అమాయక పెళ్లి కొడుకు

అదీ విషయం— CHV ఈశ్వర్

జానకిని గదిలోకి నెట్టి తలుపులు మూసి గొళ్ళెం పెట్టారు. చప్పుడు విని సుధాకర్ తలెత్తి చూశాడు. తల వంచుకొని నిలబడివున్న జానకి వేపు చూశాడు.
జానకికి పద్దెనిమిదేళ్ళు. ఐదడుగుల రెండంగుళాల ఎత్తు. పచ్చటి పసిమి రంగు. గుండ్రటి ముఖం. పెద్ద కళ్ళు. ఎర్రగా వుండే చిన్న పెదవులు. శంఖం లాంటి మెడ. మెడక్రింద నుంచీ ప్రారంభమయిన ఎత్తులు. సన్నగా వుండే నడుము. ఎత్తయిన పిరుదులు. బలంగా తెల్లచీర చుట్టు నుంచీ స్పష్టమవుతున్న తొడలు.
"జానకీ!" పిలిచాడు సుధాకర్.
"ఊ!" జానకి గొంతులో సిగ్గు తొణికిసలాడింది.
"మనల్ని ఈ గదిలోకి ఎందుకు పంపారో తెలుసా?" సుధాకర్ చిలిపిగా, ఆమె భుజాలమీద చేతులు వేస్తూ అన్నాడు.
జానకి సిగ్గుతో తల వంచుకొంది.
"ఎందుకు పంపారో చెప్పు చూద్దాం."
చెప్పను అన్నట్లు తల తిప్పింది ఆమె.
"కాదు చెప్పాలి."
"ఏమో నాకు తెలీదు," అంది.
"ఇలారా" అంటూ ఆమెను మంచం దగ్గరకు తీసుకు వచ్చి కూర్చోబెట్టి "నీ స్నేహితురాళ్లెవ్వరూ చెప్పలేదా?" అడిగాడు సుధాకర్. తల వూపింది జానకి.
"చెప్పు మరి! మనమేగా వుంది. సిగ్గెందుకు? యెవరు చెప్పారు? ఏమని?" సుధాకర్ రెట్టించాడు.
"సావిత్రి చెప్పింది — తన అనుభవాలు!" అంది సన్నగా.
"ఏం చెప్పింది?" కుతూహలంగా అడిగాడు సుధాకర్.
"సావిత్రిని ఆమె భర్త రాగానే భుజాలమీద చేతులు వేసి దగ్గరకు లాక్కొని పెదాలమీద గట్టిగా ముద్దు పెట్టాడుట!"సిగ్గుతో తలను మరింత దించుకొంది జానకి.
"ఎలా? ఇలాగా?" అంటూ సుధాకర్ ఆమె మొహం పైకెత్తి తన పెదాలతో ఆమె పెదాలమీద చుంబించాడు.
"తరువాత.....?"
"ఆమె జాకెట్ బటన్స్ నెమ్మదిగా...." జానకి రెండు చేతులతో ముఖం కప్పుకుంది.
"సిగ్గెందుకు? నేను మాత్రం....." అంటూ ఒక చెయ్యి జాకెట్ మీదకు జరిపి గుండీలు తీసేశాడు సుధాకర్.
"తర్వాత చెప్పవేం?" అడిగాడు వ్రేలితో బాడీమీద రాస్తూ.
"బాడీ ముడి...." అంటుండగానే అతని వ్రేళ్ళు బాడీ ముడి తీసేశాయ్.
బాడీ ముడి తీయగానే బయట పడిన స్తనాల్ని రెప్పవేయకుండా చూశాడు అతను.
ఎత్తుగా, నిండుగా నూనె పూసినట్లు మెరుస్తున్న మొనలతో ఉన్న వాటిని చూసిన సుధాకర్ 'తరవాత' అని అడగలేదు. వ్రేళ్ళతో మొనల్ని పట్టుకొని నొక్కాడు. వంగి పెదాలతో చివరని పట్టుకొని చప్పరించాడు. నాలుకతో చుట్టూ తడుముతున్నాడు. ఒక చేత్తో నొక్కుతున్నాడు. చేతికి చాలవు. గుప్పెటకు ఎక్కువ! చెయ్యి జారిపోయేంత నునుపు. నరాలన్నీ తెగుతున్నట్టు జానకి మెలికలు తిరిగింది. అతని జుత్తులో చెయ్యి దూర్చి మీదకు లాక్కొంది.
