“మనం చిన్నప్పుడు కథల్లో ఎవరో రాకుమారుడు అప్సరసను ప్రేమించి ఎన్నో కష్టాలుపడి పెళ్ళి చేసుకున్నట్టు చదివాం.గుర్తుందా?” అడిగాడు. “అవన్నీ యిప్పుడు ఎందుకురా కొంపదీసి నువ్వేమన్నా అప్సరసని ప్రేమించావా?” అని అడిగాడు అనీల్. కరెక్టుగా ఉహించావు. అలాంటిదే నా గతం. నేను మణిదీపిక అనే అప్సరసని ప్రేమించాను. అన్నాడు వినీల్. “నేన్నమ్మను” అన్నాడు వెంటనే సునీల్. “అవున్రా. వీడేదో దెయ్యం గురించి చెప్పాడు. కొంత పరవాలేదు.కాని ఈ రోజుల్లో దేవకన్యలు అప్సరసలు అంటే నమ్మమంటావా? అన్నాడు అనీల్. “నమ్మాలి. మోహినీ దయ్యం ఉందంటే నమ్మినప్పుడు అప్సరసలు ఉన్నారంటే ఎందుకు నమ్మరు? స్వయంగా నా అనుభవం ఇది”అన్నాడు. ఒకే చెప్పు ఏం జరిగింది? అన్నాడు అనీల్. అలా అడిగావ్ బాగుంది. అవి నేను కాలేజిలో డిగ్రీ చదువుతున్న రోజులు.ప్రతీరోజు మా గ్రామం నుండి పదిహేను కిలోమిటర్ల దూరంలో టౌనుకెళ్ళి కాలేజిలో చదువుకునే వాణ్ణి. చేతిలో బైక్ ఉంది. హాపీ లైఫ్. మావూరినుంచి టౌనుకెళ్ళే దారిలో కుడిపక్కగా దూరంగా ఒక కొండగుట్ట ఉంది.ఆ గుట్టమీద ఒక మడుగు వుంది.
చుట్టూ పచ్చని చెట్లూ. చాలా అందమైన ప్రదేశం. ఆ మడుగులోకి నీరు ఎలా వస్తుందో కాని మండువేసవిలో కూడా నీరు ఉంటుంది. తామరపూలతో కనువిందు చేస్తుంది. ప్రతీ పున్నమికీ కొందరు అప్సరసలు వచ్చి అక్కడ విహరించిపోతారని చెప్పుకునేవారు.మిగతా రోజుల్లో ఆ గుట్ట పరిసరాలకు వెళ్తారుగానీ పున్నమి రోజు మాత్రం అటు తొంగిచూడరు.అప్సరసల కంటపడితే శపిస్తారని భయం. నాకు ఎలాగయినా అప్సరసల్ని చూడాలని చాలారోజులుగా ఆశ. ఇంట్లో తెలిస్తే ఊరుకోరని తెలుసు.అసలు అప్సరసలు ఉన్నారా? నిజంగా ఆ మడుగు వద్దకు వస్తున్నారా ఇందులో నిజమెంతో తెలుసుకోవాలని పట్టుదలు కలిగింది. ఒక పున్నమికి దైర్యంచేసి చీకటి పడకముందే ఆ కొండగుట్టకు చేరుకున్నాడు. బైక్ పొదల్లో దాచి గుట్టపైకి వెళ్ళాను. అప్పుడు ఏం జరిగిందంటే- రాత్రి సుమారు తొమ్మిది గంటల వేళ వినీల్ ఒక బండరాతిమీద కూచుని మడుగు పరిసరాలను గమనిస్తున్నాడు. ఆకాశం నిర్మలంగా ఉంది. చంద్రుడు పైకి రావడంతో పుచ్చపువ్వులా కనిపిస్తోంది వెన్నెల.విచ్చిన పూలతో కళకళలాడుతోంది తామర మడుగు.ప్రశాంతమైన వాతావరణం. ఎంత అందంగా ఉన్నా రాత్రివేళ ఇలాంటి ఒంటరి ప్రదేశల్లో కొంచెం భయం సహజం. అయినప్పటికీ అప్సరసల్ని చూడాలన్న పట్టుదలతో తన ధైర్యాన్ని కూడగట్టుకుని నిరీక్షీస్తున్నాడు వినీల్. సుమారు రాత్రి పదిగంటలు కావస్తుండగా అతడి నిరీక్షన ఫలించింది. ఆకాశం నుండి గాజుబొమ్మల్లాంటి అస్పష్టమైన రూపాలతో కొందరు అప్సరసలు వనువీధి నుంచి వరసతీరి నేలకు దిగి రావడం అతను చూసాడు. గాజుబొమ్మల్లా మెరిసిపోతున్న అమర కాంతలు. రెపరెపలాడుతున్న వలువలు. వారి కరకంకణ ద్వనులు పదమంజీరాల సవ్వడి అతని నరాలను జివ్వుమనిపించింది. కలహంసల్లా ఆ కాంతలు నవ్వుతూ తుళ్ళుతూ వారంతా కాస్సేపు ఆ తీరంలో విహరించారు. వారందరిలోను కాస్త పొడవు తక్కువగా ఉండి అద్బుత సౌందర్యంతో మెరిసిపోతున్న అప్సరాంగన వినీల్ కి ఎంతో నచ్చింది.
