('రంభ' పత్రిక నుంచి తస్కరించడం జరిగినది)
"సావిత్రీ!" అని చెవి దగ్గర ఎవరో పిలిచినట్టై ఉలిక్కిపడి కళ్ళు తెరిచిందామె.
చీకటైనా ఆ పిలిచింది భర్త అని ఆమె వెంటనే గ్రహించింది.
"ఏమిటండీ?" అని దీర్ఘం తీస్తూ అడిగింది.
అతడు వొంగి, ఆమె చెవి దగ్గర, "నా కళ్ళతో చూశాను. మెట్ల మీద నుంచి ఎవరో వొంగి నడుస్తూ మేడమీదకు వెళ్ళారు," అన్నాడు.
"ఎవరై వుంటారు?" అంది అర్ధంగాక అయోమయంగా సావిత్రి.
"ఓసి పిచ్చిమొహమా! నీకు సాయంత్రం చెప్పలేదటే... పైప్రక్క వుంటున్న భీమారావుగారి పెద్దమ్మాయి చెడుగా తిరుగుతోందనీ! దానికోసం ఎవడో పిల్లిలా మేడ మెట్లు ఎక్కి పైకి వెళ్ళాడు." అన్నాడు ఆమె భర్త గణపతి.
భీమారావుది ఫ్యాన్సీ స్టోర్స్. అతడికి నలుగురు పిల్లలు. భార్యపోయి రెండేళ్ళవుతోంది. పెద్ద కూతురి పేరు లక్ష్మి. ఇరవై రెండేళ్ళు. పెళ్ళయింది. తల్లిపోయాక, తండ్రికి వొండి పెట్టే నెపంతో ఆమె తరచుగా పుట్టింట్లో వుంటోంది. ఆమె తిరిగే రకమని వాడకట్టువాళ్ళు అనుకుంటూ వుండగా సావిత్రి విన్నది. ఆమె గూర్చి తన భర్త ఎక్కడ విన్నాడో... ఆ వార్తని సాయంత్రం మోసుకొచ్చి తన చెవిలో వేశాడు.
"ఎవరి ఏడుపు వాళ్ళది. మనకెందుకు? మనం పడుకుందాం" అంది నిద్దర బద్ధకంతో ఆవులిస్తూ సావిత్రి.
"ఛీ! వెధవ నిద్ర — నువ్వూనూ... వాడీపాటికి మేడ మీదకి వెళ్ళి ఆ లక్ష్మి గదిలోకి దూరిపోయివుంటాడు. అవునూ... నువ్వు అప్పుడప్పుడు ఆ పోర్షన్ కి వెళ్తుంటావుగా... ఆ లక్ష్మి ఎక్కడ పడుకుంటాదో నీకు తెలుసా...?" అని అడిగాడు కుతూహలంగా.
"ఏఁ... వెళ్ళి చూస్తారా ఏమిటి కొంపదీసి?"
గణపతి నవ్వుతూ, "నేను ఒక్కడినే కాదు. మనిద్దరం వెళ్ళి చూద్దాం. లోకులు అనుకోవటమేనా లేక నిజంగా ఆ లక్ష్మి బోకేనా — అన్నది తేల్చుకుందాం!" అన్నాడు.
సావిత్రికి ఇది సుతరామూ నచ్చలేదు. ఎవరి గోల వారిది. ఇప్పుడు లక్ష్మి ఎవరితోనో రంకు పెట్టుకుంటే మనకొచ్చే లాభం ఏమిటి? దానికి జిలగా వుంది. అది తీర్చుకుంటూ వుండొచ్చు.
ఇదంతా తన భర్తకి చెబుదామని ఆమె అనుకుంటుండగా గణపతి మంచం దిగి సావిత్రి రెక్క పట్టుకుని ఆమెను రమ్మనట్టుగా లాగాడు.
"వద్దండీ... బాగోదు. కావలంటే మీరెళ్ళి చూసి రండి. నేనిక్కడే వుంటాను" అంది ఆమె.
"నాన్సెన్స్! నోర్మూసుకుని నాతో రా...!" విసుక్కున్నాడు గణపతి. ఆమెకు అతనంటే భయం! దాంతో, యిష్టం లేకపోయినా మంచం దిగి భర్త వెనుక మేడమెట్లు ఎక్కింది.
మెట్లమీద చీకటిగావుంది.
పై మెట్టుమీద అడుగువేస్తూ గణపతి ఆగి, "ఆగాగు! వాళ్ళిక్కడే వున్నారు'' అన్నాడు మెల్లగా.
"ఎక్కడ?" గొణిగింది సావిత్రి.
"మెట్ల ప్రక్క వసారాలో గుసగుసలు వినపడుతున్నాయి. కావాలంటే విను" అంటూ గణపతి తన పెళ్ళాం చెయ్యి పట్టుకుని తన ప్రక్కకు లాక్కున్నాడు.
మసక చీకట్లో వసార్లో నేల మీద ఎవరో పడుకుని వున్నట్లు సావిత్రికి కుడా లీలగా కనిపించింది.
"చీ! వెళ్ళిపోదాం!" అంటూ మరలబోయిందామె.
"నీ మొహం! అసలు రంజు యిప్పుడే వుంది. చూడు."
మెల్లగా గదిమాడు గణపతి.
