జంట దేన్గుళ్ళు

మధ్యాహ్నం భోజనాల వేళకి కిందకి వచ్చారు రమేష్, రవి. భోజనాలు చేస్తుండగా రవళి, రాజీలు తమను చూసి, వాళ్ళలో వాళ్ళే నవ్వుకోవడం, మోచేతులతో పొడిచేసుకోవడం గమనించారు. భోజనాలు అయిన వెంటనే తమ తల్లులని తమ గదికి తీసుకుపోయి, ఏమిటి సంగతని అడిగారు. “మ్..మీరు నిద్రపోతుంటే లేపుదామని వచ్చారట. మీరు ఆల్ రెడీ లేపుకొని నిద్రపోవడం చూసేసారు. అదీ ఆ కులుకు..” అంది కవిత కొంటెగా నవ్వుతూ. ఆమె అలా అనగానే వాళ్ళిద్దరికీ అర్జెంట్ గా రవళీ, రాజీలను కలవాలనిపించింది.

అదే మాట వాళ్ళతో అంటూ, “అమ్మా..ఎలాగైనా మేం కలిసే ఏర్పాటు చేయమ్మా…వాళ్ల సంగతి చూస్తామూ..” అన్నాడు రమేష్ కవితతో. వాడు అలా అనగానే, ప్రమీల వాడిని పైనుండి కిందకి చూసి, “ఏంట్రా!
వాళ్ళ కోసం అంత ఆరాట పడిపోతున్నారూ!?” అంది అనుమానంగా. ఆమె మాటలకు రమేష్ కంగారు పడిపోతూ, “అదేం లేదు ఆంటీ..జస్ట్ కేజువల్ గా అడిగామంతే..” అంటూ, సిగ్గు పడిపోయాడు. “కేజువల్ గా అడిగారా!? వాళ్ళని అప్పజెప్పితే అంతే కేజువల్ గా వాళ్ళని ఎక్కేస్తారుగా..” అంది కవిత కొంటెగా. “అబ్బా! ఊరుకో అమ్మా..” అన్నాడు రమేష్ మరింత మెలికలు తిరిగిపోతూ. “అయినా, వాళ్ళని ఎక్కేయమని మీరే కదాచెప్పారూ!” అన్నాడు రవి. “మేమే ఎక్కమన్నాం. కానీ మీరు వాళ్ళని ఎక్కితే, మమ్మల్ని ఎవరు ఎక్కుతారూ?” అంది ప్రమీల. ఆమె మాటలకు రవీ, రమేష్ లు ఇద్దరూ నవ్వి, “అయితే మిమ్మల్ని ఎక్కడానికి ఎవరినైనా చూడమంటారా?” అన్నారు. కవిత కూడా నవ్వేస్తూ, “దానికి అక్కర్లేదులే…ఆల్ రెడీ ఒకడు ఎక్కమంటే ఎక్కడానికి రెడీగా ఉన్నాడు.” అంది. ఆమె మాటలకు రవి ఆశ్చర్యపోతూ, “ఎవరమ్మా!?” అన్నాడు. “ఎవరో ఒకరులే, నీకెందుకూ!?” అంది చిరుకోపంతో. వాడు ఆమె దగ్గరకి పోయి, భుజాల చుట్టూ చేయివేసి, “చెప్పమ్మా, నా దగ్గర కూడా దాయడం ఎందుకూ?” అన్నాడు లాలనగా. కవిత కూడా “అవును చెప్పవే…” అంది. ప్రమీల సిగ్గుపడుతూ, “మన పక్క షాప్ బ్రహ్మాజీ కొడుకు.” అంది. రవి గాడు ఆశ్చర్యంగా “శీను గాడా!” అన్నాడు. ప్రమీల కూడా ఆశ్చర్యంగా “వాడు నీకు తెలుసా!?” అని అడిగింది. “తెలుసు, అయినా మన్ను తిన్న కప్పలాగ సైలెంట్ గా ఉంటాడుగా..వాడికీ నీకూ ఎలా కుదిరిందీ!?” అన్నాడు. ప్రమీల ఏం చెప్పాలో తెలియక సిగ్గుతో తల వంచుకుంది. “అబ్బా…చెప్పమ్మా..