ఆమె అందం మతిపోగొట్టింది. కళ్ళప్పగించి చూస్తున్నాడు.వారు మొత్తం ఏడుగురు భామలు. వారంతా తమ వలువలు విప్పి వరుసగా బండలమీద వేస్తూ క్రమంగా నగ్నంగా తయారయ్యారు. వారి పలకరింపులను బట్టి తను వలచిన అతివపేరు మణిదీపికగా గుర్తించాడు వినీల్. వారంతా నగ్నంగా మడుగులోకి దిగారు. వెన్నెట్లో జలకాలాడసాగారు. ఒకరిమీద ఒకరు నీరు చల్లుకుంటూ నీటిలో చేపల్లా ఈతలు కొడుతూ కిలాకిలా నవ్వులు సరసాలతో చాలాసేపు జలక్రీడ వినోదంలో మునిగిపోయారు. వినీల్ కి ఏం చేయాలో తోచలేదు. కాని తను వలచిన కాంత కోసం ఏం చేయడానికైనా సిద్దపడ్డాడు. దైర్యం చేసాడు.చాటుగా వెళ్ళి మణిదీపిక దుస్తులు వేసిన బండచాటున ఒదిగి ఆమె దుస్తుల్ని పట్టుకుని కూచున్నాడు. చాలా సేపటి తర్వాత అప్సరసలంతా స్నానాలు ముగించారు. ఒక్కొక్కరే తీరం ఎక్కి తమ దుస్తులు అందుకుని ధరించి వినువీదికి వెళ్ళిపోసాగారు.అందరికన్నా చివరగా వచ్చింది మణిదీపిక. ఆమె తన దుస్తులు అందుకునేసరికి దుస్తులతోపాటు తెలివితప్పినట్టు నటిస్తూ పక్కకు వాలిపోయాడు వినీల్. మణిదీపిక అతడ్ని చూసి ఆశ్చర్యపోయింది. అతను మానవుడయినా చాలా అందంగా ఉన్నాడని గ్రహించింది. తమ అందం చూసి మూర్చపోయాడనుకుంది. తన సాటి అప్సరసకాంతలంతా గగనానికి లేచి దేవలోకం వైపు వెళ్ళిపోతున్నారు.కాని వినీల్ని అలా వదలలేకపోయింది మణిదీపిక. గబగబా దుస్తులు ధరించింది. తామరాకుతో నీళ్ళు తెచ్చి అతడి ముఖానా చిలకరించింది. అతడి తలను తన తొడమీద ఉంచి తామారాకుతో విసిరింది. మెత్తని ఆమె తొడమీద అతని తల ఉంచగానే అతడి నరాలు జివ్వుమని లవడా ఎగనిక్కనారంబించింది. ఆహాఁ ఈ సుందరిని దెంగని జన్మ వృధా అనిపించింది. అప్పుడే తెలివి వచ్చినట్టు కళ్ళు తెరిచాడు. కంగారుగా లేచి కూచున్నాడు. “నేను ఎక్కడున్నాను?” అనడిగాడు. “సుందరా.నేను అప్సరసను.నా పేరు మణిదీపిక.నువ్వెందుకు స్పృహ తప్పావు? ఇక్కడికి నరులు రాకూడదని తెలీదా?” అనడిగిందామె. “నాకు తెలీదు.నేనీ ప్రాంతానికి కొత్తవాడ్ని.ఇటుగా పోతూ రాత్రికి ఇక్కడ ఆగిపోయాను. ఆకాశంనుంచి దిగిన మీ అందం చూసి ఆశ్చర్యపోయాను.ముఖ్యంగా నీ అందానికి మూర్చపోయాను. “అలాగా.నాకు వేళయింది. అంతా వెళ్ళిపోయారు.నేనూ వెళ్ళాలి.”అంటూ లేచిందామె. “నువ్వు వెళ్ళిపోతే నేను బ్రతకలేను.నన్ను శపించి బండరాయిగా మార్చేయ్యి. నీమీద ప్రేమలో పడి పిచ్చివాణ్ణయిపోతాను.” అంటూ ఆమెను కౌగిలించుకున్నాడు. పోతపోసిన బంగారు బొమ్మలా ఉందామె. ఆమె బిగిరొమ్ములు అతడి చాతిని అదిమేస్తున్నాయి. ఆమె కరిగిపోయింది.అతడి పెదవుల్ని గాఢంగా ముద్దాడింది.