అంతలో లక్ష్మి నవ్వు వినిపించింది. చీకట్లో ఆమె అతడి ఒళ్ళో కూర్చుని వుండాలి. ఒకరినొకరు ఏం చేసుకుంటూన్నారో చీకటి వల్ల సరిగ్గా తెలియటంలేదు. ఎందుకో గణపతి మాత్రం అక్కడ్నించి కదలక, సావిత్రిని కదలనీయక వారి నవ్వులు చెవి కోసుకు వింటున్నాడు.
అంతలో లక్ష్మి మూల్గింది.
గనపతి తన భార్య చెయ్యి నొక్కడు.
"ఏమిటి?" అందామె మెల్లిగ.
"వినబడ్డంలే... దాని మూల్గులు. వాడు దాన్ని పడుకోబెట్టి ఏమాత్రమో ప్రవేశించుండాలి." అన్నాడు.
గణపతి అనుకున్నట్లుగా... మూలుగులు వెనుక, చిన్నగా చప్పట్లు చరచిన శబ్దం వినిపించసాగింది సావిత్రికి.
"బాగా విశాలమా?" అని అడిగాడు మెల్లిగా భార్యని గణపతి.
"ఏమిటీ?" అంది అమాయకంగా సావిత్రి.
సావిత్రి తొడల మధ్య తన చేతిని అదిమి, "దాని మొత్త!" అన్నాడు.
"ఏం?" అందామె విసుగ్గా.
"అంత శబ్దమవుతుంటేనూ?" అన్నాడు తన చేతిని ఆమె కుచ్చిళ్ళలోకి పోనిస్తూ.
"చీ పాడు! సిగ్గులేకపోతే సరి" అంది సావిత్రి.
అయితే, చీకట్లో ఆ జంట గుసగుసలు, మూలుగులు, చప్పుళ్ళు విని ఒళ్ళంతా టింటిమలాడుతోంది ఆమెకి. ఇక తన భర్త కెలుకుడికి జిలరేగి కళ్ళు మూసుకుంది.
అటు చాలాసేపు చప్పుళ్ళూ లయబద్దంగా వినిపించాయి. చప్పుళ్ళ వెనుక మూలుగులు కూడా... లక్ష్మి నేల మీద పడుకుని, బాగా చెయ్యించుకుంటూన్న భావం కలిగింది ఆ దంపతులిద్దరికీ.
గనపతి చెయ్యి వేగంగా సావిత్రిలో ఊగుతోంది. ఆమెకూడా అతని లుంగీలోకి చేతిని పెట్టీ అతని తొండాన్ని గుప్పిట బిగించి ముందుకి వెనక్కీ చేస్తోంది. గణపతి మధ్యమధ్యలో తల ఎత్తి నీడలో దూరంగా కదులుతున్న రూపాలను చూసి కసెక్కిపోసాగాడు.
అంతలో ఆ మగతను మూల్గడం వినిపిచిందా యిద్దరికి.
గణపతి సావిత్రి భుజాని గట్టిగా నొక్కి, "అయిపోయింది" అన్నాడు నవ్వుతూ. అతని ముహంలో తానే లక్ష్మి మీద పడుకొని అవ్వగొట్టిన గర్వం కనపడింది సావిత్రికి.
ఆ తరువాత ఇద్దరూ క్రిందకి దిగి వచ్చేసారు.
తమ పోర్షనులోకి వెళ్ళి, కిటికీ చాటున నిలబడ్డారు.
లక్ష్మిని అనుభవించినవాడు తప్పక మెట్లు దిగి వెళ్ళాలి! అతడెవడో పరిశీలిద్దామని గణపతి ప్లాన్! చీకట్లో నిలబడి కళ్ళు ఇంతింతలు చేసుకుని మెట్లవంకే చూస్తున్నాడు.
అయిదు నిమిషాల తర్వాత వారికి ఎవరో మెట్లు దిగుతున్న శబ్దం వినిపించింది. అతడు లక్ష్మి ప్రియుడై వుండాలి. గణపతి ఊపిరి బిగదీసుకున్నాడు.
వారి ముందునుండి మెట్లు దిగుతూ ఓ ఆకారం నడిచి వెళ్ళింది. అతడెవరో గణపతి గుర్తించలేకపోయాడు. సావిత్రి మాత్రం అతడెవరో గుర్తించింది. ఇదే వీధిలో చివరవున్న టైలర్ అతను. అతడి సన్నం — పొడవును ఆమెకు గుర్తే! ఎర్రగా వుంటాడు... వంకీల తలతో! రెండ్రోజుల క్రితం అతడికి రవికెలు కుట్టమని ఇచ్చింది.
రేపు ఇస్తానన్నాడు. తెల్లారాకా అతడి టైలరింగ్ షాపుకి వెళ్ళాలని అనుకుంది.
"నీవు గుర్తుపట్టావా?" అని అడిగాడు తన భర్త.
గుర్తుపట్టానంటే అతనితో తంటా వస్తుందనిపించింది సావిత్రికి. అందుకే తానూ గుర్తుపట్టలేకపోయానని చెప్పింది.
"ఈ బచ్చాగాడు రేపూ వస్తాడు. వీడిని పట్టేయనూ!" అన్నాడు గణపతి గర్వంగా.
