దమయంతి ఇచ్చిన వరం 4

మొత్తాన్ని నోట్లో జొనుపుకుని పెదాలు బిగించి చీకింది దమయంతి. "పడుకో పెడతా" అన్నాడు లోకనాధం.

మంచానికి అడ్డంగా పడుకుని పిర్రలు మంచం అంచుల మీద ఉంచి కాళ్ళు వేళాడేసుకుని పంగ చాపి పడుకుంది దమయంతి.        లోకనాధం నేల మీద నిల్చుని దమయంతినే చూస్తూ తన మేడ్రాన్ని సవరించుకున్నాడు. తల కింద దిండు పెట్టుకుని లోకనాధాన్నే చూస్తుంది దమయంతి. పెట్టనా అక్కయ్యా అన్నాడు దమయంతి మోకాళ్ళు మడిఛి పాదాలు బెడ్ అంచుల మీద ఉంచి ఎడం చేస్తూ... "ఆ మాట అనద్దొన్నానా......పెట్టు తొందరగా ఉంది... కసి గా ఉంది..." అంది దమయంతి. "పెట్టు తమ్ముడూ.. అను పెడతా.."అన్నాడు లోకనాధం "ఊహూ...పెట్టు..." గొంతులో జీర ద్వనిస్తూంది. "అడుగు అక్కయ్యా...దెం.... అని అడుగు పెడతా" లోకనాధం కూడా కసిగా అన్నాడు..తన రాడ్ మొదలును దమయంతి విచుకున్న రెమ్మల అంచుల మీద రాస్తూ... "ఊహూ... అలా అడక్కు.... పెట్టరా...." అసహనం గా అంది దమయంతి. "నువ్వలా అడిగితే గాని పెట్టాను అన్నాడు.. దమయంతి నిలువు రెమ్మల్లో తొంగి చూస్తున్న కామ కీల మీద గుండుతో వొత్తిడి కలిగిస్తూ... ఆడదానికి ఎక్కడ నొక్కితే కసి పుడుతుందో లోకనాధానికి బాగా తెల్సు కసి పెరిగిపోయిన దమయంతి అల్లాడిపోతూ... మొత్త కదిలిస్తుంది అసహనంగా....ఎలాగోలా దించేసుకోవాలని... అసలే రాటు దేలిన వాడు లోకనాధం.... "లోకా పెట్రా నా బుజ్జివి గదూ..." "అడుగు అక్కయ్యా నీ నోరారా అడిగితే ఎందుకు పెట్టను... నీ కడుపు నిండా పెడతా .. చూడు... అక్కయ్య గుహలోకి దూరిపోవడానికి తమ్ముడు ఎలా తహ తహ లాడిపోతున్నాడో.... తల పైకెత్తి చూసింది దమయంతి.... "అడిగానుగా పెట్టమని...." అలా కాదు నేను అడగమన్నట్టు అడుగు....పెడతా "హూ... హూ... నీ మాటే నెగ్గించుకుంటావు....తమ్ముడూ... పెట్టేసేయ్ అంది..." కళ్ళు మూసుకుని పలవరిస్తున్నట్టు.... ఆ మాటతో ఒక్క ఉదుటున దమయంతి అక్కయ్య లోకి దూసుకు పోయాడు లోకనాధం. ఆ తోపుడుకి కీచు మంటూ కేక పెట్టేసింది దమయంతి... బయట ఉన్న రంగమ్మ గుండెలు అదిరాయి.... లోకనాధం దమయంతి పూ కండరల్లోకి దోపేసి ఊగిపోతుంటే... దమయంతి కేకలు అరుపులు అరుస్తుంది... ఎంత కసిగా ఉన్నావే అక్కయ్యా అంటూ.. లోకనాధం దమయంతి చళ్ళు పట్టుకుని పిసికేస్తూ పొడుస్తుంటే.. దమయంతికి అది బొడ్డు దాకా వచ్చినట్టు అనిపిస్తుంది... "ఇంత సుఖం ఎప్పుడు ఎరగను...ఊఉ దంచు...రా దంచు.. " అక్కయ్య నువ్వు నాతో వచ్చెయ్యి నిన్ను నేను ఉంచుకుంటాను...దబ దబ బాదుతు అన్నాడు. "ఇప్పుడు మాత్రం ఏంటి నన్ను ఉంచుకునే ఉన్నావుగా.. ఈ మాత్రానికి ఎక్కడికో పోవడం ఎందుకు.. నీకు కావల్సినప్పుడల్లా ఇక్కడికి రా నీకు అడ్డు అదుపు లేదు" అంది పిర్రలు పైకి ఎత్తుతూ . "ఇన్నాళ్ళు నాకు కనపడకుండా ఎక్కడున్నావే అక్కయ్యా.. నువ్వింత సుఖం ఇస్తావని తెలిసుంటే నిన్నే పెళ్ళి చేసుకునేవాడిని.." దమయంతి తొడలు విరగదీస్తు ఆ మధ్యలో దడ దడ లాడించేస్తున్నాడు లోకనాధం. "ఆహా.. కుమ్ముకోరా లోకా.. ఇప్పటివరకూ నా మొగుడి దగ్గర పొందని సుఖాన్ని ఇస్తున్నావురా .. నిన్ను వదలను ర న రాజా కుమ్మరా.. నీ దడ్డుతో కుమ్మెయ్.. నేనింక ఆగలేనురా లోకా .. ప్రాణాలు తోడేస్తున్నావురా.. అంటూ పిర్రలు పైకి లేపేస్తూ లోకనాధాన్ని అదుముకుంటూ కార్చేసుకుంది దమయంతి. మరో నాలుగు పోట్లు పొడిచిన లోకనాధం కూడా దమయంతి లోతుల్లో పిచికారి కొడుతూ అభిషేకం చేసాడు. దమయంతీ మీ ఆయన వొస్తున్నాడు అమ్మాయ్! మీ ఆయనొస్తున్నాడే!! అంటూ తలుపులు దబ దబ బాదింది రంగమ్మ ఓ రోజున. ఆ సమయంలో మాంచి రసవత్తర ఘట్టంలో వున్నారు దమయంతీ, లోకనాధాలిద్దరూ. పూర్తిగా బట్టలు విప్పేసుకుని నగ్నంగా వొకరి మీద ఒకరు పడి దొర్లుకుంటున్నారు. ఆరూ తొమ్మిదీ వేసుకుని లోకనాధం గాడి బండ కడ్డీ ని నోట్లో పెట్టుకుని ఆనందంగా చీకుతోంది దమయంతి. ఆమె దిమ్మలో నాలుక దోపి మత్తుగా నాకుతున్నాడు లోకనాధం. రంగమ్మ అరిచిన అరుపుకి ఇద్దరికీ చిరాకు కలిగినా తమని పట్టుపడనీయకుండా రక్షించినందుకు సంతోషపడుతూ అసంతృప్తిగానే విడిపోయారిద్దరూ. హడావిడిగా బట్టలు సరిచేసుకుని లోకనాధం తలుపులు తీసుకుని చక చకా బయటకు వచ్చేశాడు. థాంక్స్ పిన్నీ సమయానికి నువ్వొచ్చి హెచ్చరించావు. లేకపోతే ఇద్దరం దొరికిపొయ్యేవాళ్ళం" అన్నాడు నవ్వుతూ. "ఏం చేస్తాన్రా! అంతా నా ఖర్మ! మీ రంకుతనాన్ని అరికట్టాల్సింది పోయి మీకు కాపలా కాస్తూ ప్రోత్సహించాల్సిన ఖర్మ నా మొహాన రాసుంది. ఏ భయమూ లేకుండా మీరిద్దరూ విచ్చలవిడిగా గదిలో పొర్లాడుతుంటే, గది బయట కాపలా కుక్కలా ఉండాల్సిన ఖర్మ పట్టింది" అంటూ వుసూరుమంది రంగమ్మ. మరేమీ పర్వాలేదు పిన్నీ నీ ఋణం ఉంచుకోములే అన్నాడు కొంటెగా నవ్వుతూ. **********
  రంగమ్మకు కాపలా కుక్క డ్యూటీ ఎందుకనుకున్నాడో ఏమో దేవుడు.. చెప్పా చెయ్యకుండా ఓ రోజున వైకుంఠం గుండె పోటుతో గుటుక్కుమన్నాడు. దమయంతి భర్త పోయినందుకు పెద్దగా బాధ పడలేదు. లోకాచారం ప్రకారం బయటకి బొట్టు పూలు పెట్టుకోడం మానేసింది కాని గది లోపల అంతా ఎప్పటిలాగానె మమూలుగానే సవ్యంగా జరిగిపోతుంది. మామూలుగా ఏం ఖర్మ! మామూలు కంటే ఎక్కువగానే జరుగుతున్నాయి. భర్త పోవడంతో రోజూ రాత్రుళ్ళు లోకనాధం పక్కలోనే పడుకోవడం మొదలు పెట్టింది. సొంత భార్య కన్నా ఎక్కువగా వాడుకోవడం మొదలు పెట్టాడు లోకనాధం! రాత్రీ పగలు బేధం లేకుండా దమయంతిని నగ్నంగా పక్కలో పడుకోపెట్టుకునేవాడు. తన వాక్చాతుర్యంతోనూ, కామకళా నైపుణ్యంతోనూ ఆమెనో కీలుబొమ్మగా తయారుచేశాడు. లోకనాధం లేవమంటే లేస్తుంది. కూచ్చోమంటే కూచ్చుంటుంది. చీర ఎత్తమంటే ఎత్తుతుంది, చీకమంటే చీకుతుంది. గంగలో దూకమంటే దూకుతుంది. "నీ కోసం నా ప్రాణాలయినా యిస్తాను రాజా! నాక్కావల్సిందల్లా నువ్వు! నీ బండ కడ్డీ. నేను బతికున్నంత కాలం కావాలి . నా బొక్కలోనే ఉండాలి అది. దాని కోసం నేనేమైనా చేస్తా!" అంటూ దమయంతి వొకనాటి రతి పారవశ్యపు కసి లో నోటికొచ్చినట్టు వాగుతూన్న సమయంలో ... "నీ ప్రాణాలు నాకు అక్కర్లేదు కానీ..." అన్నాడు లోకనాధం. "ఇంకేం కావాలి? చెప్పు రాజా! నా ఆస్తి కావాలా.. నీ పేర్న రాయమంటావా చెప్పు" "నీ ఆస్తి నాకొద్దు" మరేం కావాలి రాజా ! అడుగు ! నా దగ్గిర మొహమాటపడతావెందుకు?" లోకనాధం కాస్త నసుగుతూ ధైర్యం తెచ్చుకుని... "నాకు నీ అమ్మతో పాటు నీ కూతురూ కావాలి" "ఎవరూ....నా అమ్మ.. నా కూతురు వసుంధరా..." "ఊ" "నా అమ్మంటే సరే గాని... పెద్దదై సంవత్సరం కావస్తున్న దాన్ని ఏం చేసుకుంటావు?" ఎదురొత్తులిస్తూ అడిగింది దమయంతి నవ్వుతూ. దమయంతి నవ్వు చూసి ఇక మొహమాట పడనక్కర్లేదు అనుకుని " ఏం చేస్తాను . నిన్ను దొబ్బుతున్నట్టే దాన్ని దొబ్బుతాను. ఏం? ఇప్పిస్తావా! నీ కేమయినా అభ్యంతరమా" "నీ ఇష్టం రాజా ఇద్దర్నీ దొబ్బుకో నాకేమీ అభ్యంతరం లేదు. కాక పోతే వాళ్ళు వొప్పుకుంటారా!, నువ్వు వొప్పించేసుకుంటావా!... నువ్వే వొప్పించుకో నేనేమీ అడ్డురాను." నిండుగా నవ్వుతూ నగ్నంగా వున్న దమయంతి శరీరాన్నంతా చేత్తో మృదువుగా తడుముతూ బోర్లా తిప్పాడు లోకనాధం. అందంగా ఉన్న దమయంతి పిర్రల్ని పగలదీసి పిర్రల సందులో నాలుక పెట్టి తిప్పుతూ అడుగునుంచి బొక్కలో వేలు పెట్టాడు.
"రాజా!రాజా! చంపేస్తున్నావు రాజా!" అంటూ మెలికలు తిరిగిపోతున్న దమయంతిని కదలకుండా నొక్కి పట్టి వో పావు గంట సేపు పిర్రల్ని దిమ్మనీ చిత్ర విచిత్రంగా నాకుతూ కసి ఎక్కించేశాడు లోకనాధం.