“నా కోరిక తీర్చవా కాంచనా” అంటూ రొమ్ముల్ని పిసికాడు.”ఇప్పుడు కాదు. మళ్ళీ వస్తాను.”అంది. అప్పటికి నేనేమైపోతానో తెలీదు. మదనతాపంతో చచ్చిపోతున్నాను.కాపాడవా ప్రియా అంటూ పిర్రలు అదిమాడు. అప్పటికే వినీల్ని ఇష్టపడ్డం వలన ఆమెలో కూడా కామకోరికలు చెలరేగాయి.
అతడి కోరిక కాదనలేకపోయింది మణిదీపిక. చేతిని గాలిలో ఆడించగానే అక్కడొక అందమైన గుడారం అందులో డబుల్ కాట్ బెడ్ కాంతులు వెదజల్లే దీపం ఏర్పడ్డాయి. “నీ మగతనం పొందుకోసం నేనూ ఆత్రపడుతున్నాను. రా మనోహరా. ఈ రేయంతా సుఖాలు పంచుకుందాం” అంది మణిదీపిక. ఇద్దరూ గుడారంలో ప్రవేశించారు. తలుపు తానుగా మూసుకుపోయింది. అంతే ఇద్దరూ కౌగిట ఒదిగిపోయారు. ముద్దులతో అభిషేకించుకున్నారు. కోరికలు కట్టలుతెంచుకున్నాయి. క్షణాల్లో ఇద్దరూ నగ్నంగా తయారయ్యారు. ఆమె నగ్న సౌందర్యం అతడ్ని వివశుణ్ణి చేసింది. ఆత్రంగా ఆమెను గుండెలకు హత్తుకున్నాడు. గోపురకలశాల్లా ఉన్న ఆమె రొమ్ముల్ని బలంగా పిసికి ముద్దులాడుతుంటే సుఖంతో పరవశించింది మణిదీపిక. మరులు ముప్పిరిగొనగా మోహంతో బెడ్ మీద వాలిపోయారు. కిందామీదా దొర్లారు. ఆమె అంగాంగం ముద్దులతో నింపాడు. మాటలు కరువయ్యాయి ఇద్దరికీ. సుఖానికి ఎగబడిపోయారు. గునపంలా ఎగనిక్కిపోతున్న అతడి మదనదండాన్ని మురిపెంగా చూసిందామె. అరటిబోదెల్లాంటి ఆమె తొడలు అతడిలో కోరికను మరంత పెంచాయి. అద్బుతంగా మలిచిన బంగారు స్తంభాల్లా వున్నాయి ఆమె తొడలు. ఆమె తొడలు విడదీసాడు. కటి స్థానాన్ని అరచేత్తో నిమిరాడు. ఆగలేక అతడ్ని మీదకు లాక్కుంది. నిలువునా ఆమె మీద వాలిపోయాడు. ఆమె అతడి అంగాన్ని గుప్పిట పట్టి తన పూకు పెదాలకు ఆనించుకుంది. ఒక్క తోపు తోసాడతను. అంతే- నిలువునా బలంగా దిగబడిపోయాడు. బిర్రుగా దూసుకెళ్ళి ఆమె దిమ్మెను తాకాడు. సుఖంతో పులకించి పోయారిద్దరూ. మరింతగా ఆమెలోకి అదిమేసుకుంటూ ఆమె బిగిరొమ్ముల్ని పిసికి పిసికి ముద్దాడాడు. ఆమె అతడ్ని మరింతగా తనలోకి అదిమేసుకుంది. సుఖం….సుఖం…. అంతులేని సుఖం. అమర సుఖం. అతడి పెదవుల్ని బలంగా ముద్దాడింది.
