“ఊ ఏమిటి చెప్పు!”“నీ పప్ప చూపిస్తానన్నావుగా చూపించు మరి.”
“చూపిస్తా కాసేపు ఆగు.”
“ఇంకా ఎంతసేపు అక్కమ్మా చూపించు”
“చూపిస్తే ఏం చేస్తావు”
“చేత్తో ముట్టుకుంటాను”
“ఇంతక్రితం ఎవరితేనా అలా ముట్టుకున్నావా?”
“ఊహూ”
“పోనీ ఎవరిదయినా చూశావా?”
“ఇందాక నీ పప్పని చూశాను.”
“నాది కాకుండా వేరే ఎవరిదైనా?”
“వొకటి రెండు సార్లు మా కనకం వదినది చూశా దూరానుంచి సరిగ్గా కనపడలేదు. “
“అయితే నేను దగ్గిర్నుంచి చూపిస్తాలే, తీరుబడిగా చూసుకో ఏం?” అంటూ చీరను పైకి లాక్కుంది.
నడుం పైకి లాక్కుంది. రెండు కాళ్ళనీ యెత్తి మంచం మీద పెట్టుకుని వాడి వేపు తిరిగింది.
“ఇలా నా వేపు కాళ్ళుపెట్టి వొత్తిగిలి పడుకో” అంది.
వాడు అలా పడుకోగానే, అతడి వేపు తిరిగి పడుకుని ఓ కాలిని పైకెత్తింది. లోకనాధం కూడా వొత్తిగిలి పడుకుని ఇటు తిరిగి ఆమె కాళ్ళ సందులోకి చూశాడు.
ఊతప్పంలా ఉబ్బి ఉంది ఆండాళమ్మ పప్ప.
చుట్టూ దట్టమైన రింగులు తిరిగిన వెంట్రుకలతో ఉడతలు పీకిన తాటి టెంకలా ఉంది దాని దిమ్మ.
వెంట్రుకల మధ్య కప్పబడిపోయున్న దిమ్మ రెమ్మల సందులో నుంచి చిక్కుడు విత్తనంలా బయటకు తన్నుకొచ్చింది దాని పప్ప పరువపు కాయ!
“కనపడుతోందా? “అనడిగింది ఆండాళమ్మ వొక చేత్తో వెంట్రుకల్ని పక్కకి తప్పించి దిమ్మ పెదాల్ని సాగదీసుకుని అతడికి చూపిస్తూ.
“నువ్వు చెయ్యి తీసేయ్!” అన్నాడు లోకనాధం తడబడుతున్న గొంతుకతో.
“చూడు.. పట్టుకో నీ యిష్టం వచ్చినంతసేపు చూడు నేనేమీ అనను” అంటూ ఆండాళమ్మ అక్కడి నుంచి తన చేతిని తప్పించి తీసుకొచ్చి వాడి కడ్డీ మీద వేసింది.
రెండు చేతుల్తోనూ పట్టుకున్నాడు లోకనాధం. కోతికి కొవ్వరికాయ దొరికినట్టుంది వాడి పని. తలకాయను బాగా ముందుకి జరుపుకుని రెండు చేతులతో ఆండాళమ్మ పప్పని పట్టుకుని ఆత్రం గా తడుముతూ వేళ్లతో రెమ్మల్ని పట్టుకుని సాగ దీశాడు.
“ఈ లోపలంతా ఎర్రగా ఉంది. ఏమిటీ అక్కమ్మా ఇది?” అడిగాడు లోకనాధం.
“ఇది బొక్కలోకి వెళ్ళే దారి. వేలు పెట్టి చూడు తెలుస్తుంది.” అంది.
తల పైకెత్తి వో చేత్తో దాని తొడని పట్టుకుని రెండో చేతి చూపుడు వేలు రెమ్మల సందులోంచి లోపలికి గెంటాడు లోక నాధం . దారి తప్పింది.
‘అక్కడ కాదు, ఉండు చెప్తా. “
“నేను వెల్లకిలా తిరిగి పడుకుంటా చెయ్యి తియ్యి.”
ఆండాళమ్మ పంగ చాపుకుని వెల్లకిలా తిరిగి పడుకుంది.
“ఇప్పుడు నా మీదెక్కి బోర్లా పడుకో ఇలా. ఇంకా కిందికి దిగిరా.. ఇంకా “
బాగా కిందికి జరిగాడు లోకనాధం వెల్లకిలా పడుకున్నా ఆమె మీద తల క్రిందులుగా యెక్కి బోర్లా పడుకున్నాడు. నిటారుగా నిక్కిన వాడి బెల్లప్పండు ఆమె మొహం మీద తగుల్తోంది.
తన రెండు తేతుల్తోనూ పప్ప పెదాలు సాగ దీసుకుంది ఆండాళమ్మ
“ఇదిగో నీ వేలుంది చూడు.. అందులో పెట్టు నీ వేలు” అంటూ తన బొక్క లోకి దారి చూపెట్టింది.
ఆమె చూపెట్టిన బొక్క లో వేలు పెట్టి లోపలికి దింపాడు లోకనాధం.
“ఊం.. అలా చుట్టూ ఆడించు నీ యిష్టం.” అంటూ కసెక్కిపోయిన ఆండాళమ్మ అడుగు నుంచి పిర్రలెత్తుతూ దిమ్మని వాడి మొహానికి తగిలేలా చేస్తోంది.
“భలేగా ఉంది అక్కమ్మా నీ పప్ప”
“అలాగా అయితే ముద్దు పెట్టుకో మరి.”
“చీ ఇక్కడ ముద్దెట్టుకుంటారేంటీ?”
“ఏం! కావాలంటే చూడు నీది నేను నోట్లో పెట్టుకుంటున్నా” అంటూ తన మొహం మీద గుచ్చుకుంటున్న వాడి కడ్డీని నోరు తెరిచి లోపల పెట్టుకుంది ఆండాళమ్మ
ఐస్ ఫ్రూట్ చపరించినట్టు చప్పరిస్తోంది ఆండాళమ్మ. తన కడ్డీ ఆమె నోట్లో పెట్టుకోవడంతో తను కూడా ఆమె పప్పని ముద్దు పెట్టుకోడంలో తప్పు లేదనిపించింది లోకనధానికి
వేలితో బొక్కంతా కెలుకుతూనే వెంట్రుకల మీదుగా దిమ్మని ముద్దెట్టుకున్నాడు లోకనాధం. ఓ సారి ముద్దెట్టుకున్న తరువాత అప్రయత్నంగానే మళ్ళీ ముద్దెట్టుకున్నాడు. ఆ తరువాత ఆవేశాన్ని ఆపుకోలేని స్థితిలో ఆమె వెంట్రుకల మధ్య తన మొహాన్ని ఆనించుకుని కసి కొద్దీ అటూ యిటూ రుద్దేసుకున్నాడు.
“రాజా, నా రాజా చంపుతున్నావురా! ఆ వేలు తీసేసి నీ బెల్లకాయని పెట్టి కొట్టరా లోకా!’ అంటూ పిచ్చిగా గొణిగేసింది ఆండాళమ్మ .
“ఇందులో బెల్లకాయ పెడితే దూరుతుందా అక్కమ్మ!” అంటూ ఆసక్తిగా అడిగాడు లోకనాధం.
“ఓరి పిచ్చి నా తండ్రీ ! అసలు మీ మొగాళ్ళకు యిది ఉన్నదే అందుకు కదరా!”
“అంటే ఉచ్చ పోసుకుందుకు కాదా!”
“ఉచ్చ పోసుకోవడానికి మాత్రమే అయ్యే మాటైతే యింత లావూ, యింత పొడుగు యెందుకురా! శుద్ద దండగ . మాకున్నట్టే మీకూ అప్పచ్చిలా ఉండేది. రా లేచి కూర్చుని పప్పలో పెట్టు నీ దాన్ని!” అంటూ తన మొహాన్ని వాడి గజ్జల్లో పెట్టుకుని పిచ్చి పిచ్చిగా రుద్దేసుకుంది ఆండాళమ్మ.
ఇనుమడించిన ఉత్సాహంతో లేచి ఆమె తొడల మధ్య కూర్చున్నాడు లోకనాధం గాడు.
కాళ్ళు రెండూ మడిచి పైకెత్తుకుంది ఆండాళమ్మ .
“ఇందాకా వేలు పెట్టిన చోట పెట్టు నీ దాన్ని” అంటూ దిమ్మ పెదాల్ని వేరు చేసి పట్టుకుంది.
