రాజమాత Part 2

Continued....అక్కడ మోతాదు మించి నొక్కుతున్నాడు...లలామదేవి కళ్లు మూతలు పడుతున్నాయి.తలుపు చప్పుడు విన్న ఇద్దరూ మామూలుగా గంభీరంగా కూర్చుని...ఎవరక్కడ అన్నాడు రాజు.తలుపులు తెరిచి మహాప్రభూ జయం..
యుధ్దంలో ఓడిపోయి పారిపోయి తలదాచుకున్న లోహవీరుడు బందీగా దొరికాడు.మెడలో హారం తీసి కబురందించిన వాడిపై విసిరాడు రాజు.అంతట కదిలివెల్లాడు సేవ

కుడు.అమ్మా ఈ రోజు చాలా ఆనందంగా ఉంది.ఈ ఆనందసమయంలో ఏదైనా కోరిక కోరుకొ అమ్మా ....
నాకు ఏకోరికలూ లేవు , ఉన్నా అవి ఈ జన్మలో తీరేవి కావేమో అని అనుమానంగా వుంది.
అవసరమైనపుడు నేనే కోరుకుంటా.. చక్రవర్తి కి తల్లి వి నీకు తీరని కోరికలా అసంభవం , ఏమిటా కోరికలుచెప్పమంటు బతిమాలాడు.
సమయం రావాలని చెప్పాను కదా...సభకు సమయమవుతోంది బయలు దేరు మంటు తాను లేవబోయింది, చీర చెంగు ధీరధరుని చేతికింద ఉండటంతో పైన కప్పుకున్న శాలువాతొ సహా పైటజారి పోయింది.అంతే పూర్నకుంభాలవంటి ఎదలు , ఎరుకపడ్డాయి.
చక్రవర్తి కన్నార్పకుండా చూస్తున్నాడు..అది గమనించిన రాజమాత. చక్రవర్తుల వారికిది సమయం కాదు కదలమంటుందే కాని జారినపైట మాత్రం అలా వదిలేవుంది.చక్రవర్తి వెళ్లిపోయినా చక్రవర్తి ఆలోచలనతో రాజమాత మనసు ఎగిసెగిసి పడుతోంది.
ఆహా ఇంతటి అందగాడు నా కడుపున పుట్టాడా? ఈ మహా వీరుడు నా కుమారుడే గర్వంతో పొంగిపోతొంది రాజమాత.అంతేనా అంతకు మించి ఏమీలేదా లోపల ఎవరో ప్రశ్నిస్తున్నట్టుగుంది.ఆ భుజబలం, ఆ వాడి చూపులు , మగజాతి కలికితురాయిలా ఉన్నాడు, ఇదేమిటి వింత కాకుంటే నా కుమారుని గూర్చి ఇలా ఆలోచిస్తున్నాను, అయినా నా కేమైంది , ఇంతకి నాకేమి కావాలి
అస్పష్టమైన ఆలోచనలతో మగత నిద్రలోకి జారుకుంది రాజమాత.
******** ఒరేయ్ కుక్కా ప్రజల ప్రాణాలతో చెలగాటమాడిన నీవు , కాపాడాల్సింది పోయి కాలయముడై ప్రజల మాన , ప్రాణ ,ధనా లను దో చుకున్నావు , ఏ విధంగానూ నీవు బ్రతికి వున్నా రాజ్యానికే అరిష్టం , నడివీదిలో ఉరితీయండి ఈ నరరూపరాక్ససున్ని లోహవీరుడినుద్దేశించి ఆజ్ఞాపించాడు ధీరధరచక్రవర్తి.రాజమాత ప్రదానసేవకురాలు మీ దర్శనార్దం వేంచేసింది ప్రభూ....
అనుమతించండి.....ప్రభువులకు వందనాలు...
రాజమాతయైన. శ్రీ శ్రీ లలాలమ దేవి గారు కులదైవాన్ని దర్శించాలని తలిచారు..
రేపటి వేకువజామున. ప్రయాణానికి సిధ్దమవుతున్నారు , మీ దృష్టికి విషయం చేరవేయమని రాజమాత ఆజ్ఞాపించారు.