“ప్రియా! ఈ సుఖం మనకి శాశ్వతంగా కావాలి” అంది మణిదీపిక. “నా ఆశకూడా అదే.కాని నేను నరుడ్ని. నువ్వు దివ్యకాంతవు. అది సాధ్యం అవుతుందా?” అన్నాడు ఆశగా. “మన ప్రేమ శాశ్వతం కావాలి” అంది. అంతే- ఇక దంపుడు ఆరంబించాడు. ఎగబడి గుద్దుకోసాగాడు. ఆమె పరవశంతో మరింతగా తొడలని విడదీసుకుంది. పూకు నిండుగా బలంగా లవాడా ఆడుతుంటే అమరసుఖంతో తేలిపోసాగింది. వీరదెంగుడు….. పూకు పచ్చడయ్యే దెంగుడు. సుఖంలో యిద్దరూ ఉక్కిరిబిక్కిరికాసాగారు. మదన కదన రంగంలో విజయసుఖం కోసం భీకరంగా మెత్తటి యుద్దం చేస్తున్నారు. వారి దెంగుడు శబ్దాలు మూలుగులతో తటాకతీరం పులకించింది. అలా ఎంతసేపు గడిచిందో తెలీదు. చివరకు ఇద్దరూ ఒకేసారి అంత్యదశకు చేరుకున్నారు. అతడి వీర్యం లావాలా ఆమె లోతుల్లోకి దూకింది. ఆనంద పరవశంతో ఒకరినొకరు అదిమేసుకుంటూ సోలిపోయారు. అలా రాత్రంతా ఎన్నిసార్లు రతిక్రీడల్లో ఆనందించారో వారికే తెలియదు. చివరకు కోడికూసే ముందుగా ఆమె అతడ్ని వదిలి తమ లోకానికి వెళ్ళిపోయింది. అది మొదలు ప్రతీ మూడు రోజులకు ఒకసారి మణిదీపిక వినీల్ కోసం తటాకం వద్దకొచ్చేది. రాత్రంతా సురతభోగాల్లో అతడ్ని సుఖపెట్టి తనూ సుఖపడి వెళ్ళిపోయేది. అలా కొంతకాలం హేపీగా జరిగిపోయింది. అంతవరకు చెప్పి ఆపేశాడు వినీల్. అనీల్, సునీల్ ఇద్దరూ అతడు చెప్పిన గాధను ఆసక్తిగా వింటున్నారు. ఉన్నట్టుండి అతను చెప్పడం ఆపేసరికి కంగారుగా చూసారు.