సరిగ్గా .. గురి తప్పకుండా .. పెట్టాడు లోకనాధం
“ఊ.. అలా .. అమ్మా.. అమ్మా.. ఎన్నాళ్ళకు దక్కిందిరా రాజా నా కీ ఆనందం మళ్ళీ .. అమ్మా.. వెనక్కి ముందుకీ ఊగు. . “
“ఎలా ఊగను? మళ్ళీ బయట కొచ్చేస్తుందేమో..”
“రాదురా రాజా! నా పండువి కదూ” అంటూ కసి కొద్దీ అమాయకంగా ఉన్న వాడి మొహాన్ని రెండు చేతుల్తోనూ పట్టుకుని ముద్దెట్టేసుకుంది ఆండాళమ్మ.
“జాకెట్టు విప్పుతాను లోపల రెండు బాయిలున్నాయి. వాటిని పట్టుకో గట్టిగా .. పట్టుకుని పిర్రల్ని యెత్తుతూ కొట్టు. బయటకొవ్వేస్తే మళ్ళీ పట్టుకుని నేనే పెట్టుకుంటాలే లోపల..” అంటూ జాకెట్టు హూక్కులను పట పటా తెంపి పారేసింది. బరువుగా ఉన్న తెల్లటి వక్షోజాల్ని వాడి చేతుల్లో పెట్టింది.
“మెత్తగా , గట్టిగా .. భలే బావున్నాయి అక్కమ్మా నీ బాయిలు! .. బాయి తాగనా?..”
“తాగితే తాగు కానీ నీకా అదృష్టంలేదురా నా పిచ్చి తండ్రీ!”
“ఏం?”
“అందులోంచి పాలు రావు..”
“మరి మా వదినకు వస్తాయిగా”
“నువ్వెప్పుడు చూశావు?”
“మొన్న యెప్పుడో ఓ సారి నాకు కన్ను వాచింది. అప్పుడేమో మా కనకం వదిన చిన్ని గిన్నిలోకి తన బాయిలను పితికి తీసుకొచ్చి నా కంట్లో పోసింది. అప్పుడు చూశా...”
“మీ వదినకంటే పిల్లలు పుట్టారు కాబట్టి పాలు వస్తాయి. నాకు పిల్లల్లేరుగా .. అందుకని పాలు రావు.”
“పిల్లల్లేని వాళ్ళకు పాలు రావా అక్కమ్మా?”
“రావురా నా చిట్టి నా తండ్రీ! నీకు అంతగా పాలు తాగాలనుంటే మీ వన్నే అడగలేక పోయావూ?” అంది ఆండాళమ్మ వాడిని అదుముకుంటూ.. నవ్వుతూ..
“అమ్మో ఇంకేమైనా ఉందా!”
“ఏం?”
“మా అన్నయ్యతో చెప్పిందంటే మా అన్నయ్య నన్ను పట్టుకుని చావ తంతాడు.”
“అయితే మీ అన్నయ్యతో చెప్పొద్దని చెప్పు అంటూ మళ్ళీ నవ్వింది వాడికి ఎదురూపుతూ..”“అడిగితే ఇస్తుందంటావా..”
“ఎందుకివ్వదూ రా! “
“పారపళ్ళు, మెల్లకన్ను, ఎగుడు దిగుడు భుజాలతో అష్టావక్రుడిలా ఉండే మీ అన్నయ్య కన్నా నువ్వు తీసిపోయావా. “
“నువ్వు అడగాలే కని, ఏ ఆడదయినా సరే.. పాలే కాదు.. పప్ప కూడా ఇస్తుందిరా రాజా..”
“నీ మొహంలో ఆ కళ ఉంది.. ఊ.. కొట్టు.. చళ్ళు పట్టుకుని కసకసా నలుపుతూ కొట్టరా రాజా .. రోజూ వచ్చి నా పప్ప వాయించరా రాజా.. కావాలంటే నీకు కొత్త కొత్త అమ్మాయిల కుత్తల్ని కూడా యిప్పిస్తా.. కానీ నా పప్పని మాత్రం వదలకుండా వాయించాలిరా” అంటూ వాడి మొహం పట్టుకుని గట్టిగా ముద్దులిస్తూ నడుం పైకెత్తి వాడికి వొత్తిపెట్టి కార్చేసుకుంది ఆండాళమ్మ.
నీకు అంతగా పాలు తాగాలనుంటే మీ వదిన్నే అడగలేకపోయావూ?
నువ్వడగాలే కాని, ఏ ఆడదయినా సరే… అంటూ నవ్వుతూ ఆ కసి లో ఆండాళమ్మ అన్న మాటలు లోకనాధం బుర్రలో నాటుకు పోయాయి.
కనకం వదిన దగ్గర పాలు తాగాలనుంది.. అడగడానికి భయం. ఏలా.. ఏం చెయ్యాల..
“నువ్వే చెప్పు అక్కమ్మా, ఏం చెయ్యమంటావు” అంటూ తన గురువుగారయిన అక్కమ్మనే అడిగాడు లోకనాధం… ఓ రోజు.
“ఏంట్రా నీ గోల”
“మా కనకం వదిన దగ్గిర పాలు తాగాలనుంది.. అడగాలంటే భయం గా ఉంది”
“భయం లేదు, గియం లేదు. మీ అన్న ఇంట్లో లేని సమయం చూసి వెళ్ళి మీ వదిన చళ్ళు పట్టుకో కిక్కురుమనకుండా ఇస్తుంది” అంది ఆండాళమ్మ నవ్వుతూ.
“నవ్వులాట కాదు, నిజంగా చెప్పు”
“నిజంగనే చెపుతున్నారా. నీకేం భయం లేదు. నలభయ్యేళ్ళు నెత్తికెక్కాయి నాకు. ఏ ఆడదాని స్వభావం ఎలా ఉంటుందో నా కామాత్రం తెలీదనుకున్నావా? అందులోనూ మీ కనకం వదిన నాకేమైనా కొత్తా! పదేళ్ళనుంచి చూస్తున్నా”!
“నిజమే అనుకో! కాని.. ఒక వేళ ఎదురు తిరిగి మా అన్నయ్యతో చెపుతానంటుందేమో!”
“ఏమీ అనదు”
“ఒక వేళ అంటే”
“నువ్వూ ఎదురు తిరుగు”
“ఏమని”?
“మీ వదినే నిన్ను ఆ పని చెయ్యమని అడిగినట్ట్లు మీ అన్నయ్యతో చెప్తానని బెదిరించు. దాంతో చచ్చినట్టు ఒప్పుకుంటుంది.. ”
“భలే ఉపాయం చెప్పావు అక్కమ్మ!” అంటూ సంతోషం కొద్దీ ఆండాళమ్మ బుగ్గల్ని కొరికేశాడు లోకనాధం.
“ఇలాంటివి ఇంకా చాలా నేర్పుతా! రోజూ వస్తూండు”
“ఇప్పటికి సంవత్సరం నుంచీ వస్తూనే ఉన్నాగా” అన్నాడు లోకనాధం నవ్వుతూ.
****
కానీ…
ఏ విధమైన బెదిరింపులూ అవసరం లేకుండానే పని జరిగిపోయింది లోకనాధానికి.
ఓ రోజు మధ్యాహ్నం…
“మీ అన్నయ్య అన్నం తినేసి పొలం వెళ్ళాడు. చీకటి పడే దాకా రాడు. నువ్వు బాబుని చూస్తూ ఇంట్లో ఉంటానంటే నేను మేట్నీ సినిమా చూసేసి సాయంత్రానికి వచ్చేస్తా. మీ అన్నయ్యతో చెప్పకుండా ఉంటానంటే నీక్కూడా సినిమాకి డబ్బులిస్తా” అంది కనకం వదిన లోకనాధం తో.
లోకనాధం అన్నగారైన శంకర్రావుకి సినిమాలన్నా షికార్లన్నా మా చెడ్డ చిరాకు. ఈ పెళ్ళైన పదేళ్ళ లోనూ మహా చూపిస్తే ఓ ఏడెనిమిది సినిమాలు చూపించి ఉంటాడు ఇంట్లో వాళ్ళకి. అందుకే ఈ అడ్డదార్లు తొక్కడం మొదలెట్టింది కనకం చాలా రోజుల్నించి.
కనకానికి ఇద్దరు మగపిల్లలు. పెద్దవాడికి ఏడేళ్ళు. రెండో వాడు చంటి పిల్లాడు. చంటి పిల్లాడ్ని తీసుకుని సినిమాకి వెడితే చిరాకుగా ఉంటుందని లోకనాధాన్ని బతిమలాడుకుంటోంది.