ఇద్దరూ వెళ్ళి మంచం మీద పడుకున్నారు. సావిత్రిని గట్టిగా కౌగిలించుకున్నాడు గణపతి. ఆమె కూడా ఇందాకటి అతని కెలుకుడికి బాగా వేడెక్కి వుండటంతో అతనికి వీలుగా పడుకుంది.
అతను ఆమె బట్టలను గబగబా ఊడదీసి ఆమెను ఆక్రమించేశాడు. తన క్రింద నలుగుతుంది తన భార్యే అయినా మనసులో మాత్రం లక్ష్మిని వేస్తున్నట్లు ఊహించాడు అతను. అతని దూకుడికి సావిత్రికి కూడా కాస్తంత సందేహం వచ్చినా అతనంటే భయం వల్లన అడగటం మానేసింది.
కాసేపటికి ఇద్దరూ ఒకేసారి ఔటయిపోయారు. సావిత్రికి వెంటనే నిద్ర పట్టేసింది. కానీ, గణపతి మాత్రం ఏదో గుర్తుకొచ్చినట్లు లేచి అల్మరాలోంచి టార్చ్ లైట్ తీసి మళ్ళా మట్లెెక్కాడు. అంతకు పూర్వం వాళ్ళు ఎక్కడ పడుకున్నారో అతనికి గుర్తే!
అక్కడ టార్చి వేసి చూశాడు.
కటికనేల! ఆ నేలమీద వెల్లకిలా పడుకుని లక్ష్మి ఒప్పగించి చేయించుకుందంటే గణపతికి ఏదోగా వుంది. కొంతసేపు అక్కడే నిలబడి నిలబడి ఆమె ఎలా చేయించుకుందో వూహించుకున్నాడు. చాలాసేపటి తరవాత కిందకు వచ్చి అతడు నిదురపోయాడు.
మర్నాడు తన రవికెలు తెచ్చుకునేందుకు టైలరింగ్ షాపుకి వెళ్ళింది సావిత్రి. వెళ్తూనే ఆ టైలరు వంక పరిశీలనగా చూసింది. పైజామా వేసుకున్నాడు. పైజామాకి గుండీలు వున్నాయి. రాత్రి ఇలాగే వచ్చి వుంటే ఆ గుండీలు విప్పి చేసి వుండాలి. అందులోంచి దూకినట్టు వూహించుకుంటే, ఆమెకు ఏదోలా అయిపోయింది. తెలియకుండానే అతని తొడల్లోకి, ముఖ్యంగా పైజామా గుండీలా సమీపాన చూపు పడిపోయింది. కత్తెర పడిన చప్పుడైతే తలెత్తింది. అతను తననే చూస్తున్నాడు. తత్తరపడిందామె. సన్నగా నవ్వుతూ ఓసారి క్రిందకి చూసి మళ్ళా ఆమె మొహంలోకి చూస్తూ "ఏమిటి చూస్తున్నావ్?" అన్నట్లు కళ్ళెగరేశాడు. అతని కళ్ళలో ఏదో కొంటెతనం తొణికిసలాడింది.
సావిత్రి బెదిరిపోయి చూపు మార్చుకొని — తన రవికెల సంగతి ఏవేవో అడిగేసి ఇవతల పడబోయింది. అతడు లేచి నిలబడి "వుండండి" అంటూ లోపలికి వెళ్ళాడు. 'బాగా సన్నగా వున్నాడు. వీడికి లక్ష్మి ఎలా తగులుకుంది?' అనుకుంది మనసులో.
అతడు తిరిగి వస్తున్న శబ్దమైతే అటువైపు చూసింది. పైజామా గుండీలన్నీ విప్పేసుకుని — నిగిడించుకుని వచ్చి నిలబడ్డాడతను.
"అమ్మ చచ్చినోడో!" అనుకుని సావిత్రి అక్కణ్ణుంచి గబగబా రోడ్డుమీదకొచ్చేసింది. రాత్రి లక్ష్మి ఎంత ఎక్కించుకుందో ఆమె మెదడులో మెదులుతోంది.
వెదురుబొంగులా వున్న వాడికి రూళ్ళకర్రలా అది అంతుండటం ఆమెకు మ్రింగుడుపడటంలేదు.
వాడి సాహసానికి కాసేపు ఆమె బుర్ర మొద్దుబారిపోయింది. అలాటి వాణ్ణి ఇంతకు పూర్వం చూసి ఎరుగదు.
తన యింటికి తిరిగి వస్తూనే మేడమీదకి వెళ్ళింది.
లక్ష్మి చిన్న చెల్లెలు సింధూ కనిపించి, "అక్క స్నానం చేస్తోంది" అంది. సావిత్రిలో ఆరాటం హెచ్చుతోంది. కళ్ళముందు ఆ టైలరు నిడివి మెదులుతూనేవుంది.
'లక్ష్మిదీ చూడాలి' అన్పించిందామెకు.
స్నానాల గది దగ్గరికి వెళ్ళి "లక్ష్మీ!" అని పిలిచింది. ఆమె ఊ కొట్టి స్నానాల గది తలుపు తెరిచింది. సావిత్రి గదిలోకి అడుగుపెట్టి, తలుపు గడియ పెట్టి, లక్ష్మి వైపు తిరిగింది.