ఇదంతా కిటికీలోంచి చూస్తున్న రంగమ్మ గుండెల మీద చెయ్యేసుకుని హమ్మో అనుకుంది. మొగుడు పోయిన పదిహేను సంవత్సరాలుగా పరమ పతివ్రతగా కాలం గడిపిన రంగమ్మకు ఈ మధ్య దమయంతీ లోకనాధంల ఇక ఇకలు పక పకలు గదిలో దొర్లుతున్న శబ్ధాలు వాళ్ళ మూలుగులు కేరింతలు విని విని .. శోభనం రోజుల్లో అమ్మలక్కలు కిటికీ సందుల్లోంచి చూసే అలవాట్లు గుర్తుకొచ్చి .. ఈ మధ్య దమయంతి లోకనాధం ల శ్రుంగారాన్ని చూడ్డం అలవాటు చేసుకుంది వాళ్ళకు తెలియకుండా. గదిలో లోకనాధం అన్న మాటలు విని అమ్మో ఇంకేముంది వీడి కళ్ళు నా మీద కూడ పడ్డాయన్నమాట వీడి కళ్ళు పడితే ఇక వాడి దడ్డుని దిగేయకుండా మానడు. నేనంటే ఎలాగోలా భరిస్తాను కాని ఆ చిన్న గుంటది భరించగలదా.. ముందు వెనక చూడకుండా దమయంతి మాటిచ్చేసిందే అనుకుంది గుండెలు గుబ గుబ లాడుతుంటే... అప్పటికే తడి చేరిపోయున్న తన దిమ్మను చీరతో అదిమేసుకుంటూ.. లోపలికి చూసింది మళ్ళీ.
"ఇంక ఆగలేను రాజా! రా పగల దొబ్బు! లే!" అంటూ వెల్లకిలా తిరిగిపోయి పంగ బార్లా జాపి నున్నగా వున్న తన దాన్ని పైకెత్తేసింది దమయంతి.
లోకనాధం దమయంతి రెండు తొడల మధ్యకు చేరి.. నున్నటి లావాటి తొడలు నిమురుతు బాగా ఎడంచేశాడు. రెండు రెమ్మల్నీ వేళ్ళతో రుద్ది పట్టుకుని సాగదీసాడు. దమయంతి పూ రెమ్మలు విడిపోయి కాకి నోరులా ఎర్రగా విచ్చుకుంది. ఉక్కు కడ్డీలా తయారయిన తన ఆయుధాన్ని ఆమె బొక్కలో దోపి చళ్ళు రెండూ వొడిసి పట్టుకుని హుమ్మ్ అంటూ అడుక్కంటే వొక్కసారిగా దిగేసాడు. అంత లావు దడ్డు వొక్క సారిగా దోపేయడంతో కెవ్వు మంది దమయంతి.
లోకనాధం దమయంతి చళ్ళు పట్టుకుని కస కసా పదిహేను ఊపులు పెద్దగా చప్పుడొచ్చేలా దంచాడు.
"పగల దొబ్బావు కదరా నా రాజా! అమ్మా! అమ్మా! నా రాజా!
దొబ్బు! దొబ్బు! దొబ్బరా నా రాజా! అంటూ కలవరిస్తూంది దమయంతి.
ఆమెను ఇంకా రెచ్చ గొడుతున్నాడు లోకనధం. కూర్చుని కొడుతున్న వాడల్లా కొట్టుడు ఆపుచేసి ఆమె గుండెల మీదికి ఎగ బాకాడు. రెండు చేతుల్ని మడిచి తల కింద పెట్టుకోమన్నాడు. విశాలంగా, నున్నగా , పచ్చగా ఉన్న దమయంతి చంకలు కండ పట్టి సగం కోసిన మామిడి చెక్కల్లా ఉన్నాయి. దమయంతి చంకల్ని నాలుకతో నాకుతూ మత్తుగా వాసన చూస్తూ కుత్తలో వున్న కడ్డీని చుట్టూ తిప్పుతూ దంచుతున్నాడు. లోకనాధం కడ్డీ దమయంతి పూ లోతుల్లోకి దిగి కలియ తిరుగుతూ కుళ్ళబొడుస్తుంది. దాంతో దమయంతి లో కామం తారా స్తాయికి అందుకుంది.. తమకంతో ఎదురొత్తులిస్తూ అంది...
"నీ ఇష్టం రాజా! ఈ ఇంట్లో నీకు అడ్డులేదు, నా కూతుర్నే కాదు, నా తల్లినైనా సరే.. నీ ఇష్టం.. నీ కింద పడుకోబెట్టుకో.. వాళ్ళ మొత్తలు పగల్దీయి. నా కుత్త మాత్రం మరువొద్దు.. తొయ్యి రాజా!" అంటూ తన మొత్తను పైకెత్తేస్తూ లోకనాధానికి వరం ప్రసాదించింది దమయంతి.
"పగల్తీస్తానే నీ యమ్మా, రేపు రాత్రి ఈ పాటికి నిన్ను .. నీ కూతుర్ని.. నీ అమ్మని ఇదే మంచం మీద పడేసి పగిలిపోయేలా చించుతా" దిమ్మ అదిరేలా కొడుతూ అన్నాడు లోకనాధం కసిగా...
"మా అమ్మ వొప్పుకుంటుందేమో గాని .. వసుంధర వొప్పుకోదు" అంది దమయంతి నవ్వుతూ
"వొప్పుకోదూ , అది వొప్పుకోవడం ఏమిటి దాని తల్లో జేజెమ్మని వొప్పిస్తా! "
"చీ.. ఊరుకో! తల్లీ కూతుళ్ళని...."
"ఏం లాభం లేదు! నేను పక్కన లేనప్పుడే మీరు తల్లీ కూతుళ్ళు"
"నువ్వు పక్కనుంటే?"
"అప్పుడు మీరు తల్లీ కూతుళ్ళు కారు.. సవతులు"
"అ..మ్మ్..మ్మా" కసిగా మూలుగుతూ నొక్కేసుకుంది లోకనాధాన్ని.
"నాకు ముందు... నాకు ముందంటూ తల్లీ కూతుళ్ళు పగల్దీసుకుని నా మీదకి ఎగబడాలి"
"నాకు నమ్మకం లేదు. వసుంధర వొప్పుకోదు" అంటూ బొడ బొడా కార్చేసుకుంది దమయంతి.
వసుంధర వొప్పుకోవడం ఏమిటి? ఎప్పుడో వొప్పేసుకుంది. పెద్దమనిషి కాకముందే వొప్పుకుంది. లోకనాధం ఆ ఇంట్లో అడుగు పెట్టినప్పుడే అతడి విషపు చూపులు దమయంతి కూతురు వసుంధర మీద పడ్డాయి.
చిన్నప్పటినుంచీ అతి గారాబంగా పెంచబడినందువల్ల వసుంధర వయసుకి మించిన శరీర సౌష్టవంతో తీర్చి దిద్దినట్టున్న వంపు సొంపులతో తల్లికన్నా అందంగా, నాజూగ్గా తయారయ్యింది.
మొక్కగా ఉన్నప్పుడే వంగదీస్తే మాను అయిన తర్వాత మన చెప్పు చేతుల్లో ఉంటుంది అని అప్పటికప్పుడే నిర్ణయించుకున్న లోకనాధం,దమయంతికి తెలియకుండానే వసుంధరని మచ్చిక చేసుకోవడం ప్రారంభించాడు.
చాక్లెట్లు, ఇస్ క్రీములు కొని పెడుతూ అవకాశం దొరికినప్పుడల్లా వేళాకోళాలాడుతూ ఆమె బుగ్గలు గిల్లడం, భుజాల మీద చేతులెయ్యడం , గుండెల మీద తడమడం లాంటి పనులు చేస్తూ ఆమెను చేరువచేసుకోవడం మొదలు పెట్టాడు లోకనాధం. వైకుంఠం కాస్తా కన్ను మూయడంతో మార్గం మరింత తేలికైంది.