ఇంతక్రితం కూడా చాలా సార్లు ఇలాగే సినిమాలకి వెళ్ళింది కనకం. దానికి ప్రతిఫలంగా ఓ పావలానో, అర్ధ రూపాయో లోకనాధానికి ఇచ్చేది. వాడు కూడా దానితోనే సరిపెట్టుకునే వాడు ఇంతకాలం.
కానీ..
ఆండాళమ్మతో తొడ సంబంధం కలిసినప్పటి నుంచీ లోకనాధానికి బుర్రలో విషపు ఆలోచనలు బాగా నాటుకుపోవడంతో ఈ రోజు ఆమె ఇచ్చే రూపాయికి ఆశపడలేక పోతున్నాడు! దానికి బదులుగా ఆండాళమ్మ చెప్పిన సలహాని పాటిద్దామనుకున్నాడు. అందుకే.. “ నాకు డబ్బులొద్దు! “ అన్నాడు.
“మరేం కావాలి” అంది కనకం
“నీ దగ్గర ఒక్క సారి పాలు తాగ నిస్తే నువ్వు సినిమా చూసి వచ్చేంతవరకు ఇంట్లో ఉండి బాబుని ఆడిస్తా” అన్నాడు తెగేసి లోకనాధం.
ఆ మాటలు విన్న కనకం అదిరిపడింది ఒక్కసారిగా. కొంత సేపటివరకూ నోట మాట రాలేదు. లోకనాధం కళ్ళలోకి రెప్పలార్పకుండా చూస్తూ ఉండిపోయింది.
ఆమె పరిస్థితి ఏ విధంగా అర్ధం చేసుకున్నాడో ఏమో గాని చటుక్కున చీర చెంగు తప్పించి రెండు చళ్ళు పట్టుకున్నాడు లోకనాధం.
కనకం పెద్ద కొడుకు .. ఏడేళ్ల వాడు అదే గదిలో ఓ మూల బొమ్మలతో ఆడుకుంటున్నాడు వాడి దృష్టి ఆటలమీదే ఉంది. గదిలో ఉన్న పిల్లల సంగతి గాని, బార్లా తెరిచి ఉన్న వీధి తలుపుల సంగతి కాని .. ఏమీ తెల్సుకునే పరిస్థితిలో లేడు లోకనాధం.
కానీ..
బాధ్యత గల ఇల్లాలుగా, ఇద్దరు పిల్లల తల్లిగా కనకం మాత్రం ఆ విషయాలేవి మరిచిపోలేక పోయింది! అందుకే…
తన గుండెల మీద బిగుసుకుపోయున్న లోకనాధం చేతుల్ని విదిలించి
“తలుపులు తీసున్నాయి! గడియపెట్టేసి రా” అంటూ ముందూ వెనకా చూడకుండా పక్క గదిలోకి వెళ్ళిపోయింది కనకం… దడదడ లాడుతున్న గుండెల్తో.
లోకనాధం పరిస్థితీ అలాగే ఉంది. అయినా అంతగా ఎదురు తిరిగితే ఆండాళమ్మ చెప్పిన సలహా ఉండనే ఉంది కదానన్న మొండిధైర్యంతో వెళ్ళి వీధి తలుపులు గడియపెట్టేసి పడక గదిలోకెళ్ళాడు లోకనాధం.
కనకం గదిలోని పెద్ద అద్దం ముందు నిలబడి ఉంది. లోకనాధాన్ని చూడగానే
“వాళ్ళిద్దరు ఆడుకుంటున్నారా?” అడిగింది.
ఆ ఆడుకుంటున్నారు , మనం ఇలా రావడం చూడలేదులే అంటూ దగ్గరకెళ్ళి మళ్ళీ పట్తుకున్నాడు చళ్ళని.
పదహారేళ్ళ వయసులో దబ్బపండులా లేత శరీరంతో , ఒత్తయిన నొక్కుల జుత్తుతో, నూనుగు మీసాలతో నిండుగా ఉన్న లోకనాధం విగ్రహం కనకం మనసుని కలచి వేసింది.
గుండెలు జల్లుమన్నాయి. కాళ్ళ మధ్య గుంటలో తడి ఊరింది. కోరికలు కట్టలు తెంచుకున్నాయి. భర్త రూపాన్ని... కట్టెదుట నిలబడున్న లోకనాధం తో పోల్చి చూసుకుంటే ఆవేశం అవధులు దాటుతోంది కనకానికి.
“ఎవరు ఉసి కొల్పారయ్యా ఈ పనికి” అడిగింది కనకం తడబడుతున్న స్వరంతో.
“ఎవరూ లేరు! నేనే” అన్నాడు లోకనాధం.
“నేను నమ్మను! ఒక్క రోజులో ఇంత ధైర్యం వచ్చిందంటే నేను నమ్మను! ఎవరో చెప్పి పంపించి ఉంటారు ! ఎవరు చెప్పారో చెప్పు ! నేనేమీ అనను!” అంది కనకం.
లోకనాధం చేతులు ఇంకా ఆమె చను కట్టు మీదే ఉన్నాయి. వాటిని తీయకుండా నొక్కుతూనే ఉన్నాడు. ఆమె తియ్యమనలేదు.
“ఆండాళమ్మ చెప్పింది” అన్నాడు లోకనాధం చేతులని మరింతగా బిగిస్తూ.
“ఆండాళమ్మ గారా!”
“ఊ”
“ఏమని చెప్పింది”
“నాకు నీ దగ్గర పాలు తాగాలనుంది. ఏం చెయ్యమంటావో చెప్పు అన్నాను. వెళ్ళి నిన్ను అడగమంది. అడిగితే నువ్వు తప్పకుండా ఇస్తావు అని చెప్పింది. అన్నయ్యకన్నా నేను బావుంటాను కనక తప్పకుండా ఇస్తావని చెప్పింది.”
“అమ్మా భడవా, ఆమెతో ఈ విషయాలన్ని మాట్లాడాల్సిన అవసరం ఏమొచ్చింది”
తనకీ ఆండాళమ్మకీ ఉన్న సంబంధం అంతా చెప్పేశాడు లోకనాధం. అంతా విన్న కనకం కొయ్య బారిపోయి…
“ఇంకా ఎంతసేపు అక్కమ్మా చూపించు”
“చూపిస్తే ఏం చేస్తావు”
“చేత్తో ముట్టుకుంటాను”
“ఇంతక్రితం ఎవరితేనా అలా ముట్టుకున్నావా?”
“ఊహూ”
“పోనీ ఎవరిదయినా చూశావా?”
“ఇందాక నీ పప్పని చూశాను.”
“నాది కాకుండా వేరే ఎవరిదైనా?”
“వొకటి రెండు సార్లు మా కనకం వదినది చూశా దూరానుంచి సరిగ్గా కనపడలేదు. “
“అయితే నేను దగ్గిర్నుంచి చూపిస్తాలే, తీరుబడిగా చూసుకో ఏం?” అంటూ చీరను పైకి లాక్కుంది.
నడుం పైకి లాక్కుంది. రెండు కాళ్ళనీ యెత్తి మంచం మీద పెట్టుకుని వాడి వేపు తిరిగింది.
“ఇలా నా వేపు కాళ్ళుపెట్టి వొత్తిగిలి పడుకో” అంది.
వాడు అలా పడుకోగానే, అతడి వేపు తిరిగి పడుకుని ఓ కాలిని పైకెత్తింది. లోకనాధం కూడా వొత్తిగిలి పడుకుని ఇటు తిరిగి ఆమె కాళ్ళ సందులోకి చూశాడు.
ఊతప్పంలా ఉబ్బి ఉంది ఆండాళమ్మ పప్ప.
చుట్టూ దట్టమైన రింగులు తిరిగిన వెంట్రుకలతో ఉడతలు పీకిన తాటి టెంకలా ఉంది దాని దిమ్మ.
వెంట్రుకల మధ్య కప్పబడిపోయున్న దిమ్మ రెమ్మల సందులో నుంచి చిక్కుడు విత్తనంలా బయటకు తన్నుకొచ్చింది దాని పప్ప పరువపు కాయ!
“కనపడుతోందా? “అనడిగింది ఆండాళమ్మ వొక చేత్తో వెంట్రుకల్ని పక్కకి తప్పించి దిమ్మ పెదాల్ని సాగదీసుకుని అతడికి చూపిస్తూ.
“నువ్వు చెయ్యి తీసేయ్!” అన్నాడు లోకనాధం తడబడుతున్న గొంతుకతో.
“చూడు.. పట్టుకో నీ యిష్టం వచ్చినంతసేపు చూడు నేనేమీ అనను” అంటూ ఆండాళమ్మ అక్కడి నుంచి తన చేతిని తప్పించి తీసుకొచ్చి వాడి కడ్డీ మీద వేసింది.