లక్ష్మి తన కాళ్ళని విప్పదీసుకుని కూర్చుని వుంది. అలా కూర్చోటం వల్లన కాబోలు... ఆమెది విశాలంగా కప్పలా తెరుచుకున్నట్లు కనిపించింది. ఆ టైలర్ ని ఎంత మింగగలిగి వుంటుందో సావిత్రికి అర్ధమైంది.
లక్ష్మి నవ్వుతూ— "ఏమిటలా చూస్తున్నావ్? రాత్రి వాడిది ఎంతవరకు దిగబడిందోననా?" అంది. సావిత్రి తెల్లమొహం వేసింది.
లక్ష్మి పగలబడి నవ్వుతూ, "రాత్రి మీ ఆయన మళ్ళా వచ్చాడు. టార్చిలైటు పట్టుకుని. నేను పడుకున్న చోటంతా చేత్తో తడిమి వెళ్ళాడు పాపం! మీ ఆయన చూశాడని వాడు చెబుతూనే వున్నాడు. ఆతర్వాత మెట్ల దగ్గర గుసగుసలు వినిపించాయి. అలాగని నేనూ, అతనూ సుఖాలు చంపుకునే రకాలం కాదు గనుక, మా పని మేం చేసుకుపోయాం. ఇక్కడికి ఎవరొచ్చి వెళ్ళారో మీరు చూసే వుంటారు. నువ్విక్కడికి వచ్చి నా వడి చూస్తున్నావంటే అతను నీకు చూపించాడు కదా!" నిర్ఘాంతపోయింది సావిత్రి.
అది చూసి లక్ష్మి కిలకిల నవ్వుతూ, "నాతో అన్నాడులేఁ, నీకు చూపిస్తాననీ.
నీ రవికెలు కుట్టమని వాడికిచ్చావటగా!" అంటూ తన తొడలను మరింత ఎడం చేసింది. 'వాడినే కాదు వాడి మిషను కూడా దూరిపోతుంది ఇందులో!' అని తను చిలిపిగా అన్నట్లు అన్పించింది సావిత్రికి.
'ఒకవేళ తన మొగుడికి ఈ లక్ష్మి దక్కినా దీని నదిలో ఆ తాబేలు ఏమూలకో!" అనుకుందామె.
లక్ష్మి ఏదో రహస్యం చెప్తున్నట్టు నెమ్మదిగా, "రాత్రి మీ ఆయన్ని పడుకోనిచ్చి రా! ఆ టైలర్ ని పంచుకుందాం" అంది.
"ఛీ!" అంటూ సావిత్రి ఇంటికి తిరిగి వచ్చేసింది. ఆ రాత్రి తిరిగి భర్త నిదరపోకుండా కాపలా కాయటం చూసి, "నేనొక ఉపాయం చెప్పేదా?" అంది.
"ఏమిటి?"
"చీకటిగా వుందికదా! మీరో, ఆమె ప్రియుడో ఆ లక్ష్మికి తెలియదు. కాబట్టి కాపలా కాసి వాడినెవడినో చూసే బదులు, మీరే ఆమె ప్రియుడిలా వెళ్ళి దాని దూల బాగా వదిల్చి రండి," అంది సావిత్రి.
ఆమె అలాంటి సలహా చెప్పటం విని గణపతి నిర్ఘాంతపోయాడు. నిజానికి అతడికి లక్ష్మి మీద చాలారోజులుగా కోరికగా వుంది. తన భార్య కూడ ఇప్పుడు ప్రోత్సాహించేసరికి ఉత్సాహం పొంగుకొచ్చింది.
ఐనా, "స్పృహలో వుండే మాట్లాడుతున్నావా నువ్వు?" అనడిగేడు ఆమెను మళ్ళా.
"నేను అన్నీ తెలిసే అంటున్నాను. వెళ్ళి దాని పని చూడండి!" అని సావిత్రి అనటంతో ఎగిరి గెంతేసి మేడమీదకి పరుగుతీశాడు గణపతి.
చీకట్లో సమీపిస్తున్నది ఆ టైలరే అనుకుని "ఏమిటంత ఆలస్యం" — అంటూ దగ్గరకు లాక్కుంది లక్ష్మి. దొరికిన ఛాన్సుకు పొంగిపోతూ ఆమె వక్షద్వయాన్ని అందుకున్నాడు గణపతి. అతని మగసిరిని అందుకుని గుప్పిట బిగించిందామె. సైజులో ఏదో తేడా కన్పించింది. కామావేశంలో పట్టించుకోలేదు ఆమె.
తొడలు ఎడం చేసి లోపలకు దూకాడు గణపతి కోరికతో. వక్షాల్ని అదిమిపెట్టి కదులుతున్నాడు. ఆవేశంతో అతన్ని మరింత కరుచుకుపోయింది లక్ష్మి.
క్రింద టైలరు, అతడి మామూలు వేళకి పైకి వెళ్ళబోతూ వుంటే సావిత్రి కిటికీలోంచి చేతులు జాపి పైజామా గుండీల దగ్గర అతడిని పట్టేసి, "మనకి ఏ సంతా అడ్డు రాకుండా చేశాను. రారా!! బచ్చా!!" అంది.
ఆ తరువాత అతడు వచ్చి సాంతంగా దిగబడుతుంటే అంచులు పెటపెటలాడి కళ్ళు మూతలు పడ్డాయి సావిత్రికి.