అలాగా రాజమాత అభీష్టానికి మా అభ్యంతరం లేదని చెప్పండి, అంతే కాదు మేం కూడా రాజమాతతో కలసి కులదైవాన్ని దర్శించు కుంటామని మామాటగా చెప్పండి.చిత్తం ప్రభూ , 
రాజమాత. ధీరధరుడు ఒక రథంలో కూర్చొని సైనికులు , సేవకులతో సహా కులదైవాన్ని దర్శించుకోవటానికి పయనమయ్యారు.
రాజమాత. ధీరధరుడు పక్కనే కూర్చున్నారు.ఆ తెల్లవారు జామున కాలంకానికాలంలో మేఘావృతమైంది.రా కుమారా ఇలా ఒడిలో పడుకో...రాజు తలపెట్టి ఒడిలో ఒదిగి పోయాడన్న మాటే కాని, ఆ నాడు చూసిన నడుము తలతో తడుముతున్నాడు.చేయితీసి నడుముపై వేశాడు...చిన్నగా నొక్కి వదిలాడు.రాజమాతలో ఎలాంటి చలనమూ లేదు.తలను నడుముకు అభిముఖంగా పెట్టి పడుకున్నాడు.రాజు పెదవులకు రాజమాత నాభి తాకీ తాకనట్టుగా వుంది.ఇంతలో రథం ఏ చిన్న గంతలో నో పడి కదిలింది.
రాజమాత ధీరధరుడు కదిలిపోయారు ,అంతే ధీరధరుడు ఒక్కసారిగా తల్లి నాభిని నోట కరిచాడు..రాజమాత కుమారుడి తలను తనవైపు అదిమి పట్టుకుంది,ఒక్క సారిగా పిడుగు పడినట్టుగా ఉరుముల గర్జన.
ఏళ్ల తరబడి చినుకెరుగని రాజ్యంలో చినుకు నేల రాలింది.రథం వేగంగా పరుగిడుతోంది. చినుకులు కూడా వేగంగా కురుస్తున్నాయి.
రథంలో రాజమాతా పుత్రులు ఒకరినొకరు మరింత దగ్గరవుతూన్నారు.ధీరధరుని చేయి మెల్లగా రాజమాత ఎదపై పడింది
,రాజమాత చేయి తనకుమారుని చేయిపై ఉంచింది, రథం ఆగింది.మహాప్రభూ గుడిని చేరుకున్నాం ...ఇద్దరూఈలోకంలో కొచ్చారు.
చినుకుల వేగం తగ్గిపోయింది.ఇద్దరూ కిందకు దగగానే వాన పూర్తీగా తగ్గిపోయింది.
ఎండ పడగానే కరిగిపోయిన పొగమంచులా,రాజమాతా పుత్రులు రథం దిగగానే మేఘాలుకూడా మాయమయ్యాయి.
మామూలుగా భానుడు ప్రకాశవంతమయ్యాడు.అద్బుతం రాజమాత ఏ ముహూర్తంలో కులదైవాన్ని దర్శించాలనుకున్నారొ కాని...మీ కులదైవం కరుణించింది మహాప్రభూ.....అందుకు తార్కాణమె ఈ వానలు.ఏల్ల తరుబడి చినుకు పడక అలమటించిన
ప్రజలకు ఇది మీ కులదైవం ప్రసాదించిన వరం అంటూ మంత్రి ఆనంద పరవశుడయ్యాడు.ఇదీ ఒక వానేనా ఒక వాగు లేదు, వంకాలేదు అన్న రాజమాత మాటలకి నిశ్శబ్దం అలుముకుంది.నిశబ్దాన్ని చేదిస్తు భవిష్యత్తులో వానలు కురవగలవని నమ్మకాన్నిచ్చింది కదా రాజమతా...
అదినిజమే భవిష్యత్తు పై నాకు చాలా ఆశలున్నాయి, కుంబవృష్టి కురవాలి చెరువులు, తరువులు కళకళ లాడాలి, బంగారు పంటలు పండుతాయన్న ఆశ మాత్రం కలిగింది అనగానే అందరిలోనూ ఆనందం వెల్లివిరిసింది.దైవదర్శనం చెసుకుందాం పదండి అంటు ఆలయంలోకి ప్రవేశించారు.దైవదర్శనం ముగించుకొని తిరుగు ప్రయానం మొదలుపెట్టారు.రాజమాత, ధీరధరుడు ఇద్దరిలోనూ మౌనం,
చివరకు లలాలమ నిశబ్దాన్ని ఛెదిస్తు ,కుమారులవారు ఏ విషయమై అంత దీర్ఘంగా ఆలొచిస్తున్నారొ తెలుసుకోవచ్చా అంది.