రెండు చేతుల్తోనూ పట్టుకున్నాడు లోకనాధం. కోతికి కొవ్వరికాయ దొరికినట్టుంది వాడి పని. తలకాయను బాగా ముందుకి జరుపుకుని రెండు చేతులతో ఆండాళమ్మ పప్పని పట్టుకుని ఆత్రం గా తడుముతూ వేళ్లతో రెమ్మల్ని పట్టుకుని సాగ దీశాడు.
“ఈ లోపలంతా ఎర్రగా ఉంది. ఏమిటీ అక్కమ్మా ఇది?” అడిగాడు లోకనాధం.
“ఇది బొక్కలోకి వెళ్ళే దారి. వేలు పెట్టి చూడు తెలుస్తుంది.” అంది.
తల పైకెత్తి వో చేత్తో దాని తొడని పట్టుకుని రెండో చేతి చూపుడు వేలు రెమ్మల సందులోంచి లోపలికి గెంటాడు లోక నాధం . దారి తప్పింది.
‘అక్కడ కాదు, ఉండు చెప్తా. “
“నేను వెల్లకిలా తిరిగి పడుకుంటా చెయ్యి తియ్యి.”
ఆండాళమ్మ పంగ చాపుకుని వెల్లకిలా తిరిగి పడుకుంది.
“ఇప్పుడు నా మీదెక్కి బోర్లా పడుకో ఇలా. ఇంకా కిందికి దిగిరా.. ఇంకా “
బాగా కిందికి జరిగాడు లోకనాధం వెల్లకిలా పడుకున్నా ఆమె మీద తల క్రిందులుగా యెక్కి బోర్లా పడుకున్నాడు. నిటారుగా నిక్కిన వాడి బెల్లప్పండు ఆమె మొహం మీద తగుల్తోంది.
తన రెండు తేతుల్తోనూ పప్ప పెదాలు సాగ దీసుకుంది ఆండాళమ్మ
“ఇదిగో నీ వేలుంది చూడు.. అందులో పెట్టు నీ వేలు” అంటూ తన బొక్క లోకి దారి చూపెట్టింది.
ఆమె చూపెట్టిన బొక్క లో వేలు పెట్టి లోపలికి దింపాడు లోకనాధం.
“ఊం.. అలా చుట్టూ ఆడించు నీ యిష్టం.” అంటూ కసెక్కిపోయిన ఆండాళమ్మ అడుగు నుంచి పిర్రలెత్తుతూ దిమ్మని వాడి మొహానికి తగిలేలా చేస్తోంది.
“భలేగా ఉంది అక్కమ్మా నీ పప్ప”
“అలాగా అయితే ముద్దు పెట్టుకో మరి.”
“చీ ఇక్కడ ముద్దెట్టుకుంటారేంటీ?”
“ఏం! కావాలంటే చూడు నీది నేను నోట్లో పెట్టుకుంటున్నా” అంటూ తన మొహం మీద గుచ్చుకుంటున్న వాడి కడ్డీని నోరు తెరిచి లోపల పెట్టుకుంది ఆండాళమ్మ
ఐస్ ఫ్రూట్ చపరించినట్టు చప్పరిస్తోంది ఆండాళమ్మ. తన కడ్డీ ఆమె నోట్లో పెట్టుకోవడంతో తను కూడా ఆమె పప్పని ముద్దు పెట్టుకోడంలో తప్పు లేదనిపించింది లోకనధానికి
వేలితో బొక్కంతా కెలుకుతూనే వెంట్రుకల మీదుగా దిమ్మని ముద్దెట్టుకున్నాడు లోకనాధం. ఓ సారి ముద్దెట్టుకున్న తరువాత అప్రయత్నంగానే మళ్ళీ ముద్దెట్టుకున్నాడు. ఆ తరువాత ఆవేశాన్ని ఆపుకోలేని స్థితిలో ఆమె వెంట్రుకల మధ్య తన మొహాన్ని ఆనించుకుని కసి కొద్దీ అటూ యిటూ రుద్దేసుకున్నాడు.
“రాజా, నా రాజా చంపుతున్నావురా! ఆ వేలు తీసేసి నీ బెల్లకాయని పెట్టి కొట్టరా లోకా!’ అంటూ పిచ్చిగా గొణిగేసింది ఆండాళమ్మ .
“ఇందులో బెల్లకాయ పెడితే దూరుతుందా అక్కమ్మ!” అంటూ ఆసక్తిగా అడిగాడు లోకనాధం.
“ఓరి పిచ్చి నా తండ్రీ ! అసలు మీ మొగాళ్ళకు యిది ఉన్నదే అందుకు కదరా!”
“అంటే ఉచ్చ పోసుకుందుకు కాదా!”
“ఉచ్చ పోసుకోవడానికి మాత్రమే అయ్యే మాటైతే యింత లావూ, యింత పొడుగు యెందుకురా! శుద్ద దండగ . మాకున్నట్టే మీకూ అప్పచ్చిలా ఉండేది. రా లేచి కూర్చుని పప్పలో పెట్టు నీ దాన్ని!” అంటూ తన మొహాన్ని వాడి గజ్జల్లో పెట్టుకుని పిచ్చి పిచ్చిగా రుద్దేసుకుంది ఆండాళమ్మ.
ఇనుమడించిన ఉత్సాహంతో లేచి ఆమె తొడల మధ్య కూర్చున్నాడు లోకనాధం గాడు.
కాళ్ళు రెండూ మడిచి పైకెత్తుకుంది ఆండాళమ్మ .
“ఇందాకా వేలు పెట్టిన చోట పెట్టు నీ దాన్ని” అంటూ దిమ్మ పెదాల్ని వేరు చేసి పట్టుకుంది.
సరిగ్గా .. గురి తప్పకుండా .. పెట్టాడు లోకనాధం
“ఊ.. అలా .. అమ్మా.. అమ్మా.. ఎన్నాళ్ళకు దక్కిందిరా రాజా నా కీ ఆనందం మళ్ళీ .. అమ్మా.. వెనక్కి ముందుకీ ఊగు. . “
“ఎలా ఊగను? మళ్ళీ బయట కొచ్చేస్తుందేమో..”
“రాదురా రాజా! నా పండువి కదూ” అంటూ కసి కొద్దీ అమాయకంగా ఉన్న వాడి మొహాన్ని రెండు చేతుల్తోనూ పట్టుకుని ముద్దెట్టేసుకుంది ఆండాళమ్మ.
“జాకెట్టు విప్పుతాను లోపల రెండు బాయిలున్నాయి. వాటిని పట్టుకో గట్టిగా .. పట్టుకుని పిర్రల్ని యెత్తుతూ కొట్టు. బయటకొవ్వేస్తే మళ్ళీ పట్టుకుని నేనే పెట్టుకుంటాలే లోపల..” అంటూ జాకెట్టు హూక్కులను పట పటా తెంపి పారేసింది. బరువుగా ఉన్న తెల్లటి వక్షోజాల్ని వాడి చేతుల్లో పెట్టింది.
“మెత్తగా , గట్టిగా .. భలే బావున్నాయి అక్కమ్మా నీ బాయిలు! .. బాయి తాగనా?..”
“తాగితే తాగు కానీ నీకా అదృష్టంలేదురా నా పిచ్చి తండ్రీ!”
“ఏం?”
“అందులోంచి పాలు రావు..”
“మరి మా వదినకు వస్తాయిగా”
“నువ్వెప్పుడు చూశావు?”
“మొన్న యెప్పుడో ఓ సారి నాకు కన్ను వాచింది. అప్పుడేమో మా కనకం వదిన చిన్ని గిన్నిలోకి తన బాయిలను పితికి తీసుకొచ్చి నా కంట్లో పోసింది. అప్పుడు చూశా...”
“మీ వదినకంటే పిల్లలు పుట్టారు కాబట్టి పాలు వస్తాయి. నాకు పిల్లల్లేరుగా .. అందుకని పాలు రావు.”
“పిల్లల్లేని వాళ్ళకు పాలు రావా అక్కమ్మా?”
“రావురా నా చిట్టి నా తండ్రీ! నీకు అంతగా పాలు తాగాలనుంటే మీ వన్నే అడగలేక పోయావూ?” అంది ఆండాళమ్మ వాడిని అదుముకుంటూ.. నవ్వుతూ..
“అమ్మో ఇంకేమైనా ఉందా!”
“ఏం?”
“మా అన్నయ్యతో చెప్పిందంటే మా అన్నయ్య నన్ను పట్టుకుని చావ తంతాడు.”