ప్లీజ్..” అని బతిమాలాడు రవి. ప్రమీల ఒకసారి గట్టిగా ఊపిరిపీల్చుకొని థియేటర్ లో జరిగిన వ్యవహారం అంతా పూస గుచ్చినట్టు చెప్పింది. అంతా వినేసరికి పిల్లలు ఇద్దరూ వేడెక్కిపోయారు. వాళ్ళు వేడెక్కిపోవడం గమనించి, కవిత “ప్రమీలా! రావే..నీతో పనిఉంది..” అని వెళ్తుంటే, ప్రమీల “ఎక్కడికే?” అంది. “ఆఁ..నీ శృంగార కలాపం వినీ ఇద్దరూ వేడెక్కిపోయారు. ఇక్కడే ఉంటే వరసలు కూడా మరచిపోయే ప్రమాదం ఉంది. అందుకే…పద..” అంది. “ఇది దారుణం ఆంటీ. పిల్లలు వేడెక్కిపోతే చల్లార్చే మార్గం చూపించాలి గానీ, ఇలా వెళ్ళిపోతే ఎలా?” అన్నాడు రవి. “మ్..ఇది చల్లార్చే టైం కాదులే..పట్టపగలు, ఎవరైనా వస్తారు.” అంది కవిత. “పోనీ ఇక్కడ కాకపోతే, బైటకి ఎక్కడికైనా వెళదాం..” అన్నాడు రవి ఆమె నడుము చుట్టూ చేతులు వేసి దగ్గరకి లాక్కుంటూ. ఆమె కంగారుగా “ష్..పక్కన మీ అమ్మ ఉందిరా…కాస్త చూసుకో..” అంది. వాడు వినకుండా ఆమెని ఇంకా దగ్గరకి లాక్కొని, “నేనెందుకూ చూడడం, కావాలంటే నువ్వే చూడు.” అన్నాడు. ఆమె చూసేసరికి అప్పటికే రమేష్ ప్రమీలను నలిపేస్తున్నాడు. అది చూసి, “బాబోయ్! మీరిద్దరూ బాగా ముదిరిపోయారురా…” అని, రమేష్ తో “ఒరేయ్! దాన్నివదులూ..” అంది. “మరయితే బయటకి పోదాం, పదండి.” అన్నాడు రమేష్ ప్రమీలను వదలకుండా. ప్రమీల నిస్సహాయంగా చూస్తూ, “వీళ్ళు వదలరే…ఏదైనా ప్లేన్ చెయ్..” అంది. కవిత నిట్టూర్చి, “ఒరేయ్! కింద ఆడాళ్ళు మాకోసం చూస్తూ ఉంటారు.సాయంత్రం ఏదో భజన ఉందట. ఏర్పాట్లు చేయాలి. అంతవరకూ ఓపిక పట్టండి. మమ్మల్నో, మాకు కుదరక పోతే వాళ్ళనో వాయించుకుందురుగానీ..” అంది కవిత. ఆమె అలా అనగానే వాళ్ళు అయిష్టంగానే వదిలారు. “హమ్మయ్య..” అనుకొని, గబగబా కిందకి వెళ్ళిపోయారు ఆడాళ్ళు. ఇక రవీ, రమేష్ రాబోయే సాయంత్రం కోసం వెయిట్ చేస్తూ రూంలోనే ఉండిపోయారు.

సాయంత్రం అవుతుంటే, ఇక ఆ రోజుకి కుదిరే యవ్వారం కాదని వాళ్ళకి అర్ధమైపోయింది. కారణం, ఊళ్ళోని అమ్మలక్కలు ఒక్కొక్కరే అక్కడకి చేరుతున్నారు. సాయంత్రం చీకటయ్యే వేళకి కింద అంతా జనాలతో నిండిపోయారు. ఈ తతంగం చూసి, రవి రమేష్ తో, “ఇక లాభం లేదురా, నేను ఆగలేను. కిందకి పోయి, ఏదో రకంగామీ అమ్మని గోకి పైకి తెచ్చేయాల్సిందే..” అన్నాడు. దానికి రవి “నేనూ అంతే, మీ అమ్మకి వాయించకపోతే అయ్యేట్టులేదు. పద వెళదాం..” అన్నాడు. ఇద్దరూ కలసి కిందకి దిగి, ఆ జనాలలో తమ ప్రియురాళ్ళ కోసం