వాన కురిసినట్టే కురిసి వెలిసిపోయింది.ప్రజల జీవితాలకు ఆశలు కలిగించాలంటే వానలు దండిగా కురవాలి, నేలంతా సస్యస్యామలం కావాలి, కానీ వారి ఆశలు అడియాశలవుతాయెమో నని ఆలోచిస్తున్నాను, రాజమాత కాల్లు బారుగా చాపి వానలు కురవటం మనచేతుల్లో లేదుకదా ,ఒక వేల మనచేతుల్లో వున్నట్టయితే మనం చూస్తూ మిన్నకుంటామా. కరువుతీరా కురిపించమా, అనవసర చింతన మాని కాస్త సేద తీరమంటూ కుమారున్ని చేయిచాచి పలిచింది.ఎప్పుడెప్పుడు అమ్మ ఒల్లొ ఒదిగి పోదామా అన్నట్డు వెంటనె అమ్మ ఒడి చేరాడు.లాలలమ కాల్లు చాచెట పుడే చీర కాస్త తప్పించింది, వలువ లేని ఉదరమూ, నడుమూ పసిడి రంగులొ మిలమిల మెరిసిపోతొంది.
సరిగ్గా అక్కడ తలపెట్టి పడుకున్నాడు , తనచేతిని నడుము వెనుకబాగం మీదుగా వేసి తన వైపు అదుముకున్నాడు.లలాలమ చెరకవైపు చేతిని కింద ఆన్చి శరీరాన్ని వెనక్కి వాల్చి , పెదవులు బిగిపటట్టి , కన్నులు మూసుకుంది.పరదా లేస్తే నాటకం, చీరకొంగు దిగితే చేతికి నర్తనం.కొంగు లాగిన చేయే బిగువైన రవిక అంచులోంచి లోపల చొరబడాలని ఆరాట పడుతోంది.మరో చేయి నడుమును ఎడతెరపిలేకుండా తడుముతోంది , రవిక మీద నుంచి అమ్మ స్థనాన్ని నొక్కసాగాడు, ఆకాశంలో మేఘాలు కమ్ముకున్నాయి , ఎంతలా అంటే పట్ట పగలే దివటీలు పట్టుకునేంతగా అలుముకున్నాయి.మెరుపులు క్షణకాలమైనా దేదీప్యమానంగా వెలిగి వెలుతున్నాయి.ఉరుములు ప్రతాపాన్ని చూపుతున్నాయి, గాలి వేగం పెరిగింది, రధంలో ధీరధరుడు రాజమాతపై పడి ఒల్లంతా తడుము తున్నాడు. రాజమాత సైతం కుమారున్ని అల్లుకుపోతుంది...కుమారా అని వినీ వినపించనట్టుగా లోగొంతుకలో పలవరిసోంది...ఒక్కసారిగా వాన ఊపందుకుంది.
ధీరధరుడు రాజమాత రవిక ముడి లాగేసి సళ్లను పిసుకుతూ సళ్లను రెండు చేతుల్తో ఎడం చేసి లోయలో ముద్దాడుతుంటే, రాజమాత తన రెండు చేతుల్తో కుమారుని తలను కౌగిలించింది.ఆగకుండా వర్షం కురుస్తూనే వుంది.రాజమాతను మెల్లగా పడుకోబెట్టి మీదకు చేరాడు,రథం నెమ్మదించింది, ఆగింది, ప్రభూ చేరుకున్నాం అన్న పిలుపు విని ఒక్కసారిగా విడిపోయారు.రాజమాత రవిక ముడి వేయనే లేదు, శాలువా ఒంటినిండుగా కప్పుకొని ధీరధరుని వైపు చూసింది.పరవాలేదు దిగమన్నట్టు చేయి చాచి దిగమని దారిచూపాడు , రథమునకు కట్టిన పరదా తెరచి అడుగు నేల మోపింది రాజమాత, ధీరధరుడూ కిందకు దిగాడు, అప్పటి వరకు ఎడతెరపి లేకుండా కురిసిన వాన ఆశ్చర్యంగా చినుకుజాడ లేకుండా పోయింది.ఒక్కసారిగా వాన ఆగిపోవటంతో అందరూ ఆశ్జర్య పోయారు, క్షణాల్లో భానుడు ప్రకాశించాడు. To be continued....