👅👅👅(అయిపోయింది)👅👅👅
"సావిత్రీ!" అని చెవి దగ్గర ఎవరో పిలిచినట్టై ఉలిక్కిపడి కళ్ళు తెరిచిందామె.
చీకటైనా ఆ పిలిచింది భర్త అని ఆమె వెంటనే గ్రహించింది.
"ఏమిటండీ?" అని దీర్ఘం తీస్తూ అడిగింది.
అతడు వొంగి, ఆమె చెవి దగ్గర, "నా కళ్ళతో చూశాను. మెట్ల మీద నుంచి ఎవరో వొంగి నడుస్తూ మేడమీదకు వెళ్ళారు," అన్నాడు.
"ఎవరై వుంటారు?" అంది అర్ధంగాక అయోమయంగా సావిత్రి.
"ఓసి పిచ్చిమొహమా! నీకు సాయంత్రం చెప్పలేదటే... పైప్రక్క వుంటున్న భీమారావుగారి పెద్దమ్మాయి చెడుగా తిరుగుతోందనీ! దానికోసం ఎవడో పిల్లిలా మేడ మెట్లు ఎక్కి పైకి వెళ్ళాడు." అన్నాడు ఆమె భర్త గణపతి.
భీమారావుది ఫ్యాన్సీ స్టోర్స్. అతడికి నలుగురు పిల్లలు. భార్యపోయి రెండేళ్ళవుతోంది. పెద్ద కూతురి పేరు లక్ష్మి. ఇరవై రెండేళ్ళు. పెళ్ళయింది. తల్లిపోయాక, తండ్రికి వొండి పెట్టే నెపంతో ఆమె తరచుగా పుట్టింట్లో వుంటోంది. ఆమె తిరిగే రకమని వాడకట్టువాళ్ళు అనుకుంటూ వుండగా సావిత్రి విన్నది. ఆమె గూర్చి తన భర్త ఎక్కడ విన్నాడో... ఆ వార్తని సాయంత్రం మోసుకొచ్చి తన చెవిలో వేశాడు.
"ఎవరి ఏడుపు వాళ్ళది. మనకెందుకు? మనం పడుకుందాం" అంది నిద్దర బద్ధకంతో ఆవులిస్తూ సావిత్రి.
"ఛీ! వెధవ నిద్ర — నువ్వూనూ... వాడీపాటికి మేడ మీదకి వెళ్ళి ఆ లక్ష్మి గదిలోకి దూరిపోయివుంటాడు. అవునూ... నువ్వు అప్పుడప్పుడు ఆ పోర్షన్ కి వెళ్తుంటావుగా... ఆ లక్ష్మి ఎక్కడ పడుకుంటాదో నీకు తెలుసా...?" అని అడిగాడు కుతూహలంగా.
"ఏఁ... వెళ్ళి చూస్తారా ఏమిటి కొంపదీసి?"
గణపతి నవ్వుతూ, "నేను ఒక్కడినే కాదు. మనిద్దరం వెళ్ళి చూద్దాం. లోకులు అనుకోవటమేనా లేక నిజంగా ఆ లక్ష్మి బోకేనా — అన్నది తేల్చుకుందాం!" అన్నాడు.
సావిత్రికి ఇది సుతరామూ నచ్చలేదు. ఎవరి గోల వారిది. ఇప్పుడు లక్ష్మి ఎవరితోనో రంకు పెట్టుకుంటే మనకొచ్చే లాభం ఏమిటి? దానికి జిలగా వుంది. అది తీర్చుకుంటూ వుండొచ్చు.
ఇదంతా తన భర్తకి చెబుదామని ఆమె అనుకుంటుండగా గణపతి మంచం దిగి సావిత్రి రెక్క పట్టుకుని ఆమెను రమ్మనట్టుగా లాగాడు.
"వద్దండీ... బాగోదు. కావలంటే మీరెళ్ళి చూసి రండి. నేనిక్కడే వుంటాను" అంది ఆమె.
"నాన్సెన్స్! నోర్మూసుకుని నాతో రా...!" విసుక్కున్నాడు గణపతి. ఆమెకు అతనంటే భయం! దాంతో, యిష్టం లేకపోయినా మంచం దిగి భర్త వెనుక మేడమెట్లు ఎక్కింది.
మెట్లమీద చీకటిగావుంది.
పై మెట్టుమీద అడుగువేస్తూ గణపతి ఆగి, "ఆగాగు! వాళ్ళిక్కడే వున్నారు'' అన్నాడు మెల్లగా.
"ఎక్కడ?" గొణిగింది సావిత్రి.
"మెట్ల ప్రక్క వసారాలో గుసగుసలు వినపడుతున్నాయి. కావాలంటే విను" అంటూ గణపతి తన పెళ్ళాం చెయ్యి పట్టుకుని తన ప్రక్కకు లాక్కున్నాడు.
మసక చీకట్లో వసార్లో నేల మీద ఎవరో పడుకుని వున్నట్లు సావిత్రికి కుడా లీలగా కనిపించింది.
"చీ! వెళ్ళిపోదాం!" అంటూ మరలబోయిందామె.
"నీ మొహం! అసలు రంజు యిప్పుడే వుంది. చూడు."
మెల్లగా గదిమాడు గణపతి.