వైకుంఠం బ్రతికున్న రోజుల్లో వైకుంఠం భొంచేసి వెళ్ళాక మధ్యహ్నం బోజనం చెయ్యడానికి ఇంటికి వచ్చి దమయంతి మీదెక్కి వాయించడం వసుంధర కిటికీలోంచి చూసింది ఒక సారి. ఆ విషయం కనిపెట్టిన లోకనాధం, మర్నాడు కొట్టుకి వచ్చిన వసుంధరతో ఆ విషయం కదిపాడు.
“అలా చూడ్డం తప్పు కాదూ” అంటూ.. సిగ్గు పడిపోయిన వసుంధర చేతిని తన చేతిలోకి తీసుకుని..
“అలా చూడ్డం నీకు నచ్చిందా” అనడిగాడు.
బిడియపడుతూనే “అవునంటూ” చిన్నగా తలూపింది వసుంధర.
“అయితే మీ అమ్మకు తెలియకుండా చూడు” అంటూ వసుంధర భుజాల పైన చేతులేసి నొక్కాడు.
“ మేము చేసుకుంటూ ఉంటే ఏమనిపిస్తుంది నీకు” అనడిగితే సిగ్గు మొగ్గై ముడుచుకుపోయింది వసుంధర. “మొహమాటపడకుండా అన్నీ చూస్తుండు నీకు అన్ని విషయాలు తెలుస్తాయి” అన్నాడు గట్టిగా ఉన్న జామకయలను తడుముతూ. అవకాశం దొరికినప్పుడల్లా లోకనాధం తో తన తల్లి శౄంగారాన్ని చూడడం, లోకనాధం తో ముద్దులు పెట్టించుకోవడం, జామకాయలు నలిపించుకోవడం. లోకనాధం కూడా ఎక్కడ మొదటికే మోసం వొస్తుందేమో అన్నట్టుగా వసుంధర తో పై పై పనులవరకు కానిచ్చేవాడు.
వసుంధర ఇంటి నుంచి స్కూలుకు వెళ్ళే దార్లోనే మన వాడి ఫాన్సి కొట్టు ఉంది. వీలైనప్పుడల్లా వసుంధర కొట్టుకు వచ్చేది. ఆ అవకాశాన్ని బాగా పూర్తి గా వినియోగించుకున్నాడు లోకనాధం. కొద్ది రోజులకి తన మాయ మాటలతో వసుంధరని బాగా మచ్చిక చేసుకున్నాడు.వీలైనప్పుడల్లా వసుంధరను కొట్టు వెనక గదిలోకి తీసుకెళ్ళేవాడు. గట్టిగా ఉండే జామకాయలని బత్తాయిలంత చేసి "చూస్తూండు నీవి మీ అమ్మకంటే పెద్దగా అవుతాయి " అనే వాడు.
వొక రోజు వసుంధరని కొట్టు లోపలి గదిలో కూర్చో పెట్టి “ఈ పుస్తం చూస్తూ ఉండు” అని ఒక బొమ్మల పుస్తకం ఇచ్చాడు. లోకనాధం అటు వెళ్ళగానే పుస్తం తెరిచిన వసుంధరకు మొదటి బొమ్మ చూడగానే అదిరి పడిపోయి చుట్టూ చూసుకుంది. తన వంక చూసే వళ్ళు ఎవరూ లేరని తేలాక, పుస్తకాన్ని వొళ్ళో పెట్టుకుని చూసింది.
ఆ బొమ్మలో ఒక ఆడది నగ్నంగా కూర్చుని ఉంది. దాని దిమ్మ, దిమ్మ మీద వెంట్రుకలు, తనాయించుకుని నిలబడ్డ దాని చళ్ళు పచ్చిగా కనిపించాయి. పేజీ తిప్పింది. ఈ సారి గుండెలు వేగం గా కొట్టుకున్నాయి.
మొదటి పేజీ లో ఉన్న అదే ఆడది మొకాళ్ళ మీద ఉంది. ఆమెకు ఎదురుగా బారెడు పొడుగున నిక్కిన తన ఆయుధాన్ని చేత్తో పట్టుకుని నవ్వుతూ నిలబడి ఉన్నాడు ఓ మగాడు. తోలు తీసిన అరటి పండులా ఉన్న దాని టోపీ లాంటి భాగాన్ని నాలుకతో రాస్తోంది ఆ ఆడది. మరో పేజీ తిప్పింది.
ఆ పేజీ లో ఉన్న బొమ్మ రెండు నిమిషాలకు కాని అర్ధం కాలేదు వసుంధరకు. ఆ బొమ్మలో మనుషుల మొహాలు కనిపించడం లేదు. కనిపిస్తున్నదల్లా వెంట్రుకులతో కూడిన ఓ దిమ్మ. ఆ దిమ్మ పెదాల మధ్య సగానికి పైగా దూరిపోయి నరాలు పైకి కనపడేలా నిక్కిన ఓ కడ్డీ..దాని కింద రెండు పెద్ద గోళీలు. అంతే! దాన్ని అర్ధం చేసుకున్న వసుంధరకి ఒళ్ళు వేడెక్కి పోయింది.
చేతులు వొణుకుతున్నాయి వొక్కో పేజీ తిప్పుతుంటే. మొత్తం ముప్పై ఆరు బొమ్మలున్నాయి ఆ పుస్తకంలో. అన్నీ చూసేసింది వసుంధర.
“బొమ్మలు బావున్నాయా వసుంధరా " అని అడుగుతూ లోనికొచ్చాడు లోకనాధం.
వసుంధర బదులు చెప్పకుండా.. ఆ పుస్తకంలోని ఒక బొమ్మని చూపిస్తూ...
"నువ్వూ మా అమ్మా ఇలా చేసుకుంటారు కదూ రోజూ!” అంది.
ఆ బొమ్మలో ఓ ఆడదాని మీద పడుకుని ఉన్నాడు ఓ మగాడు. వాడి కడ్డీ దాని పప్పలో సగం దిగి ఉంది.
“నువ్వెప్పుడు చూసావు” అనడిగాడు లోకనాధం
“చాలా సార్లు చూసాలే, కాకుంటే దూరం నుంచే! ఎందుకు మామయ్యా అలా చేసుకోవడాం” అనడిగింది వసుంధర.
“నీకన్నీ చెప్తాలే కాని నేను చెప్పినట్టు అమ్మకు నువ్వు చెప్పొద్దు.”
ఇంతలో బయట ఎవరో పిల్లలు పెన్సిల్ కోసమొచ్చారు.
“లాగు విప్పేసుకో ఇప్పుడే వస్తా” అంటూ ఆ బేరం చూసుకుని లోకనాధం మళ్ళీ వచ్చేసరికి వసుంధర లాగు విప్పేసుకుంది.
“ఆ బల్ల మీద పడుకో”
ఆమె పరికిణీని పైకి జరిపేశాడు లోకనాధం.
నున్నటి తొడలు నిమురుతూ వసుంధర లేత అందాలని చూస్తుంటే, వసుంధర బల్ల మీద పడుకుని ఆ పుస్తకం మళ్ళీ చూస్తుంది.
"ఇలా చెయ్యి మామయ్యా"
ఆ బొమ్మలో ఆడదాన్ని పడుకోబెట్టి దాని పప్పని నాకుతున్నాడు మొగాడు.
"ఆ బొమ్మలో ఉన్నట్టు చేస్తాను కాని, మరి నువ్వు కూడ ఈ బొమ్మలో ఉన్నట్టు చేస్తావా మరి" అంటూ తన చేతిలోని పుస్తకం తీసుకుని వొక బొమ్మని చూపించాడు. ఆ బొమ్మని చూసి చేస్తాను అన్నట్టు తలూపింది వసుంధర.
తన పైజామా గుండీలు టక టకా ఊడదీసుని లోపల చెయ్యి పెట్టి బయటకు తీసాడు లోకనాధం. వసుంధర ఎంత మాత్రం భయపడ లేదు. సిగ్గు పడలేదు. తన వెచ్చటి చేత్తో అంత కంటే వెచ్చగా ఉన్న లోకనాధం గాడి దడ్డుని పట్టుకుంది.
దగ్గరకి రమ్మనట్టు లక్కుంటూ.. చెంప కింద మోచేతిని ఆనించుకుని బల్ల మీద వొత్తిగిలి పడుకుంది. లోకనాధం ముందుకి జరిగాడు.