“తర్వాత ఏమైంది?” ఆత్రంగా అడిగాడు అనీల్. “ఓరోజు నేను వెళ్ళేసరికి మణిదీపిక రాలేదు. ఆమెకు బదులుగా తటాకతీరంలో ఆమెలాగే ఉన్న పాలరాతిబొమ్మ కనిపించింది.నాకేమి అర్థం కాలేదు. మణిదీపిక ఎందుకు శిలగా మారిపోయిందో తెలీక కన్నీరు మున్నీరుగా ఏడ్చాను.అప్పుడు మిగిలిన అప్సరసలు నావద్దకొచ్చి ఓదార్చారు. దేవలోకంలో మా ప్రేమ గురించి తెలిసిపోయిందట. ఆమె తండ్రి ఆగ్రహించి తటాకతీరంలో శిలవై పడుండమని శపించాట్ట. అలా శాపవశాన నా మణిదీపిక శిలగా మారిపోయింది. జరిగింది చెప్పి అప్సరసలు వెళ్ళిపోయారు. నేను మణిదీపిక కోసం ఎంతో ఏడ్చాను. చేసేది ఏముంది? ఆ శిల తీరంలో ఉంటే మంచిది కాదని తటాక జలాల్లో ఉంచి తిరిగి వచ్చేసాను. ఇది జరిగి పదేళ్ళు కావస్తోంది. ఆమెను మర్చిపోలేక నేను ఈ జన్మలో పెళ్ళి చేసుకోకూడదనుకున్నాను. అంటూ తన అనుభవాన్ని ముగించాడు వినీల్.
చుట్టూ పచ్చని చెట్లూ. చాలా అందమైన ప్రదేశం. ఆ మడుగులోకి నీరు ఎలా వస్తుందో కాని మండువేసవిలో కూడా నీరు ఉంటుంది. తామరపూలతో కనువిందు చేస్తుంది. ప్రతీ పున్నమికీ కొందరు అప్సరసలు వచ్చి అక్కడ విహరించిపోతారని చెప్పుకునేవారు.మిగతా రోజుల్లో ఆ గుట్ట పరిసరాలకు వెళ్తారుగానీ పున్నమి రోజు మాత్రం అటు తొంగిచూడరు.అప్సరసల కంటపడితే శపిస్తారని భయం. నాకు ఎలాగయినా అప్సరసల్ని చూడాలని చాలారోజులుగా ఆశ. ఇంట్లో తెలిస్తే ఊరుకోరని తెలుసు.అసలు అప్సరసలు ఉన్నారా? నిజంగా ఆ మడుగు వద్దకు వస్తున్నారా ఇందులో నిజమెంతో తెలుసుకోవాలని పట్టుదలు కలిగింది. ఒక పున్నమికి దైర్యంచేసి చీకటి పడకముందే ఆ కొండగుట్టకు చేరుకున్నాడు. బైక్ పొదల్లో దాచి గుట్టపైకి వెళ్ళాను. అప్పుడు ఏం జరిగిందంటే- రాత్రి సుమారు తొమ్మిది గంటల వేళ వినీల్ ఒక బండరాతిమీద కూచుని మడుగు పరిసరాలను గమనిస్తున్నాడు. ఆకాశం నిర్మలంగా ఉంది. చంద్రుడు పైకి రావడంతో పుచ్చపువ్వులా కనిపిస్తోంది వెన్నెల.విచ్చిన పూలతో కళకళలాడుతోంది తామర మడుగు.ప్రశాంతమైన వాతావరణం. ఎంత అందంగా ఉన్నా రాత్రివేళ ఇలాంటి ఒంటరి ప్రదేశల్లో కొంచెం భయం సహజం. అయినప్పటికీ అప్సరసల్ని చూడాలన్న పట్టుదలతో తన ధైర్యాన్ని కూడగట్టుకుని నిరీక్షీస్తున్నాడు వినీల్. సుమారు రాత్రి పదిగంటలు కావస్తుండగా అతడి నిరీక్షన ఫలించింది. ఆకాశం నుండి గాజుబొమ్మల్లాంటి అస్పష్టమైన రూపాలతో కొందరు అప్సరసలు వనువీధి నుంచి వరసతీరి నేలకు దిగి రావడం అతను చూసాడు. గాజుబొమ్మల్లా మెరిసిపోతున్న అమర కాంతలు. రెపరెపలాడుతున్న వలువలు. వారి కరకంకణ ద్వనులు పదమంజీరాల సవ్వడి అతని నరాలను జివ్వుమనిపించింది. కలహంసల్లా ఆ కాంతలు నవ్వుతూ తుళ్ళుతూ వారంతా కాస్సేపు ఆ తీరంలో విహరించారు. వారందరిలోను కాస్త పొడవు తక్కువగా ఉండి అద్బుత సౌందర్యంతో మెరిసిపోతున్న అప్సరాంగన వినీల్ కి ఎంతో నచ్చింది.
