెక్కిన నరాలతో ముదురు తొండలా నిలబడి ఉంది. దమయంతి చెయ్యి అప్రయత్నంగా లోకనాధం దడ్డుని పట్టుకుంది. తన చేతికి సరిపోవడం లేదు అది. దమయంతి తన దిమ్మ మీది చేతిని తీసి లోకనాధం దడ్డుని పట్టుకోడంతో, లోకనాధం చెయ్యి ఆమె నేతి అరిసెలా ఉన్న దిమ్మ మీదకు చేరింది. చిన్నగా మొలకెత్తిన వెంట్రుకలతో ముచ్చటగా ఉంది దమయంతి దిమ్మ. దిమ్మ ఉబ్బును తన చేత్తో పట్టుకుని పిసికేసాడు లోకనాధం. దమయంతి కూడా లోకనాధం దడ్డును చేత్తో కొలుస్తూ దాని పొగరుకు మురిసిపోతుంది.
"ఎలా ఉంది అక్కయ్యా నా దడ్డు " అడిగాడు లోకనాధం
"చీ అక్కయ్య అని పిలవకు.. ఇలా చేసుకుంటూ అక్కయ్యా ఏమిటి.. అంది" అంది చిన్నగా నవ్వుతూ
"దూరపు బంధుత్వాలయినా నువ్వు నాకు అక్కయ్యవే, నేను నీకు తమ్ముడినే"
వద్దు అలా పిలవకు అంటూ అతడి నోటిని తన పెదాల్తో మూసి నాలుక చొప్పించింది.
ఒక చేత్తో దమయంతి పువ్వుని నలిపేస్తూ మరో చేత్తో మర్చి మార్చి ఆమె స్తనాల్ని నలిపేస్తున్నాడు. లోకనాధం నలుపుడికి దమయంతి రొమ్ములు బిరుసెక్కి పొంగాయి.
దమయంతిని మంచానికి అడ్డంగా పడేసి ఆమె తొడలు ఎడం చేసాడు. దమయంతి తన కాళ్ళను పంగ చాపింది. ఆమె మదన పుష్పం విచుకుంది. కామ కీల నిక్కి చూస్తుంది. లోకనాధం ఆమె తొడల మధ్యకు వంగి దమయంతి పూ.. మీద చుప్ చుప్ అంటూ ముద్దు పెట్టి అమాంతం కసుక్కున తన నాలుక ఆమె ఆడతనం లోకి జొనిపాడు. దమయంతి ఆనందంతో కేక పెట్టింది. లోకనాధం తన నాలుకతో దమయంతి పువ్వుని బర బరా పది నిమిషాల పాటు అరగదీసాడు. దమయంతి లో లోపల్నుంచి గంగా జలం ఉబుకుతుంటే ఆనందంతో మూలుగుతూ కెకలు పెడుతూ ఉంది. బయట ఉన్న రంగమ్మకు దమయంతి మూలుగులు వినపడుతున్నాయి. నా ఖర్మ అంటూ నెత్తి బాదుకుంది రంగమ్మ. మూతికి అలుముకున్న దమయంతి రసాల్తో పైకి లేచాడు లోకనాధం . దమయంతి మురిపెంగా పక్కనే పడి ఉన్న చీరతో అతడి మూతి తుడిచి ముద్దుపెడుతు కసిగా వాడి పెదాలని కొరికేసింది.
"కసెక్కిందా...కసిగా ఉందా... నాది చీకు " అంటూ లోకనాధం తన దండాన్ని దమయంతి పెదాలకి అందించాడు. మరేమీ మొహమాటపడకుండా నోటి నిండుగా దోపేసుకుంది దమయంతి. ఆబగా తల పైకి కిందకూ ఊపేస్తూ లోకనాధం దడ్డుని చీకింది దమయంతి. లోకనాధం దర్జాగా వెల్లకిలా పడుకుని దమయంతి తో తన దండాన్ని చీకించుకున్నాడు. బాగా చీకి తృప్తిగా అతడి పొడుగు మొత్తాన్ని నోట్లో జొనుపుకుని పెదాలు బిగించి చీకింది దమయంతి.
"ఏం చేద్దం ఇప్పుడు?" అంది దమయంతి, తన రొమ్ముల పైకెత్తేసి ఉన్న జాకెట్టును కిందికి దించి హూక్ పెట్టుకుంటూ..
"భయపడుతూ ఇలా ఎంత కాలం ఉండగలం దమయంతీ! అన్నాడు లోకనాధం తన లుంగీని సర్దుకుంటూ.
"మరి"
"నిన్న మనం అనుకున్నట్టు చేద్దం"
"నాకు భయంగా ఉంది"
"నీకేం భయం లేదు. మాట్లాడవలసిందంతా నేను మాట్లాడుతాను, నువ్వు నా మాటాకి వంత పాడు! అంతే" అంటూ దమయంతిని వదిలిపెట్టి వెళ్ళి తలుపు తీసాడు.