“మా అమ్మ కూడా ఇలాగే పెట్టుకుంటుంది కదా” అంటూ నోరు తెరిచి నోట్లో పెట్టుకుంది కడ్డీని.
ఆగలేక పోతున్నాడు లోకనాధం. చేత్తో తన దాని చర్మాన్ని ఆమె నోట్లో ఉండగానే వెనక్కి లాక్కున్నాడు. ఓ సారి దాన్ని తన నోట్లోంచి బయటకు తీసి చూసింది వసుంధర. ఎర్రగా కలువ మొగ్గలా ఉన్న అది తన తడి వలన మరింతగా ఎర్రగా నిగ నిగ లాడిపోతుంది. దాని చుట్టూ నాలుకతో రాస్తూ చటుక్కున నోట్లో దోపేసుకుంది.
ఆగలేక పోయాడు లోకనాధం. అలాగే వదిలి పెట్టేస్తే, వసుంధర మొహం అంతా చిమ్మేస్తుంది.
తన కడ్డీని వసుంధర నోట్లోంచి వెనక్కి లాక్కున్నాడు.
“ఎవరన్నా వచ్చారేమో చూసి వస్తానుండు” అన్నాడు.
“తలుపు తాళం వేసెయ్ మామయ్యా సాయంత్రం తీయొచ్చులే " అంది కసిలో ఉన్న వసుంధర.
పట్టు మని పద్నాలుగేళ్లయినా లేని .. పిడత కూడ పగలని .. దీనికి ఇప్పుడే ఇంత కసా అనుకుంటూ పైజామా లాక్కుంటూ బయటకొచ్చాడు.
చక చక తలుపులు మూసి.. పైజామా విప్పుకుంటూ లోపలికి వెళ్ళాడు. అండర్ వేర్ కూడా విప్పేసుకున్నాడు.
బల్ల మీదున్న వసుంధర కిందికి దిగింది. ఏతంలా ఎగిరి పడుతున్న లోకనాధం కడ్దీని పట్తుకుని
"భలే బావుంది మామయ్యా నీది" అంటూ మోకాళ్ళు వేసుక్కూర్చుని వొంగొని మళ్ళీ చీకడం మొదలు పెట్టింది.
లోకనాధం ఆమె తలని పట్టుకుని ఆమె నోట్లో ముందుకి వెనక్కి ఊగిపోతున్నాడు.
తన పొడుగు మొత్తాన్ని తన గొంతులోకి దించి తీస్తున్నాడు. వసుంధర కూడా లోకనాధం వైపు చూస్తూ చీకుతుంది.
తర్వాత ఆమెను తల క్రిందులుగా తన మీద వేసుకున్నాడు. పరికిణీని పిర్రల పైకి జరిపేసాడు. రెండు కాళ్లనీ తన తలకి అటూ ఇటూ పడేలా వేశాడు. పచ్చగా, ఉబ్బెత్తుగా, రాగి రంగు నూగుతో ఉన్న వసుంధర పప్పని మత్తుగా వాసన చూస్తూ నాలుకతో రాయడం మొదలు పెట్టాడు.
వసుంధర వేగంగా ఊపుతోంది తలని. నిటారుగా నిక్కిన అతడి కడ్డీని నోట్లో పెట్టుకుని పైకీ కిందికీ స్పీడ్ గా ఆడించుతూ, చేతి వేళ్లతో దాని చుట్తూ ఉన్న వెంట్రుకల్ని చిక్కు తీస్తూ, ఆయువు కాయల్ని అల్లలాడిస్తూ పరవశించి పోతూ కుడుస్తూంది.
ఆపుకోలేక పోతున్నాడు లోకనాధం. “వసుంధరా వద్దు వదిలెయ్...” లోకనాధం మాటలు పూర్తి అవ్వక ముందే లోకనాధం గాడి దడ్డు వసుంధర నోట్లో పిచికారీ సర్రు సర్రు న కొట్టింది. అప్పటికీ వదల్లేదు వసుంధర వాడి కడ్దీనీ. మొత్తం నోట్లోకి లాగేసుకుంది. అదే సమయంలో వసుంధర తన రెండు కాళ్ళనీ పైకెత్తి లోకనాధం తలకు రెండు వేపులా పెనవేసింది.
ఓ రోజు వసుంధర అడిగింది లోకనాధాన్ని….
"మావయ్యా, మా అమ్మని చేసినట్టు చెయ్యి" అంది.
"మీ అమ్మను నేను ఏం చేసాను?"
"నాకు తెల్సు . చెయ్యి"
"ఏం చేసానో చెప్పు"
"మంచం మీద పడుకో బెట్టి తన తొడల మధ్యన దీన్ని దింపుతావు. నాకు తెల్సు.అలా చెయ్యి"
"నువ్వింకా చిన్న పిల్లవి! నీ బొక్కలో ఇది దూరదు"అన్నాడు లోకనాధం.
"నీకేమీ తెలీదు మామయ్య. ఎందుకు దూరదు? నువ్వు లేచి కుర్చుని పెట్టు. వెళ్లకపోతే అప్పుడే మానేద్దాం"అంది వసుంధర కోపంగా.
"సరే నీ ఇష్టం. లేచి కింద పడుకో"అన్నాడు లోకనాధం. కింద పడుకుంది వసుంధర.
దాని కాళ్ళ మధ్య గొంతుక్కూర్చుని దిమ్మ పెదాల్ని బలంగా సాగ దీసేసరికి "ఆ ఆ"అంది.
నవ్వుతూ ఆ రెమ్మల మధ్య తన దాన్ని ఇరికించి కొద్దిగా నెట్టేసరికి..
"వద్దులే మమయ్యా! నొప్పెడుతోంది"అంది వసుంధర బాధగా"
"నేను చెప్తే విన్నావా? "అన్నాడు లోకనాధం.
"అయితే మరిప్పుడు ఎలా మామవయ్యా! నాకు ఎలాగో ఉంది లోపలంతా"!
"దానికి మందేమిటో నేను చెప్పనా?""త్వరగా చెప్పు మామయ్యా!"
"ఇప్పుడే వస్తానుండు"అంటూ లోకనాధం లేచి వెళ్ళి కొట్లో ఉన్న రాక్ లోంచి ఓ కొత్త ఆముదం సీసా పట్టుకొచ్చాడు.
"బోర్లా పడుకో! ఇందులో పెడ్తాను"
"వెడుతుందా మామయ్యా"
"వెళ్ళేటట్టు నేను చేస్తానుగా"
"మరి అలాంటి బొమ్మ ఇందులో లేదేం"
"రేపు ఇంకో పుస్తకం చూపిస్తా చూద్దువుగాని. అందులో ఉన్నవన్నీ ఇలాంటి బొమ్మలే"
"అయితే మా అమ్మని కూడా ఇలాగే చేశావా?"
"రోజూ చేస్తూనే వుంటా నువ్వెప్పుడూ చూడలేదా మరి?"
"ఇలా చేస్తుండగా చూడలేదు"
"అయితే ఈ వేళ రాత్రికి వచ్చి చూడు. నీ కోసం తలుపులు ఓరగా తీసి పెట్టి ఉంచుతానులే!"
"అయితే సరే"అంటూ బోర్లా తిరిగి పడుకుంది వసుంధర.
పచ్చగా, పెరుగు కుండల్లా ఉన్న వసుంధర రెండు పిర్రల్నీ పట్టుకుని పగలదీసి ఆ మధ్యలో ఆముదం బాగ పట్టించి బాగా మర్ధించాడు లోకనాధం. తన కడ్డీకి కూడా బాగా పట్టించుకున్నాడు.లేచి గొంతుక్కూర్చుని రెండు చేతులతోను వసుంధర నడుము పట్టుకుని కాస్త పైకిఎత్తి, చెరో పిర్రని పగల దీసి పట్టుకుని ఆ మధ్యలో ఆముదంతో నిగ నిగ లాడుతున్న తన కడ్డీని పెట్టి మెల్లి మెల్లి గాముందుకు నెట్టసాగాడు.