ఆమె అందం మతిపోగొట్టింది. కళ్ళప్పగించి చూస్తున్నాడు.వారు మొత్తం ఏడుగురు భామలు. వారంతా తమ వలువలు విప్పి వరుసగా బండలమీద వేస్తూ క్రమంగా నగ్నంగా తయారయ్యారు. వారి పలకరింపులను బట్టి తను వలచిన అతివపేరు మణిదీపికగా గుర్తించాడు వినీల్. వారంతా నగ్నంగా మడుగులోకి దిగారు. వెన్నెట్లో జలకాలాడసాగారు. ఒకరిమీద ఒకరు నీరు చల్లుకుంటూ నీటిలో చేపల్లా ఈతలు కొడుతూ కిలాకిలా నవ్వులు సరసాలతో చాలాసేపు జలక్రీడ వినోదంలో మునిగిపోయారు. వినీల్ కి ఏం చేయాలో తోచలేదు. కాని తను వలచిన కాంత కోసం ఏం చేయడానికైనా సిద్దపడ్డాడు. దైర్యం చేసాడు.చాటుగా వెళ్ళి మణిదీపిక దుస్తులు వేసిన బండచాటున ఒదిగి ఆమె దుస్తుల్ని పట్టుకుని కూచున్నాడు. చాలా సేపటి తర్వాత అప్సరసలంతా స్నానాలు ముగించారు. ఒక్కొక్కరే తీరం ఎక్కి తమ దుస్తులు అందుకుని ధరించి వినువీదికి వెళ్ళిపోసాగారు.అందరికన్నా చివరగా వచ్చింది మణిదీపిక. ఆమె తన దుస్తులు అందుకునేసరికి దుస్తులతోపాటు తెలివితప్పినట్టు నటిస్తూ పక్కకు వాలిపోయాడు వినీల్. మణిదీపిక అతడ్ని చూసి ఆశ్చర్యపోయింది. అతను మానవుడయినా చాలా అందంగా ఉన్నాడని గ్రహించింది. తమ అందం చూసి మూర్చపోయాడనుకుంది. తన సాటి అప్సరసకాంతలంతా గగనానికి లేచి దేవలోకం వైపు వెళ్ళిపోతున్నారు.కాని వినీల్ని అలా వదలలేకపోయింది మణిదీపిక. గబగబా దుస్తులు ధరించింది. తామరాకుతో నీళ్ళు తెచ్చి అతడి ముఖానా చిలకరించింది. అతడి తలను తన తొడమీద ఉంచి తామారాకుతో విసిరింది. మెత్తని ఆమె తొడమీద అతని తల ఉంచగానే అతడి నరాలు జివ్వుమని లవడా ఎగనిక్కనారంబించింది. ఆహాఁ ఈ సుందరిని దెంగని జన్మ వృధా అనిపించింది. అప్పుడే తెలివి వచ్చినట్టు కళ్ళు తెరిచాడు. కంగారుగా లేచి కూచున్నాడు. “నేను ఎక్కడున్నాను?” అనడిగాడు. “సుందరా.నేను అప్సరసను.నా పేరు మణిదీపిక.నువ్వెందుకు స్పృహ తప్పావు? ఇక్కడికి నరులు రాకూడదని తెలీదా?” అనడిగిందామె. “నాకు తెలీదు.నేనీ ప్రాంతానికి కొత్తవాడ్ని.ఇటుగా పోతూ రాత్రికి ఇక్కడ ఆగిపోయాను. ఆకాశంనుంచి దిగిన మీ అందం చూసి ఆశ్చర్యపోయాను.ముఖ్యంగా నీ అందానికి మూర్చపోయాను. “అలాగా.నాకు వేళయింది. అంతా వెళ్ళిపోయారు.నేనూ వెళ్ళాలి.”అంటూ లేచిందామె. “నువ్వు వెళ్ళిపోతే నేను బ్రతకలేను.నన్ను శపించి బండరాయిగా మార్చేయ్యి. నీమీద ప్రేమలో పడి పిచ్చివాణ్ణయిపోతాను.” అంటూ ఆమెను కౌగిలించుకున్నాడు. పోతపోసిన బంగారు బొమ్మలా ఉందామె. ఆమె బిగిరొమ్ములు అతడి చాతిని అదిమేస్తున్నాయి. ఆమె కరిగిపోయింది.అతడి పెదవుల్ని గాఢంగా ముద్దాడింది.