వెదుకుతూ, అక్కడే కనిపించిన రమేష్ అత్తని అడిగారు. “పెరట్లో ఉన్నట్టున్నారు, చూడరా..” అని చెప్పి హడావుడిగా వెళ్ళిపోయింది ఆమె. ఇద్దరూ పెరట్లోకి వెళ్ళి చూసేసరికి, అక్కడ ప్రమీల, కవితలు బాసింపట్టు వేసుకొని కూర్చొని, పనివాళ్ళతో బిజీగా కనిపించారు. దగ్గరకి వస్తున్న వీళ్ళని చూడగానే, ప్రమీల కవితకి కళ్ళతో సైగ చేసింది. కవిత వాళ్ళని చూసి, “అమ్మో…వీళ్ళు ఇప్పుడు గోకకుండా వదలరు.” అంది ప్రమీలతో గుసగుసలాడుతూ. “ఇప్పుడెలానే!” అంది ప్రమీల కంగారుగా. అంతలోనే వాళ్ళు దగ్గరకి వచ్చేసి, వాళ్ళ ఇద్దరి మధ్యలో కూర్చున్నారు. గుడ్డిలో మెల్లలా అక్కడ కాస్త మసక చీకటిగా ఉంది. ఆడాళ్ళిద్దరికీ వీళ్ళు ఏం చేస్తారా అన్న టెన్షన్ మొదలయ్యింది. పనివాళ్ళు వీళ్ళని చూసి, “మీరెందుకు బాబూ ఇక్కడ…హాయిగా భజన దగ్గర కూర్చోండీ..” అన్నారు. “అబ్బే, మా అమ్మా వాళ్ళూ కష్టపడుతుంటే మేము అక్కడ ఎలా ఉంటాం! మీ పని మీరు చూసుకోండి. మా పని మేము చూసుకుంటాం.” అన్నాడు రమేష్. దాంతో వాళ్ళూ తమ పనిలో తాము మునిగిపోయారు.

రమేష్ నెమ్మదిగా ప్రమీల వైపు జరిగి, ఆమె వెనకనుండి, తన చేతిని ఆమె నడుము మీదకి పాకించి చిన్నగా నొక్కాడు. ఆమె ఒక్కసారిగా విదిలించుకొని, “స్..వదలరా..” అంది గుసగుసలాడుతూ. “ఒక్కసారి పక్కకి వస్తే వదిలేస్తాను..” అన్నాడు ఆ చేతిని పైకి పాకించి ఆమె స్థనం మీదకి తెచ్చి చిన్నగా పిసుకుతూ. ఆమె “ఇస్..” అంటూ, గబుక్కున వాడి చేతిని తన పైటతో కప్పేసింది.

అవతల వైపు రవి అయితే ఏకంగా తన చేతిని కవిత పిర్రల కిందకి తోసి నలపసాగాడు. ఆమెకి వాడిని ఎలా ఆపాలో అర్ధంగాక అలాగే ఉండిపోయింది. ఆమె ఏమీ మాట్లాడక పోవడంతో వాడు ఆమెని అలాగే దగ్గరకి లాగబోయాడు. “స్..ఎవరైనా చూస్తారు..” అంది ఆమె గుసగుసలాడుతూ. అతను అటూఇటూ చూసి, ఆమె పిర్రల కింద చేతిని తీసి, ఆమె ఒళ్ళో పెట్టాడు. ఆమె ఉలిక్కిపడి, దానిపై చీర కప్పేసింది. వాడు దొరికిందే చాన్స్ అని, ఆమె తొడల మధ్యలోకి చేతిని దూర్చి పువ్వుని నలపసాగాడు. వాడు అలా నలపడం మొదలుపెట్టగానే, ఆమెకి జిల మొదలయ్యి, “స్..” అంటూ, “అబ్బా..వేడెక్కిపోతుంది ఆపరా..” అంది వాడికి మాత్రమే వినబడేట్టు. “అయితే మేడ పైకిరా…వదిలేస్తాను..” అంటూ, చీర పైనుండే, ఆమె పువ్వులోకి ఒక వేలిని దూర్చడానికి ప్రయత్నించాడు. వాడు అలా చేస్తుంటే, ఆమెకి దూలతో చెమటలు పట్టసాగాయి.