"నొప్పిగా ఉంది మామయ్యా" అంటూ వసుంధర మూలుగుతు ఉంది అయినా లోకనాధం తనపని తను చేసుకు వెళుతున్నాడు. మెల్ల మెల్లగ ముందుకు వెనక్కు కదుపుతూ తన దాన్ని దిగేయసాగాడు. వసుంధర బాధతో చిన్నగా అరుస్తూ ఉంది పిర్రలు కదుపుతూ మొహాన్ని చాప మీదున్న తలగడ కేసి అటు ఇటు తిప్పుతు పళ్ళు బిగపట్టి ఓర్చుకుంటూ..

లోకనాధం రెండు అంగుళాలు దిగిన తన కడ్డీని ఓ అర అంగుళం వెనక్కి లాగి గుభీ మని దిగేసాడు ఒక్క సారిగా వసుంధర బాధగా కేక పెట్టింది. అలాగే ఓ నిమిషం అదిమిపెట్టి ఉంచి మెల్లి మెల్లి గా గుల్లించసాగాడు.

వసుంధర బాధతో మంటెత్తి పొతూ "వద్దు మమయ్యా తీసెయ్యి"అంటున్నా వినిపించుకోకుండా కసి కొద్దీ ఓ పావు గంట సేపు కుళ్ళ బొడిచి కార్చుకున్నాడు లోకనాధం.