అంతలో లక్ష్మి నవ్వు వినిపించింది. చీకట్లో ఆమె అతడి ఒళ్ళో కూర్చుని వుండాలి. ఒకరినొకరు ఏం చేసుకుంటూన్నారో చీకటి వల్ల సరిగ్గా తెలియటంలేదు. ఎందుకో గణపతి మాత్రం అక్కడ్నించి కదలక, సావిత్రిని కదలనీయక వారి నవ్వులు చెవి కోసుకు వింటున్నాడు.
అంతలో లక్ష్మి మూల్గింది.
గనపతి తన భార్య చెయ్యి నొక్కడు.
"ఏమిటి?" అందామె మెల్లిగ.
"వినబడ్డంలే... దాని మూల్గులు. వాడు దాన్ని పడుకోబెట్టి ఏమాత్రమో ప్రవేశించుండాలి." అన్నాడు.
గణపతి అనుకున్నట్లుగా... మూలుగులు వెనుక, చిన్నగా చప్పట్లు చరచిన శబ్దం వినిపించసాగింది సావిత్రికి.
"బాగా విశాలమా?" అని అడిగాడు మెల్లిగా భార్యని గణపతి.
"ఏమిటీ?" అంది అమాయకంగా సావిత్రి.
సావిత్రి తొడల మధ్య తన చేతిని అదిమి, "దాని మొత్త!" అన్నాడు.
"ఏం?" అందామె విసుగ్గా.
"అంత శబ్దమవుతుంటేనూ?" అన్నాడు తన చేతిని ఆమె కుచ్చిళ్ళలోకి పోనిస్తూ.
"చీ పాడు! సిగ్గులేకపోతే సరి" అంది సావిత్రి.
అయితే, చీకట్లో ఆ జంట గుసగుసలు, మూలుగులు, చప్పుళ్ళు విని ఒళ్ళంతా టింటిమలాడుతోంది ఆమెకి. ఇక తన భర్త కెలుకుడికి జిలరేగి కళ్ళు మూసుకుంది.
అటు చాలాసేపు చప్పుళ్ళూ లయబద్దంగా వినిపించాయి. చప్పుళ్ళ వెనుక మూలుగులు కూడా... లక్ష్మి నేల మీద పడుకుని, బాగా చెయ్యించుకుంటూన్న భావం కలిగింది ఆ దంపతులిద్దరికీ.
గనపతి చెయ్యి వేగంగా సావిత్రిలో ఊగుతోంది. ఆమెకూడా అతని లుంగీలోకి చేతిని పెట్టీ అతని తొండాన్ని గుప్పిట బిగించి ముందుకి వెనక్కీ చేస్తోంది. గణపతి మధ్యమధ్యలో తల ఎత్తి నీడలో దూరంగా కదులుతున్న రూపాలను చూసి కసెక్కిపోసాగాడు.
అంతలో ఆ మగతను మూల్గడం వినిపిచిందా యిద్దరికి.
గణపతి సావిత్రి భుజాని గట్టిగా నొక్కి, "అయిపోయింది" అన్నాడు నవ్వుతూ. అతని ముహంలో తానే లక్ష్మి మీద పడుకొని అవ్వగొట్టిన గర్వం కనపడింది సావిత్రికి.
ఆ తరువాత ఇద్దరూ క్రిందకి దిగి వచ్చేసారు.
తమ పోర్షనులోకి వెళ్ళి, కిటికీ చాటున నిలబడ్డారు.
లక్ష్మిని అనుభవించినవాడు తప్పక మెట్లు దిగి వెళ్ళాలి! అతడెవడో పరిశీలిద్దామని గణపతి ప్లాన్! చీకట్లో నిలబడి కళ్ళు ఇంతింతలు చేసుకుని మెట్లవంకే చూస్తున్నాడు.
అయిదు నిమిషాల తర్వాత వారికి ఎవరో మెట్లు దిగుతున్న శబ్దం వినిపించింది. అతడు లక్ష్మి ప్రియుడై వుండాలి. గణపతి ఊపిరి బిగదీసుకున్నాడు.
వారి ముందునుండి మెట్లు దిగుతూ ఓ ఆకారం నడిచి వెళ్ళింది. అతడెవరో గణపతి గుర్తించలేకపోయాడు. సావిత్రి మాత్రం అతడెవరో గుర్తించింది. ఇదే వీధిలో చివరవున్న టైలర్ అతను. అతడి సన్నం — పొడవును ఆమెకు గుర్తే! ఎర్రగా వుంటాడు... వంకీల తలతో! రెండ్రోజుల క్రితం అతడికి రవికెలు కుట్టమని ఇచ్చింది.
రేపు ఇస్తానన్నాడు. తెల్లారాకా అతడి టైలరింగ్ షాపుకి వెళ్ళాలని అనుకుంది.
"నీవు గుర్తుపట్టావా?" అని అడిగాడు తన భర్త.
గుర్తుపట్టానంటే అతనితో తంటా వస్తుందనిపించింది సావిత్రికి. అందుకే తానూ గుర్తుపట్టలేకపోయానని చెప్పింది.
"ఈ బచ్చాగాడు రేపూ వస్తాడు. వీడిని పట్టేయనూ!" అన్నాడు గణపతి గర్వంగా.