చటుక్కున లేచి, "తరవాత!" అడిగాడు సుధాకర్ నవ్వుతూ. రెండు చేతులతో ఆమె రొమ్ముల బలం చూస్తూ.
చిరుకోపంతో అతడివంక చూచి కళ్ళు మూసుకుంది ఆమె.
"అలకా, అప్పుడే?" అంటూ తన నాలికతో ఆమె పెదవులని, ఆమె పంటి చిగుళ్ళని, పళ్ళని రాస్తూ క్రింద పెదవిని పంటితో నొక్కాడు.
"చెప్పవూ? చెప్పితే నేను....?" అన్నాడు.
చటుక్కున అతని మెడమీద చెయ్యి వేసి లాక్కుని, "సావిత్రి భర్త ఆమె గుడ్డలు ఊడదీసి తనవీ వూడదీసుకున్నాడు," చెప్పింది చెవిలో.
"ఓస్ అంతేనా?" అంటూ చెయ్యి ఆమె చీర కుచ్చెళ్ళలోకి దోపాడు సుధాకర్. వ్రేళ్ళకి నున్నగా ఆ తరువాత గరగరగా తగిలింది. చటుక్కున తొడలు మూసుకొంది జానకి.
అతను నవ్వి మరో చేత్తో పంచె లాగేసుకున్నాడు. షర్టు బటన్స్ తీసేసి ప్రక్కకి విసిరాడు. కట్ డ్రాయర్ లో నుంచీ అతని ఆవేశపు టెత్తులు కనుపిస్తున్నాయి.
చెయ్యి అక్కడే అదుముతూ, "ఇంత అశుభ్రంగానా ఉంచుకొనేది!" అన్నాడు చిలిపిగా.
"ఏం చెయ్యాలి?" అడిగింది జానకి నెమ్మదిగా, అమాయకంగా.
"పల్లెటూరి మొద్దువి, శుభ్రం చేసుకోవడం కూడా తెలియదూ!" అడిగాడు నల్ల దారాలను వేళ్ళ కొనలతో లాగుతూ. రేజర్ వుపయోగం కూడా తెలియని అమాయకురాలు తన భార్య అయినందుకు అతనికి ఆనందంగా వుంది.

ఆశ్చర్యంగా భర్త వేపు చూసింది ఆమె. శుభ్రం చేసుకోవడం ఏమిటి అన్న ప్రశ్న ఆమె కళ్ళలో చదివి తనలో తాను నవ్వుకున్నాడు సుధాకర్.
సుధాకర్ ఎమ్మెస్సీ చదివాడు. కానీ, చదువుకున్న యువతిని చేసుకోవటానికి ఇష్టపడలేదు. పల్లెటూరి చదువురాని యువతే కావాలన్నాడు. ఫలితమే ఐదో క్లాసు చదివిన, ఆస్తి బాగా వున్న జానకితో పెళ్ళి! ఇప్పుడు తొలి రేయి అనుభవం!
చీర కుచ్చెళ్ళు లాగేశాడు సుధాకర్. చీరను క్రిందికి నెట్టాడు. రెండు చేతులూ అక్కడ వేసి మూసేసింది జానకి.
గుండ్రని బొడ్డు క్రింద పొత్తి కడుపు. చెయ్యి వేస్తే జారిపడేంత నున్నగా వుంది. వంగి నాలికతో ఆమె వేళ్ళ సందుల మధ్య కితకితలు పెట్టాడు.
చేతులు తీయక తప్పలేదు. సుధాకర్ కళ్ళు మెరిశాయి. దగ్గరగా నొక్కుకుంటున్నట్లున్న తొడల మధ్య నల్లని వుంగరాలు నిగనిగలాడుతున్నాయి. జానకి పెదవులంత వున్న నిలువు పెదవులు.