ఆ విధంగా వషుంధరని బుట్టలో వేసుకున్న లోకనాధం వారంలో ఒక్క పూటైనా ఆమె చేత స్కూల్ మానిపించేసి ఈ పనికి వినియోగించుకోవడం మొదలు పెట్టాడు.

 ఆ తరువాత ఆరునెలలకే వసుంధర పప్ప పగిలింది.

పెద్దమనిషి అయిన మూడో నెలలోనే వసుంధర కన్నె పొరని చించేశాడు లోకనాధం. ఆనందంగా చింపించుకుంది వసుంధర కూడా!. ఆ తరువాత అందులో వున్న మజాని బాగా రుచిమరిగిన వసుంధర ఆమె తల్లి దమయంతికి మల్లేనే లోకనాధాన్ని పట్టుకుని వదల్లేని స్తితికి వచ్చేసింది.

"చాటుమాటుగా, అది కూడా వారానికి వొక్క రోజంటే నాకు చాలడం లేదు మామయ్యా! నువ్వేమో ఏ దిగులూ లేకుండా అమ్మని పక్కలో వేసుకుని పడుకుంటావు రోజూ! నాకు రాత్రుళ్ళు నిద్ర పట్టాడం లేదు. పిచ్చి పట్టేట్టుంది" అంది ఓ రోజున.

"అయితే ఓ పని చెయ్య్ . రోజూ రాత్రుళ్ళు నువ్వు కూడా మా గదిలో కొచ్చేసెయ్. నిన్నూ మీ అమ్మనూ కూడా కలిపి లాగించేస్తా" అని లోకనాధం నవ్వులాటకి అన్నాడు.

"భయపడతాననుకున్నావా! నేను సిద్ధమే , నువ్వు మొగాడివైతే ఆ పని చెయ్యి" అంది వసుంధర.

"సవాల్ చేస్తున్నావా?"

"ఆ! నువ్వు కనుక నిజంగా మొగాడివయితే నన్నూ, మా అమ్మనూ కలిపి వొకే మంచం మీద పడేసి లాగించాలి, వారం రోజులు టైం ఇస్తున్నాను"

"వారం ఎందుకు దండుగ ! రేపు రాత్రికే లాగిస్తా" అన్నాడు లోకనాధం.

"నిజంగానా"?

"మీ అమ్మ పక్కన పడుకుని దొబ్బించుకుందుకు నువ్వు సిద్దమేనా, బాగా ఆలోచుమంచుకుని చెప్పు!"

"నేను సిద్దమే, నాకేం సంకోచం లేదు."

"అయితే ఈ రాత్రికే మీ అమ్మని వొప్పిస్తా! రేపు రాత్రికి మీ యిద్దర్నీ పక్క పక్కన పడేసి దొబ్బుతా! మరి నాకేం బహూతిస్తావు?" అడిగాడు లోకనాధం.

"నిన్ను పెళ్ళి చేసుకుంటా!" అంది వసుంధర

లోకనాధం నిజంగానే అదిరిపడ్డాడు. ఇంతకాలం అతడికి ఈ ఆలోచన తట్టలేదు. చచ్చినంత ఆస్తి అంతా తనదే. తన జీవితానికి ఏం ఢోకా లేదు. అంత ఆస్తి ఉంది.

"అయితే సరే!" అని ఆ పరీక్షకు వొప్పుకున్నాడు లోకనాధం.

అందుకే ఆ రాత్రి దమయంతికి బాగా కసి ఎక్కించి, ఆమె పారవశ్యంలో వుండగా..

"నీ కూతురు కావాలి!" అనడిగి ఆమె చేత వొప్పింపజేశాడు లోకనాధం.

కావాలంటే నా కూతుర్నే కాదు నా తల్లినైనా సరే లాగించుకో మనేటంత కసి ఎక్కించాడు దమయంతికి.

"వసుంధర వచ్చింది. గదిలోకి రావడానికి సిగ్గుపడుతోంది. నువ్వెళ్ళి తీసుకురా" అన్నాడు లోకనాధం దమయంతితో.. ఆ మర్నాటి రాత్రి.

"ఎక్కడుందీ?" అడిగింది దమయంతి.

"గుమ్మంబయట నిలబడింది నిన్ను చూసి సిగ్గు పడుతోంది లోపలికి రావడానికి."

"మా అమ్మ మెలుకువగా ఉందేమో" సంశయించింది దమయంతి.