“అయితే మీ అన్నయ్యతో చెప్పొద్దని చెప్పు అంటూ మళ్ళీ నవ్వింది వాడికి ఎదురూపుతూ..”“అడిగితే ఇస్తుందంటావా..”
“ఎందుకివ్వదూ రా! “
“పారపళ్ళు, మెల్లకన్ను, ఎగుడు దిగుడు భుజాలతో అష్టావక్రుడిలా ఉండే మీ అన్నయ్య కన్నా నువ్వు తీసిపోయావా. “
“నువ్వు అడగాలే కని, ఏ ఆడదయినా సరే.. పాలే కాదు.. పప్ప కూడా ఇస్తుందిరా రాజా..”
“నీ మొహంలో ఆ కళ ఉంది.. ఊ.. కొట్టు.. చళ్ళు పట్టుకుని కసకసా నలుపుతూ కొట్టరా రాజా .. రోజూ వచ్చి నా పప్ప వాయించరా రాజా.. కావాలంటే నీకు కొత్త కొత్త అమ్మాయిల కుత్తల్ని కూడా యిప్పిస్తా.. కానీ నా పప్పని మాత్రం వదలకుండా వాయించాలిరా” అంటూ వాడి మొహం పట్టుకుని గట్టిగా ముద్దులిస్తూ నడుం పైకెత్తి వాడికి వొత్తిపెట్టి కార్చేసుకుంది ఆండాళమ్మ.
నీకు అంతగా పాలు తాగాలనుంటే మీ వదిన్నే అడగలేకపోయావూ?
నువ్వడగాలే కాని, ఏ ఆడదయినా సరే… అంటూ నవ్వుతూ ఆ కసి లో ఆండాళమ్మ అన్న మాటలు లోకనాధం బుర్రలో నాటుకు పోయాయి.
కనకం వదిన దగ్గర పాలు తాగాలనుంది.. అడగడానికి భయం. ఏలా.. ఏం చెయ్యాల..
“నువ్వే చెప్పు అక్కమ్మా, ఏం చెయ్యమంటావు” అంటూ తన గురువుగారయిన అక్కమ్మనే అడిగాడు లోకనాధం… ఓ రోజు.
“ఏంట్రా నీ గోల”
“మా కనకం వదిన దగ్గిర పాలు తాగాలనుంది.. అడగాలంటే భయం గా ఉంది”
“భయం లేదు, గియం లేదు. మీ అన్న ఇంట్లో లేని సమయం చూసి వెళ్ళి మీ వదిన చళ్ళు పట్టుకో కిక్కురుమనకుండా ఇస్తుంది” అంది ఆండాళమ్మ నవ్వుతూ.
“నవ్వులాట కాదు, నిజంగా చెప్పు”
“నిజంగనే చెపుతున్నారా. నీకేం భయం లేదు. నలభయ్యేళ్ళు నెత్తికెక్కాయి నాకు. ఏ ఆడదాని స్వభావం ఎలా ఉంటుందో నా కామాత్రం తెలీదనుకున్నావా? అందులోనూ మీ కనకం వదిన నాకేమైనా కొత్తా! పదేళ్ళనుంచి చూస్తున్నా”!
“నిజమే అనుకో! కాని.. ఒక వేళ ఎదురు తిరిగి మా అన్నయ్యతో చెపుతానంటుందేమో!”
“ఏమీ అనదు”
“ఒక వేళ అంటే”
“నువ్వూ ఎదురు తిరుగు”
“ఏమని”?
“మీ వదినే నిన్ను ఆ పని చెయ్యమని అడిగినట్ట్లు మీ అన్నయ్యతో చెప్తానని బెదిరించు. దాంతో చచ్చినట్టు ఒప్పుకుంటుంది.. ”
“భలే ఉపాయం చెప్పావు అక్కమ్మ!” అంటూ సంతోషం కొద్దీ ఆండాళమ్మ బుగ్గల్ని కొరికేశాడు లోకనాధం.
“ఇలాంటివి ఇంకా చాలా నేర్పుతా! రోజూ వస్తూండు”
“ఇప్పటికి సంవత్సరం నుంచీ వస్తూనే ఉన్నాగా” అన్నాడు లోకనాధం నవ్వుతూ.
****
కానీ…
ఏ విధమైన బెదిరింపులూ అవసరం లేకుండానే పని జరిగిపోయింది లోకనాధానికి.
ఓ రోజు మధ్యాహ్నం…
“మీ అన్నయ్య అన్నం తినేసి పొలం వెళ్ళాడు. చీకటి పడే దాకా రాడు. నువ్వు బాబుని చూస్తూ ఇంట్లో ఉంటానంటే నేను మేట్నీ సినిమా చూసేసి సాయంత్రానికి వచ్చేస్తా. మీ అన్నయ్యతో చెప్పకుండా ఉంటానంటే నీక్కూడా సినిమాకి డబ్బులిస్తా” అంది కనకం వదిన లోకనాధం తో.
లోకనాధం అన్నగారైన శంకర్రావుకి సినిమాలన్నా షికార్లన్నా మా చెడ్డ చిరాకు. ఈ పెళ్ళైన పదేళ్ళ లోనూ మహా చూపిస్తే ఓ ఏడెనిమిది సినిమాలు చూపించి ఉంటాడు ఇంట్లో వాళ్ళకి. అందుకే ఈ అడ్డదార్లు తొక్కడం మొదలెట్టింది కనకం చాలా రోజుల్నించి.
కనకానికి ఇద్దరు మగపిల్లలు. పెద్దవాడికి ఏడేళ్ళు. రెండో వాడు చంటి పిల్లాడు. చంటి పిల్లాడ్ని తీసుకుని సినిమాకి వెడితే చిరాకుగా ఉంటుందని లోకనాధాన్ని బతిమలాడుకుంటోంది.
ఇంతక్రితం కూడా చాలా సార్లు ఇలాగే సినిమాలకి వెళ్ళింది కనకం. దానికి ప్రతిఫలంగా ఓ పావలానో, అర్ధ రూపాయో లోకనాధానికి ఇచ్చేది. వాడు కూడా దానితోనే సరిపెట్టుకునే వాడు ఇంతకాలం.
కానీ..
ఆండాళమ్మతో తొడ సంబంధం కలిసినప్పటి నుంచీ లోకనాధానికి బుర్రలో విషపు ఆలోచనలు బాగా నాటుకుపోవడంతో ఈ రోజు ఆమె ఇచ్చే రూపాయికి ఆశపడలేక పోతున్నాడు! దానికి బదులుగా ఆండాళమ్మ చెప్పిన సలహాని పాటిద్దామనుకున్నాడు. అందుకే.. “ నాకు డబ్బులొద్దు! “ అన్నాడు.
“మరేం కావాలి” అంది కనకం
“నీ దగ్గర ఒక్క సారి పాలు తాగ నిస్తే నువ్వు సినిమా చూసి వచ్చేంతవరకు ఇంట్లో ఉండి బాబుని ఆడిస్తా” అన్నాడు తెగేసి లోకనాధం.
ఆ మాటలు విన్న కనకం అదిరిపడింది ఒక్కసారిగా. కొంత సేపటివరకూ నోట మాట రాలేదు. లోకనాధం కళ్ళలోకి రెప్పలార్పకుండా చూస్తూ ఉండిపోయింది.
ఆమె పరిస్థితి ఏ విధంగా అర్ధం చేసుకున్నాడో ఏమో గాని చటుక్కున చీర చెంగు తప్పించి రెండు చళ్ళు పట్టుకున్నాడు లోకనాధం.
కనకం పెద్ద కొడుకు .. ఏడేళ్ల వాడు అదే గదిలో ఓ మూల బొమ్మలతో ఆడుకుంటున్నాడు వాడి దృష్టి ఆటలమీదే ఉంది. గదిలో ఉన్న పిల్లల సంగతి గాని, బార్లా తెరిచి ఉన్న వీధి తలుపుల సంగతి కాని .. ఏమీ తెల్సుకునే పరిస్థితిలో లేడు లోకనాధం.
కానీ..
బాధ్యత గల ఇల్లాలుగా, ఇద్దరు పిల్లల తల్లిగా కనకం మాత్రం ఆ విషయాలేవి మరిచిపోలేక పోయింది! అందుకే…
తన గుండెల మీద బిగుసుకుపోయున్న లోకనాధం చేతుల్ని విదిలించి
“తలుపులు తీసున్నాయి! గడియపెట్టేసి రా” అంటూ ముందూ వెనకా చూడకుండా పక్క గదిలోకి వెళ్ళిపోయింది కనకం… దడదడ లాడుతున్న గుండెల్తో.