 ఆవేశంతో ఆ భాగం అదురుతోంది. సుధాకర్ ఒక చేత్తో అక్కడ తడుముతూ డ్రాయర్ బొందు లాగేసుకున్నాడు.
జానకి కళ్ళు మూసుకొంది.
"సిగ్గెందుకు? చూడు మరీ! సావిత్రి మాత్రం చూడలేదా?" అంటూ జానకి చెయ్యి అందుకొని తన యౌవనం మీద వేసుకున్నాడు. ఎలక్ట్రిక్ షాక్ కొట్టినట్లు అదిరిపడింది ఆమె.
సుధాకర్ ఆవేశమంతా దానిలో వుందా అన్నట్లు ఎగిరెగిరి పడుతోంది. సుధాకర్ పైకి జరిగాడు.
"సావిత్రి భర్త ఏం చేశాడో నేనూ అదే చేయనా?" అడిగాడు కొంటెగా వ్రేలితో పెదాలమీద రాస్తూ.
కళ్ళు మూసుకొని అతని యౌవనాన్ని గుప్పిట బిగించి పట్టుకొన్న జానకి తల వూపింది.
ఆమెకు అటో కాలు వేసి ఆమె మీదకు జరిగాడు సుధాకర్.
గురిగా ఆమెలోకి జరిగాడు. జానకి కెవ్వునకేక పెట్టింది. సుధాకర్ కంగారుపడిపోయాడు. "ఏం జరిగింది?" అన్నాడు కంగారుగా.
"నొప్పి" అంది జానకి బాధగా కళ్ళు మూసుకుంటూ.
ఆమెకు నొప్పి పుట్టినందుకు సుధాకర్ బాధపడడానికి బదులు ఆనందించాడు. అనాఘ్రాతపుష్పాన్ని ఆస్వాదిస్తున్నామని గర్వంతో పొంగిపోయాడు.
"క్రొత్తలో అలాగేవుంటుంది. కాసేపుపోతే బాధ పోయి సుఖం కలుగుతుంది" అన్నాడు ఆమె బుగ్గ కొరుకుతూ.
జానకి నవ్వింది.
ఆమెను కాస్త తేరుకోనిచ్చి తొడలు తనకు వీలుగా ఎడం చేసి, కొద్దిగా ముందుకు వూగాడు. జానకి పళ్ళు గిట్టిగరిచి, చేత్తో మంచంకోడు గట్టిగా పుచ్చుకుంది.
సుధాకరానికి ఆమె కండలు నిండుగా తగులుతున్నాయి. ఆమె శరీరంలో బిగువుకు అతను ముచ్చటపడిపోయాడు. కాలుతున్న శరీరంతో ఆమెలో పూర్తిగా ప్రవేశించేశాడు.
"ఇప్పుడెలా వుంది?" అన్నాడు ఆమె కుడి స్తనం పై ముద్దు పెట్టుకుంటూ.
జానకి నవ్వింది. సిగ్గుపడి ముఖాన్ని చేత్తో కప్పుకుంది.
"సిగ్గుపడ్డానికి ఏముంది ఇందులో," అంటూ సుధాకరం కొంచెం పైకి లేచి, తిరిగి ముందుకు జరిగాడు. ఆ రాపిడికి అతనిలో ఉద్రేకం రాజుకుంటోంది. సుఖాన్ని కుండలతో గుమ్మరించినట్లవుతోంది.
నెమ్మదిగా స్పీడు పెంచాడు. జానకి ముఖంలో యిప్పుడు బాధ లేదు. అతని సుఖంలో ఆమెగూడా పాలు పంచుకుంటున్న తృప్తి ఆమెలో కనిపిస్తోంది. సుధాకర్ సంతృప్తిగా గాలి పీల్చాడు.
సుధాకర్ వేగానికి జానకి శరీరంలో కండరాలు కదిలిపోతున్నాయి. ఆమెను రెండుగా చీలుస్తూ అతను ముందుకు సాగిపోతున్నాడు. ఆమె ఆనందంతో పరవశించిపోతూ, మత్తుగా, కైపుగా మూలుగుతోంది. చేతులతో అతని నడుమును తనకేసి నొక్కుకుంటోంది. ఉద్రేకంతో ఊగిపోతోంది.