"అవ్వ! అవ్వ! ఏమిటే ఈ పని దమయంతీ" ఇది నా కంట పడింది కనక సరిపోయింది కాని నీ మొగుడికి తెలిస్తే నీ గతి ఏమౌతుందో తెల్సా" అంటూ అరిచింది రంగమ్మ
"నువ్వు నోరు మూసుకుని కూచ్చుంటే ఎవరికీ తెలియదు. అలా గొంతు చించుకుని అరిచావంటే అందరికీ తెల్సిపోతుంది! నీ పరువు పోతుంది" అన్నాడు లోకనాధం
"ఏదో మమ్మల్ని ఉద్దరిస్తావని తెచ్చి ఇంట్లో పెట్టుకుంటే, ఇదట్రా నువ్వు మాకు చేసే ఉపకారం? పైగా నీ కంటే పెద్దదీ, వరసకి నీకు అక్కయ్య ... దాంతోనా నువ్వు సంబంధం పెట్టుకునేది? నువ్వు తినేది అన్నమా? గడ్డా?"
"పిన్నీ" అరిచాడు లోకనాధం ఊరికే నోరు పారేసుకోకు. ఈడూ జోడూ అందం చందం లేని వెధవని దీనికి కట్ట బెట్టి గొంతు కోసావు. పెళ్ళంటే ఏమీ తెలియని వయసులో దానికి పెళ్ళి చేసి దాని గొంతు కోసావు. దాని జీవితం నాశనం చేసింది కాక ఇంకా అరుస్తున్నావు"
"ఏమే నీ గొంతు కోశానా?"
"అంతకంటే ఎక్కువే చేశావు! ముద్దూ ముచ్చట్లు తెలియని ఆ వెర్రి బాగుల వాడికీఅస్తి కోసం నాకు కట్టబెట్టావు. నా బాధ నేను ఎవరితో చెప్పుకోవాలి." అంది దమయంతి నదురు బెదురూ లేకుండా.
రంగమ్మ ఆ మాటలకు అవాక్కై పోయింది.
"విన్నావుగా దాని మాటాలు ఇక నోరు మూసుకుని బయటకు నడు! అనవసరంగా మమ్మల్ని అల్లరి పెట్టావంటే.. నీ కూతురు కాపురం నాశనం చేసిన దానివి అవుతావు పయి గా పోయెది మీ పరువే.. నాకేం నేను పట్నం వెళ్ళిపోతాను. ఏ గొడవా లేకుండా ఉండాలంటే మా దారిన మమ్మల్ని వదిలిపెట్టి నోరు మూసుకుని కూర్చో! లేదంటావా..."
"ఏం చేస్తావేం?" రంగమ్మ అరిచింది మరేమీ చేయలేక
"దమయంతిని లేవదీసుకు పోతా"
"ఏమే ఏమిటే వాడు కూసే కూతలు?"
"అవునమ్మా ఆయనెక్కడుంటే నేనూ అక్కడే ఉంటా!"
ఆయన లేందే నేను బ్రతక లేను! తరవాత నీ ఇష్టం" అంది దమయంతి నిర్మొహమాటంగా
రంగమ్మ నెత్తీ నోరూ బాదుకుంటూ బయటకొచ్చేసింది మరేమీ చెయ్యలేక.
రంగమ్మ వెళ్ళిపోయాక తలుపులు మూసి లోకనాధం ధైర్యంగా వెళ్ళి మంచం మీద కూర్చుని సిగరెట్టు వెలిగించాడు.
అతడి ఒళ్ళో వచ్చి కూర్చుంది దమయంతి. ప్రేమగా అతడి కళ్ళల్లోకి చూస్తూ అతడి మెడ చుట్టూ చేతులు బిగించి పెదాల మీద ముద్దెట్టుకుంది.
"మీ అమ్మ నోరు ఎలా మూయించానో చూసావుగా.. నువ్వు మాత్రం కాస్తా మొండిగా ఉండు. మెత్తగా ఉంటే నీ మనసు విరిచేస్తుంది. అన్నాడు దమయంతి జాకెట్టు విప్పుతూ.
బయటకు ఉరికిన బలమైన రొమ్ములను తన చేతుల్తో పిసుకుతూ ఓ రొమ్మును నోటి నిండుగా కుక్కేసుకున్నాడు. ఎన్నాళ్ళకు మనం ఇలా ఫ్రీ గా చేసుకో గలుగుతున్నాము. ఇవ్వాళ నీ అందాలన్ని బోసిగా చూడనీ అంటూ దమయంతి చీర కుచ్చిళ్ళు లాగేసి లంగా బొందు తెంపేసాడు లోకనాధం.