లోకనాధం పరిస్థితీ అలాగే ఉంది. అయినా అంతగా ఎదురు తిరిగితే ఆండాళమ్మ చెప్పిన సలహా ఉండనే ఉంది కదానన్న మొండిధైర్యంతో వెళ్ళి వీధి తలుపులు గడియపెట్టేసి పడక గదిలోకెళ్ళాడు లోకనాధం.
కనకం గదిలోని పెద్ద అద్దం ముందు నిలబడి ఉంది. లోకనాధాన్ని చూడగానే
“వాళ్ళిద్దరు ఆడుకుంటున్నారా?” అడిగింది.
ఆ ఆడుకుంటున్నారు , మనం ఇలా రావడం చూడలేదులే అంటూ దగ్గరకెళ్ళి మళ్ళీ పట్తుకున్నాడు చళ్ళని.
పదహారేళ్ళ వయసులో దబ్బపండులా లేత శరీరంతో , ఒత్తయిన నొక్కుల జుత్తుతో, నూనుగు మీసాలతో నిండుగా ఉన్న లోకనాధం విగ్రహం కనకం మనసుని కలచి వేసింది.
గుండెలు జల్లుమన్నాయి. కాళ్ళ మధ్య గుంటలో తడి ఊరింది. కోరికలు కట్టలు తెంచుకున్నాయి. భర్త రూపాన్ని... కట్టెదుట నిలబడున్న లోకనాధం తో పోల్చి చూసుకుంటే ఆవేశం అవధులు దాటుతోంది కనకానికి.
“ఎవరు ఉసి కొల్పారయ్యా ఈ పనికి” అడిగింది కనకం తడబడుతున్న స్వరంతో.
“ఎవరూ లేరు! నేనే” అన్నాడు లోకనాధం.
“నేను నమ్మను! ఒక్క రోజులో ఇంత ధైర్యం వచ్చిందంటే నేను నమ్మను! ఎవరో చెప్పి పంపించి ఉంటారు ! ఎవరు చెప్పారో చెప్పు ! నేనేమీ అనను!” అంది కనకం.
లోకనాధం చేతులు ఇంకా ఆమె చను కట్టు మీదే ఉన్నాయి. వాటిని తీయకుండా నొక్కుతూనే ఉన్నాడు. ఆమె తియ్యమనలేదు.
“ఆండాళమ్మ చెప్పింది” అన్నాడు లోకనాధం చేతులని మరింతగా బిగిస్తూ.
“ఆండాళమ్మ గారా!”
“ఊ”
“ఏమని చెప్పింది”
“నాకు నీ దగ్గర పాలు తాగాలనుంది. ఏం చెయ్యమంటావో చెప్పు అన్నాను. వెళ్ళి నిన్ను అడగమంది. అడిగితే నువ్వు తప్పకుండా ఇస్తావు అని చెప్పింది. అన్నయ్యకన్నా నేను బావుంటాను కనక తప్పకుండా ఇస్తావని చెప్పింది.”
“అమ్మా భడవా, ఆమెతో ఈ విషయాలన్ని మాట్లాడాల్సిన అవసరం ఏమొచ్చింది”
తనకీ ఆండాళమ్మకీ ఉన్న సంబంధం అంతా చెప్పేశాడు లోకనాధం. అంతా విన్న కనకం కొయ్య బారిపోయి…
“ఇంకా చిన్న పిల్లాడివనుకుంటున్నా నింతకాలం. చాలా పెద్దడివయ్యావన్న మాట” అంది లోకనాధాన్ని కింద నుంచి పై దాకా పట్టి పట్టి చూస్తూ.
“నువ్వు అడిగిందానికల్లా బదులు చెప్పాగా! మరి పాలు ఇయ్యవా”
కనకం ఒళ్ళు సలసలా కాగిపోతోంది లోకనాధం చెప్పిన మాటలకి. అమాంతం లోకనాధాన్ని మీదికి లాక్కుని గట్టిగా నొక్కేసుకుంటూ…
“పాలు ఇస్తే సరిపోతుందా? .. ఇంకా ఏమైనా కావాలా?” అనడిగింది ఆయాసపడుతూ..
“అది కూడా కావాలి! ఇస్తావా మరి”?
“ఏది”?
“నీ పప్ప!” చెప్పాడు లోకనాధం వదిన చెవిలో.
“ఏం చేస్తావు”
ఏం చెయ్యాలో అంతా నాకు తెల్సు.. ఆండాళమ్మ అక్కమ్మ నాకు నేర్పింది! మరి ఇస్తావా” అన్నాడు ఆమె పాలిండ్లు నలుపుతూ.
“ఎందుకివ్వను! పాలు ఇచ్చిందాన్ని పప్ప నివ్వకుండా ఉంటానా! అన్నీ ఇస్తా కాని, నువ్వెళ్ళి మన అబ్బిగాణ్ణి వీధిలోకి పోయి పిల్లల్తో ఆడుకోమని చెప్పి పంపించేసి వీధి తలుపులు గడియపెట్టేసి రా!” అంది కనకం నిలువెల్లా కంపించి పోతూ.
వీధి తలుపు గడీపెట్టేసి పడక గదిలోకొచ్చిన లోకనాధాన్ని గుండెలమీదకి లాక్కుంది కనకం. ప్రేమగా నోట్లో నోరుపెట్టి చప్పరిస్తూ జాకెట్టు గుండీలు విప్పుకుంది.
"వదినా"
"ఊ"
"
"వ..ది..నా"
"ష్... మాట్లాడకు"
వీపు చుట్టూ చేతులు బిగించి నొక్కేస్తున్నాడు లోకనాధం.
అతడి మెడ చుట్టూ చేతులు బిగించి అతడి నాలుకను చప్పరిస్తూ కాళ్ళతో మంచాన్ని తన్నిపెట్టి అతడి మీదకు వాలి ఉంది కనకం.
నిండుగా గాలి కొట్టిన ఫుట్ బాల్ బ్లాడర్స్ లా ఉన్న ఆమె చళ్ళు రెండూ అతడి గుండెల కింద పడి నలుగుతూ పాలు చిమ్ముతున్నాయి.
పది నిమిషాల తర్వాత వదిలిపెట్టింది. కైపు నిండిన కళ్లతో ఇద్దరూ ఒకరి నొకరు మత్తుగా చూసుకున్నారు. లోకనాధం కిందికి జరిగి గుండెల మీద తల వాల్చాడు. పచ్చగా కోలగా నిక్క బొడుచుకున్న కనకం చళ్లను కసిగా పట్టుకున్నాడు.
"అంత గట్టిగా నొక్కితే పాలు కారిపోతాయి" అంది కనకం నవ్వుతూ
"వృధాగా పోనివ్వనులే ఒక్క చుక్కయినా కింద పోనివ్వకుండా అన్నీ తాగేస్తా"
"తాగెయ్ అన్ని తాగెయ్.. నీ ఇష్టం" అంటూ నవ్వుతూ లోకనాధం నిక్కరులోకి చెయ్యి పెట్టింది కనకం.
"లాగు విప్పేయమంటావా?"
"ఓ యబ్బో! మీ గురువుగారు చాలా తర్ఫీదు ఇచ్చినట్టు ఉందే" అంటూ వేళ్ళతో పట్టుకుంది కడ్డీని.
"నువ్వే విప్పుకో" అంటూ ఓ చేత్తో గుండెల్ని పాముతూ ఓ చన్ను నోట్లో పెట్టుకున్నాడు లోకనాధం.
లాగు విప్పేసి కిందికి జార్చేసింది కనకం.
బోసిగా ఉన్న వాడి మొలవంక తలెత్తి పట్టి పట్టి చూసింది. అణువణువు శల్య పరీక్ష చేస్తున్నట్టు చూసింది.
"అప్పుడే ఇవి కూడా మొలుస్తున్నాయా అయ్యగారికి"
"నీకు మాత్రం లేవేమిటి ఇక్కడ"అంటూ నవ్వుతూ చెయ్యి తీసుకెళ్ళి ఆమె తొడల మధ్య వేశాడు లోకనాధం.
అతడి చేతి స్పర్శకి ఆమె లోని అణువణువు కంపించింది. వొళ్ళు గగుర్పొడిచింది.
"నాకేం లేవు అక్కడ " అంది అతడి కుత్తుక దగ్గర పట్టుకుని విరిచేస్తూ
"చూడనా"
"చూడు"
లేచి కూర్చుని ఆమె కోకని పొట్ట పైకి లేపేశాడు లోకనాధం.