“నా కోరిక తీర్చవా కాంచనా” అంటూ రొమ్ముల్ని పిసికాడు.”ఇప్పుడు కాదు. మళ్ళీ వస్తాను.”అంది. అప్పటికి నేనేమైపోతానో తెలీదు. మదనతాపంతో చచ్చిపోతున్నాను.కాపాడవా ప్రియా అంటూ పిర్రలు అదిమాడు. అప్పటికే వినీల్ని ఇష్టపడ్డం వలన ఆమెలో కూడా కామకోరికలు చెలరేగాయి.
అతడి కోరిక కాదనలేకపోయింది మణిదీపిక. చేతిని గాలిలో ఆడించగానే అక్కడొక అందమైన గుడారం అందులో డబుల్ కాట్ బెడ్ కాంతులు వెదజల్లే దీపం ఏర్పడ్డాయి. “నీ మగతనం పొందుకోసం నేనూ ఆత్రపడుతున్నాను. రా మనోహరా. ఈ రేయంతా సుఖాలు పంచుకుందాం” అంది మణిదీపిక. ఇద్దరూ గుడారంలో ప్రవేశించారు. తలుపు తానుగా మూసుకుపోయింది. అంతే ఇద్దరూ కౌగిట ఒదిగిపోయారు. ముద్దులతో అభిషేకించుకున్నారు. కోరికలు కట్టలుతెంచుకున్నాయి. క్షణాల్లో ఇద్దరూ నగ్నంగా తయారయ్యారు. ఆమె నగ్న సౌందర్యం అతడ్ని వివశుణ్ణి చేసింది. ఆత్రంగా ఆమెను గుండెలకు హత్తుకున్నాడు. గోపురకలశాల్లా ఉన్న ఆమె రొమ్ముల్ని బలంగా పిసికి ముద్దులాడుతుంటే సుఖంతో పరవశించింది మణిదీపిక. మరులు ముప్పిరిగొనగా మోహంతో బెడ్ మీద వాలిపోయారు. కిందామీదా దొర్లారు. ఆమె అంగాంగం ముద్దులతో నింపాడు. మాటలు కరువయ్యాయి ఇద్దరికీ. సుఖానికి ఎగబడిపోయారు. గునపంలా ఎగనిక్కిపోతున్న అతడి మదనదండాన్ని మురిపెంగా చూసిందామె. అరటిబోదెల్లాంటి ఆమె తొడలు అతడిలో కోరికను మరంత పెంచాయి. అద్బుతంగా మలిచిన బంగారు స్తంభాల్లా వున్నాయి ఆమె తొడలు. ఆమె తొడలు విడదీసాడు. కటి స్థానాన్ని అరచేత్తో నిమిరాడు. ఆగలేక అతడ్ని మీదకు లాక్కుంది. నిలువునా ఆమె మీద వాలిపోయాడు. ఆమె అతడి అంగాన్ని గుప్పిట పట్టి తన పూకు పెదాలకు ఆనించుకుంది. ఒక్క తోపు తోసాడతను. అంతే- నిలువునా బలంగా దిగబడిపోయాడు. బిర్రుగా దూసుకెళ్ళి ఆమె దిమ్మెను తాకాడు. సుఖంతో పులకించి పోయారిద్దరూ. మరింతగా ఆమెలోకి అదిమేసుకుంటూ ఆమె బిగిరొమ్ముల్ని పిసికి పిసికి ముద్దాడాడు. ఆమె అతడ్ని మరింతగా తనలోకి అదిమేసుకుంది. సుఖం….సుఖం…. అంతులేని సుఖం. అమర సుఖం. అతడి పెదవుల్ని బలంగా ముద్దాడింది.