ఇటువైపు రమేష్ ప్రమీల ముచ్చికలను జాకెట్ పైనుండే నలిపేస్తుంటే, ఈమెకీ దూలెక్కిపోవడంతో ఆమె ఒళ్ళు సన్నగా వణకసాగింది. ఇక తట్టుకోలేక, “స్..పదరా బాబూ….పైకెళదాం..” అంటూ పైకి లేస్తుండగా, అదే సమయంలో కవిత కూడా పైకి లేచింది. వాళ్ళు లేవడం పనివాళ్ళు చూడడంతో, “కాస్త మా గదికి వెళ్ళొస్తాం..” అని చెప్పి, బయలుదేరింది కవిత. మిగిలిన వాళ్ళు ఆమె వెనకే వెళ్ళారు. తీరా మెట్ల దగ్గరకి వెళ్ళేసరికి, పైకి వెళ్ళడానికి వీల్లేకుండా, మొత్తం జనాలు. మనసులోనే “ఉష్..” అని నిట్టూరుస్తూ, మళ్ళీ పెరట్లోకి వచ్చారు. కవిత పిల్లలతో, “చూసారు కదా…వెళ్ళండిరా, తరవాత చూసుకుందాం..” అంది. రమేష్ అక్కడికి కాస్త దూరంలో ఉన్న గడ్డిమేటుని చూపించి, “అక్కడయితే ఎవరూ చూడరు.” అన్నాడు. వాడు చూపించిన వైపు చూసి, “అమ్మో, అక్కడ చీకటిగా ఉంది.నాకు భయం..” అంది ప్రమీల. “మేముండగా భయం దేనికి ఆంటీ..రండీ..” అన్నాడు రమేష్. ప్రమీల కవితవైపు నిస్సహాయంగా చూసింది. కవిత చిన్నగా నిట్టూర్చి, “ఒక్కసారి అలుసిచ్చాకా తప్పుతుందా! పద..” అంటూ, గడ్డివాము వెనక్కి నడిచింది.

అందరూ గడ్డివాము చాటుకు వెళ్ళారు. అక్కడ మొత్తం చీకటిగా ఉంది. ప్రమీల భయంగా “రమేష్..” అంది. రమేష్ గబుక్కున ఆమె చేయి పట్టుకొని, “ఇక్కడే ఉన్నా ఆంటీ..” అంటూ ఆమెని పట్టుకొని, గడ్డివాముకి అదిమిపెట్టాడు. వాడు అలా అదిమిపెట్టగానే, ఆ గడ్డివాము ఊగింది. ప్రమీల గబుక్కున పక్కకి వచ్చేసి, “అమ్మో, ఈ మాత్రం దానికే ఇలా ఊగిందంటే, అసలు పని చేస్తే పడిపోతుందీ, అందరికీ తెలిసిపోతుంది.” అంది. దానికి కవిత “అవునే, పోనీ కింద పడుకుందాం అంటే, ఏ పురుగూ పుట్రో ఉంటే ప్రమాదం..” అంది. ఆమె అలా అంటూ ఉండగానే పిల్లలు వాళ్ళని పట్టుకొని నలిపేయసాగారు. వాళ్ళు ఆ నలుపుడుకి “మ్..స్..” అని మూలుగుతూనే ఆలోచిస్తున్నారు. అంతలో ప్రమీలకు ఒక ఆలోచన వచ్చింది. “ఏయ్..కవితా, ఇక ఒంగోవడం తప్ప వేరే దారిలేదే..” అంది. “ఒంగోడానికైనా పట్టు ఉండాలి కదా..” అంది కవిత. అది విన్న రవి, “నాదో ఐడియా..” అన్నాడు. “ఏంటీ!?” అన్నారు ఆడవాళ్ళు ఇద్దరూ. “ఇద్దరూ ఎదురెదురుగా నిలబడి, ఒకరి భుజాలపై మరొకరు చేతులు వేసుకోండి.” అన్నాడు. వాళ్ళు అలాగే చేసారు. “మ్..