బలిసిన రెండు తొడల మధ్య తెగ బలిసి పోయి ఉంది కనకం కుత్త.
పొడుగ్గా సన్నగా, పల్చటి రెమ్మల్తో కరక్కాయ రంగులో ఉంది. దిమ్మ రెమ్మలున్నంత మేరా బిళ్ళలా ఉబ్బి ఉండి, చూడ్డానికి నున్నగా ఉన్నా చెయ్యి పెట్టి తడిమితే మాత్రం .. పొత్తి కడుపు నున్నగా వెన్న పూసలా తగులుతూ ఉంటే..ఆ క్రింది ప్రదేశమంతా ఆవు నాలికలా గర గరా గుచ్చుకుంది లోకనాధానికి.
"ఏమీ లేవన్నావుగా, ఇదేమిటీ గర గరా గుచ్చుకుంటూ ఉంటేనూ" అన్నాడు లోకనాధం అక్కడ తడుముతూ
"ఆ మాత్రం కూడా లేకుండా పోవడానికి నేనేమైనా నీ లా పదిహేనేళ్ళ పిల్లననుకున్నావా" అంది కనకం నిండుగా నవ్వుతూ
"ఆండాళమ్మ పప్ప మీదైతే నా జుట్టంత పొడుగున ఉంటాయి దుబ్బు గడ్డిలా. నీకు లేవేం"?
"ఆవిడకు ఓ మొగుడూ గిగుడు లేడుగా"
"అందుకని తెగ పెంచేసుకుందేమో, పదిహేను రోజులకోసారైనా తీసుకోకపోతే మీ అన్నయ్య ఊరుకోరు మరి! "
"ఎలా తీసుకుంటారు వదినా వీటిని"
"మీ గురువుగారు చెప్పలేదేమిటీ.." అంది కనకం పక పకా నవ్వుతూ
"నేనడగలేదు.. చెప్పు వదినా"
"ఈ సారి వెళ్ళినప్పుడు అడిగి తెలుసుకో"
"అబ్బ చెప్పు వదినా"
"మీ మొగాళ్ళు గడ్డం ఎలా గీసుకుంటారో అలాగే ఇదీనూ" అంది కనకం సిగ్గు పడి పోతూ
"ఈ సారి నువ్వు చేసుకునేప్పుడు చూపించు వదినా" అన్నాడు లోకనాధం
"చీ పోకిరీ పిల్లాడా" అంటూ కనకం విరిచి పారేసింది లోకనాధం బెల్లాన్ని
"నోట్లో పెట్టుకో" అంటూ కాళ్ళను ముందుకి జరిపాడు లోకనాధం
"అన్నీ తెలిసిపోయాయి అబ్బయిగారికి.. ఇక పెళ్ళి చేసెయ్యొచ్చు. మీ అన్నయ్యకు చెప్పమంటావేమిటీ..పిల్లను చూడమని.."అంటూ నోరు తెరిచి చర్మాన్ని వెనక్కి లాగి పట్టుకుని నోట్లో పెట్టేసుకుంది కనకం.
"నువ్వూ నీ పప్ప ఉన్నంత కాలం నాకు పెళ్ళెందుకు వదినా!" అంటూ దిమ్మ పెదాలు సాగదీసి మీద పడ్డాడు లోకనాధం.
గుప్పున కొట్టిన మదపు వాసనకి పిచ్చెక్కిపోయింది లోకనాధానికి. ఆమె నిలువు పెదాల్ని అడ్డపెదాల్ని అందుకుని సాగదీస్తూ ఆమె గజ్జల్లో మొహం పెట్టుకుని రుద్దేసుకుంటూ ఆయసపడిపోతూ..ఆమె నోట్లో ఉన్న తన కడ్డీని వెనక్కి ముందుకీ ఆడించేస్తూ ఆ నోటినే బొక్క గా భావించుకుంటూ ఊగిపోతున్నాడు లోకనాధం.
"గొంతుకి అడ్డం పడుతోంది" అంది కనకం ఉక్కిరి బిక్కిరి అవుతూ
"ఇంక ఆగలేను వదినా"
"ఎవరాగమన్నారు నిన్నూ?"
"అయితే లోపల దోపుకో" అంటూ అమాంతం లేచి కూర్చుని ఆమె మీద బోర్లా పడుకున్నాడు
అతడి మగతనాన్ని చేత్తో పట్టుకుని కాళ్ళు దూర దూరంగా జరుపుకుని కుత్తలోకి దోపుకుంది కనకం. సరిగ్గ బొక్కలో ఆనించి పట్టుకుంది.
ఒక్క గెంటు గెంటాడు లోకనాధం. సర్రున దిగింది కనకం బొక్కలోకి.
"అమ్మా" మత్తుగా మూలిగింది కనకం
"నొప్పిగా ఉందా"
"లేదు నీ ఇష్టం వచ్చినంత గట్టిగా గుద్దుకోరా! అణిచిపెట్టి తొయ్యి రాజా! ఊ.. అలాగే...అలాగే.. అమ్మా..ఇంత సమ్మగ దెబ్బేసే మొగాడు ఇంట్లో ఉన్నా, గుర్తించలేని నేను నిజంగా దౌర్బాగ్యురాలినయ్యా..ఆడదాన్ని ఎలా లాలించాలో కూడా తెలియని మీ అన్నయ్య ఎద్దు మొద్దు అవతారం.ఆయన్ని చూస్తేనే కోరికలన్నీ చచ్చిపోతాయి.
ఆడదాన్ని నా కోరికలూ అలాగే చచ్చిపోయాయయ్యా ఇంతకాలం. లేకుంటే ఆ ఆండాళమ్మ కన్నా ముందుగానే నిన్ను నేనే ఎక్కించుకునే దాన్ని.." పిచ్చి పిచ్చి గా వాగుతోంది కనకం ఆ కసి లో.
"ఇక మీద నుంచి నువ్వూ నాకు మొగుడివే రాజా!"
"ద్రౌపదిలా అయిదుగురు అన్నదమ్ములను కాక పోయినా మీ ఇద్దరన్నదమ్ముల్ని భరిస్తానయ్యా.."
"వ..ది..నా..!"
“నువ్వు అడిగిందానికల్లా బదులు చెప్పాగా! మరి పాలు ఇయ్యవా”
కనకం ఒళ్ళు సలసలా కాగిపోతోంది లోకనాధం చెప్పిన మాటలకి. అమాంతం లోకనాధాన్ని మీదికి లాక్కుని గట్టిగా నొక్కేసుకుంటూ…
“పాలు ఇస్తే సరిపోతుందా? .. ఇంకా ఏమైనా కావాలా?” అనడిగింది ఆయాసపడుతూ..
“అది కూడా కావాలి! ఇస్తావా మరి”?
“ఏది”?
“నీ పప్ప!” చెప్పాడు లోకనాధం వదిన చెవిలో.
“ఏం చేస్తావు”
ఏం చెయ్యాలో అంతా నాకు తెల్సు.. ఆండాళమ్మ అక్కమ్మ నాకు నేర్పింది! మరి ఇస్తావా” అన్నాడు ఆమె పాలిండ్లు నలుపుతూ.
“ఎందుకివ్వను! పాలు ఇచ్చిందాన్ని పప్ప నివ్వకుండా ఉంటానా! అన్నీ ఇస్తా కాని, నువ్వెళ్ళి మన అబ్బిగాణ్ణి వీధిలోకి పోయి పిల్లల్తో ఆడుకోమని చెప్పి పంపించేసి వీధి తలుపులు గడియపెట్టేసి రా!” అంది కనకం నిలువెల్లా కంపించి పోతూ.
వీధి తలుపు గడీపెట్టేసి పడక గదిలోకొచ్చిన లోకనాధాన్ని గుండెలమీదకి లాక్కుంది కనకం. ప్రేమగా నోట్లో నోరుపెట్టి చప్పరిస్తూ జాకెట్టు గుండీలు విప్పుకుంది.
"వదినా"
"ఊ"
"
"వ..ది..నా"
"ష్... మాట్లాడకు"
వీపు చుట్టూ చేతులు బిగించి నొక్కేస్తున్నాడు లోకనాధం.
అతడి మెడ చుట్టూ చేతులు బిగించి అతడి నాలుకను చప్పరిస్తూ కాళ్ళతో మంచాన్ని తన్నిపెట్టి అతడి మీదకు వాలి ఉంది కనకం.
నిండుగా గాలి కొట్టిన ఫుట్ బాల్ బ్లాడర్స్ లా ఉన్న ఆమె చళ్ళు రెండూ అతడి గుండెల కింద పడి నలుగుతూ పాలు చిమ్ముతున్నాయి.