ఇద్దరూ వెళ్ళి మంచం మీద పడుకున్నారు. సావిత్రిని గట్టిగా కౌగిలించుకున్నాడు గణపతి. ఆమె కూడా ఇందాకటి అతని కెలుకుడికి బాగా వేడెక్కి వుండటంతో అతనికి వీలుగా పడుకుంది.
అతను ఆమె బట్టలను గబగబా ఊడదీసి ఆమెను ఆక్రమించేశాడు. తన క్రింద నలుగుతుంది తన భార్యే అయినా మనసులో మాత్రం లక్ష్మిని వేస్తున్నట్లు ఊహించాడు అతను. అతని దూకుడికి సావిత్రికి కూడా కాస్తంత సందేహం వచ్చినా అతనంటే భయం వల్లన అడగటం మానేసింది.
కాసేపటికి ఇద్దరూ ఒకేసారి ఔటయిపోయారు. సావిత్రికి వెంటనే నిద్ర పట్టేసింది. కానీ, గణపతి మాత్రం ఏదో గుర్తుకొచ్చినట్లు లేచి అల్మరాలోంచి టార్చ్ లైట్ తీసి మళ్ళా మట్లెెక్కాడు. అంతకు పూర్వం వాళ్ళు ఎక్కడ పడుకున్నారో అతనికి గుర్తే!
అక్కడ టార్చి వేసి చూశాడు.
కటికనేల! ఆ నేలమీద వెల్లకిలా పడుకుని లక్ష్మి ఒప్పగించి చేయించుకుందంటే గణపతికి ఏదోగా వుంది. కొంతసేపు అక్కడే నిలబడి నిలబడి ఆమె ఎలా చేయించుకుందో వూహించుకున్నాడు. చాలాసేపటి తరవాత కిందకు వచ్చి అతడు నిదురపోయాడు.
మర్నాడు తన రవికెలు తెచ్చుకునేందుకు టైలరింగ్ షాపుకి వెళ్ళింది సావిత్రి. వెళ్తూనే ఆ టైలరు వంక పరిశీలనగా చూసింది. పైజామా వేసుకున్నాడు. పైజామాకి గుండీలు వున్నాయి. రాత్రి ఇలాగే వచ్చి వుంటే ఆ గుండీలు విప్పి చేసి వుండాలి. అందులోంచి దూకినట్టు వూహించుకుంటే, ఆమెకు ఏదోలా అయిపోయింది. తెలియకుండానే అతని తొడల్లోకి, ముఖ్యంగా పైజామా గుండీలా సమీపాన చూపు పడిపోయింది. కత్తెర పడిన చప్పుడైతే తలెత్తింది. అతను తననే చూస్తున్నాడు. తత్తరపడిందామె. సన్నగా నవ్వుతూ ఓసారి క్రిందకి చూసి మళ్ళా ఆమె మొహంలోకి చూస్తూ "ఏమిటి చూస్తున్నావ్?" అన్నట్లు కళ్ళెగరేశాడు. అతని కళ్ళలో ఏదో కొంటెతనం తొణికిసలాడింది.
సావిత్రి బెదిరిపోయి చూపు మార్చుకొని — తన రవికెల సంగతి ఏవేవో అడిగేసి ఇవతల పడబోయింది. అతడు లేచి నిలబడి "వుండండి" అంటూ లోపలికి వెళ్ళాడు. 'బాగా సన్నగా వున్నాడు. వీడికి లక్ష్మి ఎలా తగులుకుంది?' అనుకుంది మనసులో.
అతడు తిరిగి వస్తున్న శబ్దమైతే అటువైపు చూసింది. పైజామా గుండీలన్నీ విప్పేసుకుని — నిగిడించుకుని వచ్చి నిలబడ్డాడతను.
"అమ్మ చచ్చినోడో!" అనుకుని సావిత్రి అక్కణ్ణుంచి గబగబా రోడ్డుమీదకొచ్చేసింది. రాత్రి లక్ష్మి ఎంత ఎక్కించుకుందో ఆమె మెదడులో మెదులుతోంది.
వెదురుబొంగులా వున్న వాడికి రూళ్ళకర్రలా అది అంతుండటం ఆమెకు మ్రింగుడుపడటంలేదు.
వాడి సాహసానికి కాసేపు ఆమె బుర్ర మొద్దుబారిపోయింది. అలాటి వాణ్ణి ఇంతకు పూర్వం చూసి ఎరుగదు.
తన యింటికి తిరిగి వస్తూనే మేడమీదకి వెళ్ళింది.
లక్ష్మి చిన్న చెల్లెలు సింధూ కనిపించి, "అక్క స్నానం చేస్తోంది" అంది. సావిత్రిలో ఆరాటం హెచ్చుతోంది. కళ్ళముందు ఆ టైలరు నిడివి మెదులుతూనేవుంది.
'లక్ష్మిదీ చూడాలి' అన్పించిందామెకు.
స్నానాల గది దగ్గరికి వెళ్ళి "లక్ష్మీ!" అని పిలిచింది. ఆమె ఊ కొట్టి స్నానాల గది తలుపు తెరిచింది. సావిత్రి గదిలోకి అడుగుపెట్టి, తలుపు గడియ పెట్టి, లక్ష్మి వైపు తిరిగింది.