"గుర్రుపెట్టి నిద్రపోతోంది మేడ మీద! మెలుకువగా వున్నా మరేం భయం లేదు! తెగించింతరువాత మనకేం భయం!" అన్నాడు లోకనాధం నవ్వుతూ.

"ఏమో బాబూ! నాకూ సిగ్గుగానే వుంది!" అంది దమయంతి.

"మరేం పరవాలేదు! నేను పక్కనున్నాగా! ఊరికే తలుపు దగ్గిరికెళ్ళి లోపలికి రావే అని పిలు చాలు! అదే వచ్చేస్తుంది!" అంటూ బలవంతంగా దమయంతి చెయ్యి పట్ట్కుని లాక్కువెళ్ళాడు లోకనాధం.

వసుంధర గోడకి అతుక్కుపోయి ముసి ముసి నవ్వులు నవ్వుతూ నిలబడుంది.

"లోపలికి రావే!" అంది దమయంతి...

"రా! మీ అమ్మ రమ్మంటోది! అంటూ అతి చొరవగా చెయ్యి పుచ్చుకుని వసుంధరని గదిలోకి లాగి తలుపు గడియ పెట్టేశాడు లోకనాధం.

దడ దడా కొట్టుకుంటోన్న గుండెల్తో కుంచించుకుపోతున్న సిగ్గుతో తల్లీ కూతుళ్ళిద్దరూ వొక్క క్షణం వొకరినొకరు చూసుకున్నారు.

ఇద్దరి నడుముల చుట్టూ చెరో చెయ్యి వేసి నవ్వుతూ మంచం దగ్గరికి నడిపించి తీసుకెళ్ళాడు లోకనాధం. మంచం మీద కూర్చుని దమయంతిని ఓ తొడ మీదా, వసుంధరని ఓ తొడ మీదా కూర్చోపెట్టుకున్నాడు.

"మీరిద్దరూ అలా సిగ్గుపడితే ఏం బావుండదు. నేను పక్కన లేనప్పుడే మీరిద్దరూ తల్లీ కూతుళ్ళు. నేను పక్కన వున్నప్పుడు మీరిద్దరూ సవతుల్లా వుండాలి. అంటే నేను ఇద్దరి పెళ్ళాల మొగుడిని అన్న మాట" అంటూ నవ్వుతూ దమయంతి బుగ్గ మీద ఓ ముద్దూ, వసుంధర బుగ్గ మీద ఓ ముద్దూ పెట్టుకున్నాడు లోకనాధం.

దమయంతి, వసుంధర లిద్దరూ సిగ్గు పడుతూ ఒకరినొకరు ఓరగా చూసుకొని మళ్ళీ తలలు దించుకున్నారు ముసి ముసి నవ్వులు నవ్వుకుంటూ.

"అబ్బే, మాటల్తో చెపితే మీ సిగ్గులు పోయే టట్లు లేదు" అంటూ లోకనాధం చటుక్కున ఇద్దరి చంకలకిందినుంచీ చెరో చేతిని పోనిచ్చి చెరొక చన్నూ పట్టుకుని గట్టిగా నొక్కాడు.

దాంతో మరింత సిగ్గు ముంచెత్తుకొచ్చిన దమయంతీ, వసుంధర లిద్దరూ నిలువెల్ల కుంచించుకు పోతూ చెరొక భుజం మీదా మొహాలు దాచేసుకున్నారు.

"ఏం లేదు అమ్మాయిలూ, జాకెట్లు విప్పండి" అంటూ హుకుం జారీ చేశాడు లోకనాధం.

"ముందు దాన్ని విప్పమని" అంది దమయంతి.

"నా కన్నా పెద్దది ముందు దాన్నే విప్పమను" అంది వసుంధర.

ఇద్దరి మధ్యా ఇరకాటంలో పడ్డ లోకనాధం ఈ గోల పడలేక ఇద్దర్నీ మంచం మీద పడుకో బెట్టేసి తనే జాకెట్ట్లు ఊడతియ్యడం మొదలెట్టాడు.

రెండు నిమిషాల్లో తల్లీ కూతుళ్ళ చళ్ళు నాలుగూ నగ్నంగా బయట పడ్డాయి. కొద్దిగా జాలువారి నిండుగా పొంగుతున్న దమయంతి చళ్ళూ, కన్నె వయసులో బిగుతుగా నిక్కబొడుచుకున్న వసుంధర పొంకాలు చూడగానే శివం ఎక్కింది లోకనాధానికి. అమాంతం మీద పడి దమయంతి చన్నునొక దాన్ని, వసుంధర చన్ను నొకదాన్ని చెరో చేత్తోనూ పట్టుకుని పిసుకుతూ ఇద్దర్నీ ముద్దు పెట్టుకున్నాడు.

"మావయ్యా!" అంది వసుధర మత్తుగా,

"రాజా!" అంది దమయంతి కసిగా

ఇంక ఆ తరువాత ముగ్గురిలోనూ వేడి ఎక్కువయ్యే సరికి సిగ్గు గిగ్గూ అన్నీ మంట గలిసి పోయాయి. ఇద్దర్నీ పూర్తిగా నగ్నం చేసెశాడు లోకనాధం.

"తల్లీ కూతుళ్ళిద్దరూ పరిశీలించి చూసుకోండి ఒకరి ఆస్తులు మరొకరు" అంటూ తను కూడా నగ్నంగా తయారయాడు లోకనాధం.

ఇద్దరు మొత్తలు కూడా నున్నగా ఉన్నాయి. ఆ శుభ సమయం కోసం ఇద్దరు కూడా ఒకరికి తెలియకుండా ఒకరు ఆ రోజు ఉదయాన్నే శుభ్రంగా క్లీన్ చేసుకున్నట్టున్నారు.

"ఇప్పుడు చూడు నీ కూతురి పప్ప ఎలా ఉందో" అంటూ దమయంతిని వసుంధర తొడల మీద పడుకో పెట్టాడు లోకనాధం.

కసెక్కిపోయిన దమయంతి తన చేత్తో కూతురు దిమ్మ ను రాస్తూ రెమ్మల్ని సాగదీసింది. బొగడపువ్వు వాసనలా గుప్పుమంది వసుంధర పప్ప. దమయంతి తలను లోకనాధం పట్టుకుని వసుంధర ఆడతనం మీద అదిమి పెట్టి అటు ఇటూ ఆడించాదు.

దమయంతికి పిచ్చెక్కుతోంది. నాలుకతో కూతురి దిమ్మ మీద నాకుతూ అమాంతం నోరు తెరిచి నున్నటి దిమ్మ బిళ్లని నోటితో కప్పేసి తన నాలుకని అందులోకి దించేసింది."అ ..మ్మా.. " అంటూ మత్తుగా మూలిగింది వసుంధర.

లోకనాధం లేచి వసుంధర గుండెల మీద కూర్చున్నాడు. బాగా బారుగా నిక్కిన తన కడ్డీని చేత్తో పట్టుకుని తమకంతో తలని అటూ ఇటూ ఊపేస్తున్న వసుంధర నోట్లో కుక్కేసాడు. పరవశించి పోతూ వసుంధర లోకనాధం కడ్డీని కుడుస్తుంటే, దమయంతి మెలికలు తిరిగి పోతూ వసుంధర దిమ్మని నాకుతోంది. పావుగంట అయిన తరువాత డ్యూటీలు మార్పిడి చేశాడు లోకనాధం.