పది నిమిషాల తర్వాత వదిలిపెట్టింది. కైపు నిండిన కళ్లతో ఇద్దరూ ఒకరి నొకరు మత్తుగా చూసుకున్నారు. లోకనాధం కిందికి జరిగి గుండెల మీద తల వాల్చాడు. పచ్చగా కోలగా నిక్క బొడుచుకున్న కనకం చళ్లను కసిగా పట్టుకున్నాడు.
"అంత గట్టిగా నొక్కితే పాలు కారిపోతాయి" అంది కనకం నవ్వుతూ
"వృధాగా పోనివ్వనులే ఒక్క చుక్కయినా కింద పోనివ్వకుండా అన్నీ తాగేస్తా"
"తాగెయ్ అన్ని తాగెయ్.. నీ ఇష్టం" అంటూ నవ్వుతూ లోకనాధం నిక్కరులోకి చెయ్యి పెట్టింది కనకం.
"లాగు విప్పేయమంటావా?"
"ఓ యబ్బో! మీ గురువుగారు చాలా తర్ఫీదు ఇచ్చినట్టు ఉందే" అంటూ వేళ్ళతో పట్టుకుంది కడ్డీని.
"నువ్వే విప్పుకో" అంటూ ఓ చేత్తో గుండెల్ని పాముతూ ఓ చన్ను నోట్లో పెట్టుకున్నాడు లోకనాధం.
లాగు విప్పేసి కిందికి జార్చేసింది కనకం.
బోసిగా ఉన్న వాడి మొలవంక తలెత్తి పట్టి పట్టి చూసింది. అణువణువు శల్య పరీక్ష చేస్తున్నట్టు చూసింది.
"అప్పుడే ఇవి కూడా మొలుస్తున్నాయా అయ్యగారికి"
"నీకు మాత్రం లేవేమిటి ఇక్కడ"అంటూ నవ్వుతూ చెయ్యి తీసుకెళ్ళి ఆమె తొడల మధ్య వేశాడు లోకనాధం.
అతడి చేతి స్పర్శకి ఆమె లోని అణువణువు కంపించింది. వొళ్ళు గగుర్పొడిచింది.
"నాకేం లేవు అక్కడ " అంది అతడి కుత్తుక దగ్గర పట్టుకుని విరిచేస్తూ
"చూడనా"
"చూడు"
లేచి కూర్చుని ఆమె కోకని పొట్ట పైకి లేపేశాడు లోకనాధం.
బలిసిన రెండు తొడల మధ్య తెగ బలిసి పోయి ఉంది కనకం కుత్త.
పొడుగ్గా సన్నగా, పల్చటి రెమ్మల్తో కరక్కాయ రంగులో ఉంది. దిమ్మ రెమ్మలున్నంత మేరా బిళ్ళలా ఉబ్బి ఉండి, చూడ్డానికి నున్నగా ఉన్నా చెయ్యి పెట్టి తడిమితే మాత్రం .. పొత్తి కడుపు నున్నగా వెన్న పూసలా తగులుతూ ఉంటే..ఆ క్రింది ప్రదేశమంతా ఆవు నాలికలా గర గరా గుచ్చుకుంది లోకనాధానికి.
"ఏమీ లేవన్నావుగా, ఇదేమిటీ గర గరా గుచ్చుకుంటూ ఉంటేనూ" అన్నాడు లోకనాధం అక్కడ తడుముతూ
"ఆ మాత్రం కూడా లేకుండా పోవడానికి నేనేమైనా నీ లా పదిహేనేళ్ళ పిల్లననుకున్నావా" అంది కనకం నిండుగా నవ్వుతూ
"ఆండాళమ్మ పప్ప మీదైతే నా జుట్టంత పొడుగున ఉంటాయి దుబ్బు గడ్డిలా. నీకు లేవేం"?
"ఆవిడకు ఓ మొగుడూ గిగుడు లేడుగా"
"అందుకని తెగ పెంచేసుకుందేమో, పదిహేను రోజులకోసారైనా తీసుకోకపోతే మీ అన్నయ్య ఊరుకోరు మరి! "
"ఎలా తీసుకుంటారు వదినా వీటిని"
"మీ గురువుగారు చెప్పలేదేమిటీ.." అంది కనకం పక పకా నవ్వుతూ
"నేనడగలేదు.. చెప్పు వదినా"
"ఈ సారి వెళ్ళినప్పుడు అడిగి తెలుసుకో"
"అబ్బ చెప్పు వదినా"
"మీ మొగాళ్ళు గడ్డం ఎలా గీసుకుంటారో అలాగే ఇదీనూ" అంది కనకం సిగ్గు పడి పోతూ
"ఈ సారి నువ్వు చేసుకునేప్పుడు చూపించు వదినా" అన్నాడు లోకనాధం
"చీ పోకిరీ పిల్లాడా" అంటూ కనకం విరిచి పారేసింది లోకనాధం బెల్లాన్ని
"నోట్లో పెట్టుకో" అంటూ కాళ్ళను ముందుకి జరిపాడు లోకనాధం
"అన్నీ తెలిసిపోయాయి అబ్బయిగారికి.. ఇక పెళ్ళి చేసెయ్యొచ్చు. మీ అన్నయ్యకు చెప్పమంటావేమిటీ..పిల్లను చూడమని.."అంటూ నోరు తెరిచి చర్మాన్ని వెనక్కి లాగి పట్టుకుని నోట్లో పెట్టేసుకుంది కనకం.
"నువ్వూ నీ పప్ప ఉన్నంత కాలం నాకు పెళ్ళెందుకు వదినా!" అంటూ దిమ్మ పెదాలు సాగదీసి మీద పడ్డాడు లోకనాధం.
గుప్పున కొట్టిన మదపు వాసనకి పిచ్చెక్కిపోయింది లోకనాధానికి. ఆమె నిలువు పెదాల్ని అడ్డపెదాల్ని అందుకుని సాగదీస్తూ ఆమె గజ్జల్లో మొహం పెట్టుకుని రుద్దేసుకుంటూ ఆయసపడిపోతూ..ఆమె నోట్లో ఉన్న తన కడ్డీని వెనక్కి ముందుకీ ఆడించేస్తూ ఆ నోటినే బొక్క గా భావించుకుంటూ ఊగిపోతున్నాడు లోకనాధం.
"గొంతుకి అడ్డం పడుతోంది" అంది కనకం ఉక్కిరి బిక్కిరి అవుతూ
"ఇంక ఆగలేను వదినా"
"ఎవరాగమన్నారు నిన్నూ?"
"అయితే లోపల దోపుకో" అంటూ అమాంతం లేచి కూర్చుని ఆమె మీద బోర్లా పడుకున్నాడు
అతడి మగతనాన్ని చేత్తో పట్టుకుని కాళ్ళు దూర దూరంగా జరుపుకుని కుత్తలోకి దోపుకుంది కనకం. సరిగ్గ బొక్కలో ఆనించి పట్టుకుంది.
ఒక్క గెంటు గెంటాడు లోకనాధం. సర్రున దిగింది కనకం బొక్కలోకి.
"అమ్మా" మత్తుగా మూలిగింది కనకం
"నొప్పిగా ఉందా"
"లేదు నీ ఇష్టం వచ్చినంత గట్టిగా గుద్దుకోరా! అణిచిపెట్టి తొయ్యి రాజా! ఊ.. అలాగే...అలాగే.. అమ్మా..ఇంత సమ్మగ దెబ్బేసే మొగాడు ఇంట్లో ఉన్నా, గుర్తించలేని నేను నిజంగా దౌర్బాగ్యురాలినయ్యా..ఆడదాన్ని ఎలా లాలించాలో కూడా తెలియని మీ అన్నయ్య ఎద్దు మొద్దు అవతారం.ఆయన్ని చూస్తేనే కోరికలన్నీ చచ్చిపోతాయి.
ఆడదాన్ని నా కోరికలూ అలాగే చచ్చిపోయాయయ్యా ఇంతకాలం. లేకుంటే ఆ ఆండాళమ్మ కన్నా ముందుగానే నిన్ను నేనే ఎక్కించుకునే దాన్ని.." పిచ్చి పిచ్చి గా వాగుతోంది కనకం ఆ కసి లో.
"ఇక మీద నుంచి నువ్వూ నాకు మొగుడివే రాజా!"
"ద్రౌపదిలా అయిదుగురు అన్నదమ్ములను కాక పోయినా మీ ఇద్దరన్నదమ్ముల్ని భరిస్తానయ్యా.."
"వ..ది..నా..!"
ఇంకావుంది ....
No comments:
Post a Comment