లక్ష్మి తన కాళ్ళని విప్పదీసుకుని కూర్చుని వుంది. అలా కూర్చోటం వల్లన కాబోలు... ఆమెది విశాలంగా కప్పలా తెరుచుకున్నట్లు కనిపించింది. ఆ టైలర్ ని ఎంత మింగగలిగి వుంటుందో సావిత్రికి అర్ధమైంది.
లక్ష్మి నవ్వుతూ— "ఏమిటలా చూస్తున్నావ్? రాత్రి వాడిది ఎంతవరకు దిగబడిందోననా?" అంది. సావిత్రి తెల్లమొహం వేసింది.
లక్ష్మి పగలబడి నవ్వుతూ, "రాత్రి మీ ఆయన మళ్ళా వచ్చాడు. టార్చిలైటు పట్టుకుని. నేను పడుకున్న చోటంతా చేత్తో తడిమి వెళ్ళాడు పాపం! మీ ఆయన చూశాడని వాడు చెబుతూనే వున్నాడు. ఆతర్వాత మెట్ల దగ్గర గుసగుసలు వినిపించాయి. అలాగని నేనూ, అతనూ సుఖాలు చంపుకునే రకాలం కాదు గనుక, మా పని మేం చేసుకుపోయాం. ఇక్కడికి ఎవరొచ్చి వెళ్ళారో మీరు చూసే వుంటారు. నువ్విక్కడికి వచ్చి నా వడి చూస్తున్నావంటే అతను నీకు చూపించాడు కదా!" నిర్ఘాంతపోయింది సావిత్రి.
అది చూసి లక్ష్మి కిలకిల నవ్వుతూ, "నాతో అన్నాడులేఁ, నీకు చూపిస్తాననీ.
నీ రవికెలు కుట్టమని వాడికిచ్చావటగా!" అంటూ తన తొడలను మరింత ఎడం చేసింది. 'వాడినే కాదు వాడి మిషను కూడా దూరిపోతుంది ఇందులో!' అని తను చిలిపిగా అన్నట్లు అన్పించింది సావిత్రికి.
'ఒకవేళ తన మొగుడికి ఈ లక్ష్మి దక్కినా దీని నదిలో ఆ తాబేలు ఏమూలకో!" అనుకుందామె.
లక్ష్మి ఏదో రహస్యం చెప్తున్నట్టు నెమ్మదిగా, "రాత్రి మీ ఆయన్ని పడుకోనిచ్చి రా! ఆ టైలర్ ని పంచుకుందాం" అంది.
"ఛీ!" అంటూ సావిత్రి ఇంటికి తిరిగి వచ్చేసింది. ఆ రాత్రి తిరిగి భర్త నిదరపోకుండా కాపలా కాయటం చూసి, "నేనొక ఉపాయం చెప్పేదా?" అంది.
"ఏమిటి?"
"చీకటిగా వుందికదా! మీరో, ఆమె ప్రియుడో ఆ లక్ష్మికి తెలియదు. కాబట్టి కాపలా కాసి వాడినెవడినో చూసే బదులు, మీరే ఆమె ప్రియుడిలా వెళ్ళి దాని దూల బాగా వదిల్చి రండి," అంది సావిత్రి.
ఆమె అలాంటి సలహా చెప్పటం విని గణపతి నిర్ఘాంతపోయాడు. నిజానికి అతడికి లక్ష్మి మీద చాలారోజులుగా కోరికగా వుంది. తన భార్య కూడ ఇప్పుడు ప్రోత్సాహించేసరికి ఉత్సాహం పొంగుకొచ్చింది.
ఐనా, "స్పృహలో వుండే మాట్లాడుతున్నావా నువ్వు?" అనడిగేడు ఆమెను మళ్ళా.
"నేను అన్నీ తెలిసే అంటున్నాను. వెళ్ళి దాని పని చూడండి!" అని సావిత్రి అనటంతో ఎగిరి గెంతేసి మేడమీదకి పరుగుతీశాడు గణపతి.
చీకట్లో సమీపిస్తున్నది ఆ టైలరే అనుకుని "ఏమిటంత ఆలస్యం" — అంటూ దగ్గరకు లాక్కుంది లక్ష్మి. దొరికిన ఛాన్సుకు పొంగిపోతూ ఆమె వక్షద్వయాన్ని అందుకున్నాడు గణపతి. అతని మగసిరిని అందుకుని గుప్పిట బిగించిందామె. సైజులో ఏదో తేడా కన్పించింది. కామావేశంలో పట్టించుకోలేదు ఆమె.
తొడలు ఎడం చేసి లోపలకు దూకాడు గణపతి కోరికతో. వక్షాల్ని అదిమిపెట్టి కదులుతున్నాడు. ఆవేశంతో అతన్ని మరింత కరుచుకుపోయింది లక్ష్మి.
క్రింద టైలరు, అతడి మామూలు వేళకి పైకి వెళ్ళబోతూ వుంటే సావిత్రి కిటికీలోంచి చేతులు జాపి పైజామా గుండీల దగ్గర అతడిని పట్టేసి, "మనకి ఏ సంతా అడ్డు రాకుండా చేశాను. రారా!! బచ్చా!!" అంది.
ఆ తరువాత అతడు వచ్చి సాంతంగా దిగబడుతుంటే అంచులు పెటపెటలాడి కళ్ళు మూతలు పడ్డాయి సావిత్రికి.
👅👅👅(అయిపోయింది)👅👅👅
No comments:
Post a Comment