ఇప్పుడు అలాగే ఒంగోండి.” అన్నాడు రవి. వాళ్ళు అలాగే పట్టుకొని, కాస్తకాస్త దూరం జరుగుతూ వంగున్నారు. వాళ్ళు అలా ఒంగోగానే రమేష్ ప్రమీల వెనక్కూ, రవి కవిత వెనక్కూ చేరారు. వాళ్ళు తమ వెనక్కి చేరగానే, కవిత ప్రమీలతో, “మ్…మొత్తానికి మనల్ని దెంగకుండా మాత్రం వదలడం లేదే..” అంటూ ఉండగా, పిల్లలు ఇద్దరి చీరలనూ పైకి లేపి పేంటీలని కిందకి లాగేసారు. తరవాత వాళ్ళ పిర్రలను చిన్నగా సవరదీసారు. ఎప్పుడూ చూడని ఆ అనుభవానికి ఆడవాళ్ళు ఇద్దరూ ఎగ్జైట్ అయిపొతున్నారు. ఆ ఎగ్జైట్ మెంట్ తో సన్నగా వణికిపోతున్నారు. అంతలో పిల్లలిద్దరూ తమ కింది వస్త్రాలను తీసేసినట్టున్నారు, వాళ్ళ అంగాలు పిర్రల మధ్య వెచ్చగా గుచ్చుకున్నాయి. ఆ గుచ్చుడుకి ఆడవాళ్ళిద్దరూ ఒకేసారి, “మ్..” అన్నారు పరవశంగా. “ఆంటీ..పెట్టేస్తున్నాం..” అంటూ, వాళ్ళు, చేతులతో ఆడవాళ్ళ పువ్వులను ఒకసారి తడిమి, ఆ తడుముడుకు వాళ్ళు కాళ్ళు కాస్త ఎడం చేయగానే, తమ అంగాలను వాళ్ళ పువ్వుల్లోకి ఒక్కసారిగా తోసారు. ఆ పొజిషన్ వల్లో, లేక వాళ్ళ ఆవేశం వల్లో..వాళ్ళు అలా తోయగానే, గొంతులోకి దిగబడినట్టు అయ్యి, కెవ్వున కేకవేయబోయారు. అంతలోనే తమాయించుకొని, ఇక కేకలు రాకుండా ఆడవాళ్ళిద్దరూ, ఒకరి పెదాలను ఒకరు అందుకొని, చప్పరించసాగారు. అనుకోకుండా దొరికిన కొత్త భంగిమ పిల్లలను పిచ్చెక్కించేస్తుంది. మంచి వాటంగా అమరడంతో, “అబ్బా…ఏం ఉంది ఆంటీ ఈ పొజిషన్…” అంటూ మళ్ళీ గుభేల్మని పొడిచారు. ఆ పోటుకి ఆడవాళ్ళు ఒకరి పెదాలను మరొకరు కసిగా నమిలేసుకున్నారు. పిల్లలు “స్..స్…” అంటూ, ఆడవాళ్ళ నడుములు పట్టుకొని, కమ్మగా ముందుకీ వెనక్కీ ఊగుతూ, స్వర్గంలో తేలిపోసాగారు. ఆడవాళ్ళు వెనక పోటుకి బోనస్ గా కసిగా పెదాలు చీక్కుంటూ, నాలుకలను పెనవేసుకొని కైపెక్కిపోతూ, వగరుస్తున్నారు. వాళ్ళు అలా వగరుతుంటే, పిల్లలకు మరింత హుషారు వచ్చి, “అబ్బా..ఏం పిర్రలే నీవి…ఎంత దెంగినా తనివి తీరడం లేదు…ఈ రోజు మీకు వాచిపోవాలంతే..” అంటూ గుభిగుభీ మని కుమ్ముతుంటే, ముద్దులతో ఊపిరి అందక ఒక్కక్షణం గేప్ తీసుకొని, “మ్..కుమ్మండ్రా…అలాగే కుమ్మండి…గొంతులోకి దించేయండి..” అంటూ ఉండగా, వాళ్ళు స్పీడ్ అందుకోవడంతో, మళ్ళీ వచ్చే కేకలను ఆపడానికి ముద్దుల్లొ మునిగిపోయారు ఆడవాళ్ళు. పిల్లలు కసికసిగా కుమ్ముతూ, మధ్యలో వాళ్ళ పిర్రలను పిసికేస్తూ, అంతలోనే ఒంగొని వాళ్ళ సళ్ళను పిప్పిచేస్తూ, కసెక్కిపోతూ…చివరికి “ఇష్..” అని నిట్టూరుస్తూ, తమ ద్రవాలని వెచ్చగా వాళ్ళ పువ్వుల్లోకి నింపేసారు. తమ పువ్వులు నిండిన తృప్తిలో ఆడవాళ్ళూ తమకంగా కొద్దిసేపు పెదవులను చప్పరించుకొని, పైకి లేచి, చీరలను సర్దుకొని, “వెదవల్లారా..అయ్యిందిగా..ఇక వెళ్ళండి..” అన్నారు ముచ్చటగా నవ్వుతూ. వాళ్ళు ఎవరి ఆంటీలను వాళ్ళు కౌగిలించుకొని, “తొందరగా వచ్చేయండి…” అని, ఒకసారి వాళ్ళ పెదవులు కొరికి వదిలిపెట్టారు. తరవాత వాళ్ళని జాగ్రత్తగా పెరటి దగ్గర వదిలి, మెట్ల దగ్గర ఉన్న వాళ్ళని అదిలించుకుంటూ, పైకి చేరారు.