కాసేపట్లో సుధాకర్ ఉద్రేకం ఆమెలోకి ప్రవహించింది. అతను చల్లబడిపోయి, ఆమె మీదనుంచి పక్కకి జరిగాడు.
జానకి లేచి కూర్చుంది. తొడలమధ్య అయిన తేమని ఆశ్చర్యంగా చూస్తోంది.
సుధాకరం గొల్లున నవ్వి, ఆమెను మీదకు లాక్కున్నాడు. నున్నటి ఆమె వీపు మీద చెయ్యివేసి నిమురుతూ "అదేమిటో చెప్పలేదా! మీ సావిత్రి!" అన్నాడు.
"పొండి" అంది జానకి బిడియంగా.

"నీ ముఖంలో కనిపించిన ఆ అమాయకత్వాన్ని చూసే నిన్ను నేను పెళ్ళి చేసుకున్నది" అన్నాడు.
"అవును. మీరు బాగా చదువుకున్నవారు కదా. చదువు రాని మొద్దుని నన్నెందుకు ఏరి కోరి చేసుకున్నారు?" జానకి అడిగింది.
"చదువుకున్నవాళ్ళు దొరకరనికాదు. కానీ నాకు చదువుకున్న వాళ్ళమీద సదభిప్రాయం లేదు. చదువుతోబాటే ఈ కాలం పిల్లలు ఎన్నో నేర్చుకుంటున్నారు. పెళ్ళికిముందే అన్ని అనుభవాలూ రుచి చూసేసిన ఆడపిల్లలు కోకొల్లలుగా వున్నారు చదువుకున్నవాళ్ళలో. కానీ సాధారణంగా పల్లెపట్టున వుండేవాళ్ళు అలాకాదు. వాళ్ళకి కట్టుబాట్లు వుంటాయి. తెగించి ఏపనైనా చేసే ధైర్యం ఉండదు. అందుకే పల్లెటూరి పిల్లను, చదువుకోనిదాన్ని పెళ్ళిచేసుకోదలుచుకున్నది.
నాకు కొన్ని ఆదర్శాలు వున్నాయి. పురుష స్పర్శ ఎరగని అమ్మాయిని పెళ్ళి చేసుకోవాలని నా ఉద్దేశం. అందుకే నిన్ను చేసుకున్నది అన్నాడు.
"మీలాంటివారు నా భర్త కావడం నిజంగా నా అదృష్టం" అంది జానకి అతని గుండెలమీద తల వాల్చుకుంటూ.
ఆ తరవాత సుధాకరం ఊరికిపోయాడు. త్వరలో యిల్లు చూసుకుని ఆమెను తీసుకువెళతానని అన్నాడు.
*      *      *
"జానీ నీ మొదటిరాత్రి అనుభవాలేమిటి?" అన్నాడు అతను ఒళ్ళో కూచునివున్న జానకి చీరలోకి చేతిని పోనిచ్చి నవ్వుతూ.
"ఏముందీ మామూలే. రోజు నువ్వు చేసేదే మా ఆయనా చేశారు" అంది జానకి నవ్వుతూ.
"అవునుగానీ ఇక్కడ ఈ గుబురేమిటి?"
జానకి నవ్వింది.
"తీరికలేదా?" అన్నాడు అతను పైట కిందకి చెయ్యిపోనిచ్చి, స్తనాన్ని అందుకుంటూ.
"కాదు కావాలనే. మా ఆయనకు పరమపతివ్రత పెళ్ళాం కావాలని ఆశట అందుకు. శోభనం నాడు విపరీతమైన నొప్పి పెడుతున్నట్టు మూలిగేశాను. దాంతో నేను మహాసాధ్వినని పరపురుషుని స్పర్శే ఎరగనని, మురిసిపోయారు అదీ విషయం," అంది జానకి___పక్కమీద వాలి, అతన్ని తన మీదకు లాక్కుంటూ.

                        ★★★సమాప్తం★★★