“ప్రియా! ఈ సుఖం మనకి శాశ్వతంగా కావాలి” అంది మణిదీపిక. “నా ఆశకూడా అదే.కాని నేను నరుడ్ని. నువ్వు దివ్యకాంతవు. అది సాధ్యం అవుతుందా?” అన్నాడు ఆశగా. “మన ప్రేమ శాశ్వతం కావాలి” అంది. అంతే- ఇక దంపుడు ఆరంబించాడు. ఎగబడి గుద్దుకోసాగాడు. ఆమె పరవశంతో మరింతగా తొడలని విడదీసుకుంది. పూకు నిండుగా బలంగా లవాడా ఆడుతుంటే అమరసుఖంతో తేలిపోసాగింది. వీరదెంగుడు….. పూకు పచ్చడయ్యే దెంగుడు. సుఖంలో యిద్దరూ ఉక్కిరిబిక్కిరికాసాగారు. మదన కదన రంగంలో విజయసుఖం కోసం భీకరంగా మెత్తటి యుద్దం చేస్తున్నారు. వారి దెంగుడు శబ్దాలు మూలుగులతో తటాకతీరం పులకించింది. అలా ఎంతసేపు గడిచిందో తెలీదు. చివరకు ఇద్దరూ ఒకేసారి అంత్యదశకు చేరుకున్నారు. అతడి వీర్యం లావాలా ఆమె లోతుల్లోకి దూకింది. ఆనంద పరవశంతో ఒకరినొకరు అదిమేసుకుంటూ సోలిపోయారు. అలా రాత్రంతా ఎన్నిసార్లు రతిక్రీడల్లో ఆనందించారో వారికే తెలియదు. చివరకు కోడికూసే ముందుగా ఆమె అతడ్ని వదిలి తమ లోకానికి వెళ్ళిపోయింది. అది మొదలు ప్రతీ మూడు రోజులకు ఒకసారి మణిదీపిక వినీల్ కోసం తటాకం వద్దకొచ్చేది. రాత్రంతా సురతభోగాల్లో అతడ్ని సుఖపెట్టి తనూ సుఖపడి వెళ్ళిపోయేది. అలా కొంతకాలం హేపీగా జరిగిపోయింది. అంతవరకు చెప్పి ఆపేశాడు వినీల్. అనీల్, సునీల్ ఇద్దరూ అతడు చెప్పిన గాధను ఆసక్తిగా వింటున్నారు. ఉన్నట్టుండి అతను చెప్పడం ఆపేసరికి కంగారుగా చూసారు.
“తర్వాత ఏమైంది?” ఆత్రంగా అడిగాడు అనీల్. “ఓరోజు నేను వెళ్ళేసరికి మణిదీపిక రాలేదు. ఆమెకు బదులుగా తటాకతీరంలో ఆమెలాగే ఉన్న పాలరాతిబొమ్మ కనిపించింది.నాకేమి అర్థం కాలేదు. మణిదీపిక ఎందుకు శిలగా మారిపోయిందో తెలీక కన్నీరు మున్నీరుగా ఏడ్చాను.అప్పుడు మిగిలిన అప్సరసలు నావద్దకొచ్చి ఓదార్చారు. దేవలోకంలో మా ప్రేమ గురించి తెలిసిపోయిందట. ఆమె తండ్రి ఆగ్రహించి తటాకతీరంలో శిలవై పడుండమని శపించాట్ట. అలా శాపవశాన నా మణిదీపిక శిలగా మారిపోయింది. జరిగింది చెప్పి అప్సరసలు వెళ్ళిపోయారు. నేను మణిదీపిక కోసం ఎంతో ఏడ్చాను. చేసేది ఏముంది? ఆ శిల తీరంలో ఉంటే మంచిది కాదని తటాక జలాల్లో ఉంచి తిరిగి వచ్చేసాను. ఇది జరిగి పదేళ్ళు కావస్తోంది. ఆమెను మర్చిపోలేక నేను ఈ జన్మలో పెళ్ళి చేసుకోకూడదనుకున్నాను. అంటూ తన అనుభవాన్ని ముగించాడు వినీల్.
No comments:
Post a Comment