దమయంతిని పడుకో పెట్టి ఆమె నోటికి తన కడ్డీని అందించాడు. వసుంధర, ఉబ్బెత్తుగా కండపట్టి నున్నగా ఉన్న తల్లి దిమ్మను పరిశీలించి చూస్తూ ఆ బొక్కలో వేళ్ళుపెట్టి తిప్పుతూ నాకడం ప్రారంభించింది.

మరో పావుగాంట గడిచేసరికి ముగ్గురూ కూడా ఆగలేని స్తితికి వచ్చేసారు. వసుంధరని మంచం మీద పడుకో పెట్టి మీదెక్కాడు లోకనాధం. దమయంతి లేచి కూర్చుని నవ్వుతూ లోకనాధం గాడి కడ్డీని ఓ చేత్తో పట్టుకుని మరో చేత్తో తన కూతురి దిమ్మ రెమ్మల్ని సాగ దీసి బొక్క లో పెట్టి...

"నేను అన్నమాట నిలబెట్టుకుంటున్నాను రాజా! నా కూతురు కావలన్నావుగా! ఇదిగో , నా చేతులతోనే నీ కడ్డీని పట్టుకుని దాని బొక్కలో పెడుతున్నా, నిన్ను తట్టుకోడం అసలే నా వల్ల కూడా కాదు. చిన్న పిల్ల! కాస్త మెల్లిగా చెయ్యి!" అంది.

"అన్న మాట నిలబెట్టుకున్నది నువ్వు కాదు నేను. కావాలంటే పందెం కట్టిన నీ కూతుర్నే అడుగు." అంటూ కసిక్కున వసుంధ బొక్క లోకి దిగేశాడు తన మగతనాన్ని లోకనాధం.లోకనాధం కడ్డీని తన కూతురి బొక్కలోకి దిగేసిన స్పీడ్ చూస్తే దమయంతికే కళ్ళు బైర్లు కమ్మాయి.

"పందెమా! ఏమని?!"

"మీ ఇద్దర్నీ పక్క పక్కన పడుకోపెట్టి నేను లాగించగలిగితే నన్ను తను పెళ్ళి చేసుకుంటానని పందెం కట్టింది" అంటూ వసుంధరని ముద్దు పెట్టుకుంటూ కసకసా గుద్దుతున్నాడు లోకనాధం.

"గుద్దు మావయ్యా! బొక్క పగిలేలా గుద్దు. అమ్మని గుద్దినట్టు గుద్దు" అంటూ కలవరిస్తోన్న వసుంధర మాటలు విని కొయ్యబారిపోయింది దమయంతి.

"ఇంతకు ముందే మీ యిద్దరికీ సంబంధం ఉన్నదన్న మాట" అంది వాళ్ళిద్దరినీ పరిశీలనగా చూస్తూ "అవును నీకు తెలియకుండా ఇంత జరిపినందుకు ఏమీ అనుకోవద్దు అత్తయ్యా!"

"అనుకోవడానికి ఏముంది? కాకుంటే నాకు ఒక్కటే బెంగ పెళ్ళయ్యాక దాని మోజులో పడి నన్ను మరిచి పోతావేమో! అలా చేసే మాటైతే నేను బతకను" అంది దమయంతి. "చీ- చీ ఏమిటా మాటలు. మీ ఇద్దర్నీ ఒకేలా చూసుకుంటా! వసుంధర కూడా అందుకు ఒప్పుకుంటుంది" అన్నాడు లోకనాధం.

" అవునమ్మా అల్లుళ్ళతో తిరిగే అత్తగార్లు ఎంతమంది లేరూ, అలాగే ఇది కూడా . నీకే లోటూ రానీయం" అంది వసుంధర తల్లిని ముద్దుపెట్టుకుంటూ.

"నువ్వామాత్రం మాటంటే చాలు వసుంధరా" అంటూ ప్రెమగా వసుంధర చెంపల్ని నిమిరి ముద్దెట్టుకుంది దమయంతి. దమయంతిని మీదకు లాక్కున్నాడు లోకనాధం.

"ఈ క్షణం నుంచీ ఈయన నాకు మొగుడు , నీకు రంకు మొగుడు" అంటూ తల్లుఇని పెనవేసుకు పోయింది వసుంధర బొడ బొడా కార్చేసుకుంటూ.

"అప్పుడే అయిపోయిందా?" అంటూ పిచ్చి పిచ్చిగా వసుంధరని నలిపేశాడు లోకనాధం.

"ఎందుకో ఈ వేళ తొందరగా అయిపోయింది" అంది వసుంధర సిగ్గుపడుతూ.

"పక్కన మీ అమ్మ ఉంది కదూ! అందుకేనా" అంటూ లోకనాధం వసుంధర బొక్క లోంచి తన కడ్డీ ని బయటకు లాగి దమయంతి మీద పడ్డాడు.

"రా రాజా రా, నీ కోసమే చచ్చిపోతున్నా" అంటూ దమయంతి కాళ్ళు పైకెత్తుకుని చేత్తో లోకనాధం కడ్డీని పట్టుకుని తన బొక్కలో దోపుకోబోతూ ఉంటే వసుంధర చటుక్కున లేచి కుచ్చుని...

"ఆగాగు, నేను దోపుతా! నా దాంట్లో నువ్వు పెట్టావుగా, నీకు నేను పెడతా" అంటూ లోకనాధం గాడి కడ్డీని పట్టుకుని తల్లి బొక్కలోకి పెట్టి పట్టుకుని...

"తొయ్యి రాజా! ఈ దెబ్బతో నీ అత్త దిమ్మ పొగరు అణిగేలా తొయ్యి " అంది.

కసిక్కున దిగేసి, వసుంధరని ముందుకు లాక్కుని తన పెదాలు అందుకుని, ఆమె చళ్ళు పిసుకుతూ, దమయంతి బొక్కలో ఆమె దిమ్మ అదిరేల గుద్దడం మొదలెట్టాడు లోకనాధం.

ఇందుకే వేమన గారు ఇలా అన్నారు:

మైధునమున బుట్టు మానవులందరు

తిరుగుచుందు రందె తెరువులేక

ఎందు బుట్టువారి కందేగతి గదుర

విశ్వదాభిరామ వినురవేమా!

నిజం కూడా అంతే. పడిపోయిన చోటనే సొమ్ముకోసం గాలిస్తాం కాని దాని కోసం ఊరంతా వెదకం కదా!

-అయిపోయింది-

(Courtesy by : కసి , రచయిత: మిస్టర్ గిరీశం, పబ్లిషర్: మధు పబ్లికేషన్స్ ,హనుమాంపేట, విజయవాడ-3 , ముద్రణ: వరలక్ష్మి ప్రింటర్స్ ,సత్యనారాయణపురం,విజయవాడ-3,రచనాకాలం - 1974,వెల రూ.1-50 పైసలు)