లంగా కిందికి జారిపోవడంతో సిగ్గు పడుతూ అర చేతిని సిగ్గు బిళ్లకు అడ్డంగా ఉంచుకుంది దమయంతి. చెయ్యి తీ అన్నాడు తన చేతిని ఆమె పొత్తి కడుపు కిందుగా పాకిస్తూ. ఒక బిడ్డ పుట్టినా నీ ఒంట్లో ఎక్కడా ఆ చాయలేవీ కనపడ్డం లేదు అన్నాడు దమయంతి నున్నటి పొత్తి కడుపును నిమురుతూ. దమయంతి లోకనాధం మెడ మీద చేతులేసి లాక్కుంటూ .. "నువ్వు కూడా విప్పేసుకో" అంది.
"ఏం నాది చూడాలని ఉందా" అంటూ లుంగీని వదిలించుకున్నాడు లోకనాధం.
అప్పటికే లోకనాధం దడ్డు పురెక్కిన నరాలతో ముదురు తొండలా నిలబడి ఉంది. దమయంతి చెయ్యి అప్రయత్నంగా లోకనాధం దడ్డుని పట్టుకుంది. తన చేతికి సరిపోవడం లేదు అది. దమయంతి తన దిమ్మ మీది చేతిని తీసి లోకనాధం దడ్డుని పట్టుకోడంతో, లోకనాధం చెయ్యి ఆమె నేతి అరిసెలా ఉన్న దిమ్మ మీదకు చేరింది. చిన్నగా మొలకెత్తిన వెంట్రుకలతో ముచ్చటగా ఉంది దమయంతి దిమ్మ. దిమ్మ ఉబ్బును తన చేత్తో పట్టుకుని పిసికేసాడు లోకనాధం. దమయంతి కూడా లోకనాధం దడ్డును చేత్తో కొలుస్తూ దాని పొగరుకు మురిసిపోతుంది.
"ఎలా ఉంది అక్కయ్యా నా దడ్డు " అడిగాడు లోకనాధం
"చీ అక్కయ్య అని పిలవకు.. ఇలా చేసుకుంటూ అక్కయ్యా ఏమిటి.. అంది" అంది చిన్నగా నవ్వుతూ
"దూరపు బంధుత్వాలయినా నువ్వు నాకు అక్కయ్యవే, నేను నీకు తమ్ముడినే"
వద్దు అలా పిలవకు అంటూ అతడి నోటిని తన పెదాల్తో మూసి నాలుక చొప్పించింది.
ఒక చేత్తో దమయంతి పువ్వుని నలిపేస్తూ మరో చేత్తో మర్చి మార్చి ఆమె స్తనాల్ని నలిపేస్తున్నాడు. లోకనాధం నలుపుడికి దమయంతి రొమ్ములు బిరుసెక్కి పొంగాయి.
దమయంతిని మంచానికి అడ్డంగా పడేసి ఆమె తొడలు ఎడం చేసాడు. దమయంతి తన కాళ్ళను పంగ చాపింది. ఆమె మదన పుష్పం విచుకుంది. కామ కీల నిక్కి చూస్తుంది. లోకనాధం ఆమె తొడల మధ్యకు వంగి దమయంతి పూ.. మీద చుప్ చుప్ అంటూ ముద్దు పెట్టి అమాంతం కసుక్కున తన నాలుక ఆమె ఆడతనం లోకి జొనిపాడు. దమయంతి ఆనందంతో కేక పెట్టింది. లోకనాధం తన నాలుకతో దమయంతి పువ్వుని బర బరా పది నిమిషాల పాటు అరగదీసాడు. దమయంతి లో లోపల్నుంచి గంగా జలం ఉబుకుతుంటే ఆనందంతో మూలుగుతూ కెకలు పెడుతూ ఉంది. బయట ఉన్న రంగమ్మకు దమయంతి మూలుగులు వినపడుతున్నాయి. నా ఖర్మ అంటూ నెత్తి బాదుకుంది రంగమ్మ. మూతికి అలుముకున్న దమయంతి రసాల్తో పైకి లేచాడు లోకనాధం . దమయంతి మురిపెంగా పక్కనే పడి ఉన్న చీరతో అతడి మూతి తుడిచి ముద్దుపెడుతు కసిగా వాడి పెదాలని కొరికేసింది.
"కసెక్కిందా...కసిగా ఉందా... నాది చీకు " అంటూ లోకనాధం తన దండాన్ని దమయంతి పెదాలకి అందించాడు. మరేమీ మొహమాటపడకుండా నోటి నిండుగా దోపేసుకుంది దమయంతి. ఆబగా తల పైకి కిందకూ ఊపేస్తూ లోకనాధం దడ్డుని చీకింది దమయంతి. లోకనాధం దర్జాగా వెల్లకిలా పడుకుని దమయంతి తో తన దండాన్ని చీకించుకున్నాడు. బాగా చీకి తృప్తిగా అతడి పొడుగు మొత్తాన్ని నోట్లో జొనుపుకుని పెదాలు బిగించి చీకింది దమయంతి.
"పడుకో పెడతా" అన్నాడు లోకనాధం.
